2020-yil sonlari

Bilamizki, har qanday bayram yoki biror sanaga bag‘ishlangan tadbir badiiy qismsiz o‘tmaydi. Ana shunday musiqiy chiqishlarni tomosha qilib, qalbingiz zavqqa to‘ladi. O‘quvchilarda, ommaning aksariyat qismida musiqa madaniyati va tarbiyasi haqida yangicha qarash va tasavvur paydo bo‘lmoqda. O‘sib kelayotgan siz kabi navqiron yoshlarni sadoqat, jasorat, insoniylik, vatanparvarlik ruhidagi ezgu

XXI asr axborot, globallashuv, yuksak texnologiyalar zamoni. Agarda biz ogoh va hushyor bo‘lmasak, qudratli axborot oqimidan ham, globallashuv jarayonlaridan ham, yuksak texnologiyalardan ham kattaroq xatarlar sodir bo‘lishi mumkin ekan.

Prezidentimiz 1996-yildayoq “O‘zbekiston XXI asr bo‘sag‘asida: xavfsizlikka tahdid, barqarorlik shartlari va taraqqiyot kafolatlari” asarida bejizga

“Oltin tarvuzcha”

Ukajon, esingdami, sen hali bog‘chaga boradigan paytlaring, o‘qishni bilmaganing uchun ertak kitobingni “o‘qib bering” deb, ketimdan yuraverarding. To yangi ertakni eshitmaguningcha holi-jonimga qo‘ymasding.

Usti zangori tusli “Oltin tarvuz” nomli kitobchang hanuz ko‘z oldimda. Harflarni o‘rganib olgach esa, maktabga boraman deb, turib

Durdona bu yil bahorda o‘n uch yoshga to‘ldi. Ota-onasi uning tinimsiz xarxashalaridan so‘ng tug‘ilgan kunida opalarinikiga o‘xshagan katta ekranli (sensorli) telefon sovg‘a qilishdi. Opalarining katta ekranli telefoniga havasi kelgan Durdona “menga ham olib berasizlar”, deb turib olgan edi-da.

Tug‘ilgan kunining ertasiga maktabga oshiqdi, chunki qo‘lida orzusidagi telefon bor edi.

Malika aslida telefonda gaplashishni unchalik xush ko‘rmaydi. Undagi o‘yinlarga ham ko‘p qiziqmaydi. Ammo qachon qarama, qulog‘ida naushnik – qo‘shiq eshitgani-eshitgan. Qo‘yib bersang, kun bo‘yi qulog‘idan uzmaydi. Kimdir u-bu narsa so‘rasa ham, eshik qo‘ng‘irog‘i jiringlasa ham miq etmay o‘tiraveradi. Bu

Saida o‘quv yili boshlanganidan quvonib, kitob-daftarini taxt qilish harakatiga tushdi. U bu yil 7-sinfga ko‘chdi. “Qanday yaxshi, katta sinflar qatoriga kirib qoldim, endi yanada yaxshi o‘qishim kerak”, – ahd qildi u. Ro‘yxat asosida maktab kutubxonasidan barcha darslik kitoblarni oldi. Uyga kelgach, ularning muqovasini oq qog‘oz bilan

Salom, “Gulxanjon”!

Sening har bir yangi soningni orziqib kutaman. Sahifalaringda tengdoshlarim erishayotgan muvaffaqiyatlarni o‘qib, ularga havasim keladi. Bu yil maktabni imtiyozli tamomladim va hozirda o‘zim orzu qilgan akademik litseyda o‘qishni davom ettiryapman. Senga o‘z yutuqlarim haqida yozmoqchiman. Men matematika fanidan viloyat

Ota-ona farzandiga nega pul beradi-yu, o‘quvchi uni nimalarga sarflaydi?

Shu savol bilan o‘quvchilar olamiga sayohat qildik. Bu iqtisodiy masalada ayrim o‘quvchilar sarflaydigan transport yo‘l haqlarini hisobga olmadik.

–Ustoz, Nargizaning ikkita xatosi bo‘lsa ham “5” qo‘yibsiz, menga esa “4”.

Qizcha yozma ish daftarini topshirdi-da,

“Ommaviy madaniyat” nima, bilasizmi? Eshitgansiz-u, ammo tushunchaga ega bo‘lmasangiz kerak. U sovuq havo oqimi singari sarhad bilmay eshiklarimizdan, derazalarimizdan, chegaralarimizdan kirib kelmoqda. Ehtimol, bu mavzu kattalar olamiga tegishli, bizga aloqasi yo‘q, deb o‘ylarsiz. Afsuski, bu “epidemiya” boshqalardan ko‘ra tezroq yoshlar qatlamiga ta’sir o‘tkazmoqda.

Keling, bugun

Qadrli o‘quvchilar! Ko‘pchiligingiz maktabda eng yaqin do‘stingiz bilan partada yonma-yon o‘tirasiz. Partadosh sinfdoshingiz bir kungina maktabga kelmay qolsa, dars jarayonida o‘zingizni ancha noqulay his qilasiz. Ammo ba’zida o‘qituvchilaringiz sinfdagi vaziyatdan, o‘quvchilarning fe’l-atvoridan kelib chiqib joylaringizni

Maktabimizda kutubxona bor. Lekin biz kutubxona ishidan mamnun emasmiz. Nega desangiz, kutubxonachi opa kutubxonaga a’zo bo‘lsak ham o‘qimoqchi bo‘lgan kitobimizni uyga berib yubormaydilar.

– Shu yerda, kutubxonaning o‘quv zalida o‘tirib o‘qiyveringlar, – deydilar.

Endi berilib kitob o‘qiyotganimizda esa “bo‘ldi, tez topshiring, vaqt tugadi”, – deb kitobni yig‘ishtirib oladi.

Kompyuterni, uyali telefonni bilmaydigan bola bo‘lmasa kerak! Ular tufayli paydo bo‘lgan va tilimizga “qapishib” qolayotgan so‘zlarni-chi? Yaxshi ma’nodagi so‘zlar bo‘lsa jon-jon deb o‘rganamiz, lekin...

Yaqin-yaqindan bir so‘z quloqqa chalinadigan bo‘lib qoldi – “Ko‘k kit” (Siniy kit). Bu nima yoki qanday so‘z? Lug‘atda yozilishicha, bu – ko‘k kit degani, xolos. Biroq internet

Jurnalimizning o‘tgan sonida “Siniy kit” – elektron ofat” sarlavhali maqolada bu xavfli o‘yin haqida ma’lumotga ega bo‘lgan edingiz. Galdagi maqolamizda o‘yin guruhlariga a’zo bo‘lishning fojiali oqibatlari va undan himoyalanish choralari haqida to‘xtalamiz.

Yaqinda Dog‘istonning Maxachqal’a shahrida 15 yoshli o‘spirin har kuni birga o‘ynab, birga dars

yoxud o‘tmishdan saboq, bugundan shukrona

Maktab darvozasidan otilib chiqqan to‘rt-besh nafar o‘quvchining barchasini qo‘lida yegulik. Qay biri xot-dog, qay biri shirinli-gu yana biri qandaydir tezpishar “ovqat”ga chug‘urlashgancha og‘iz solishmoqda. Diqqat bilan quloq tutsam hammasi bir bo‘lib sheriklaridan birining

Nargiza 8-sinfda o‘qiyapti. Bugun adabiyot darsida ustozi “Kim bo‘lsam ekan?” mavzusida insho yozishni topshirdi. Ustoz aytgan mavzu Nargizani o‘ylantirib qo‘ydi. Chunki u shu choqqacha bu haqida o‘ylab ko‘rmagan edi. To‘rt yil avval dadasi, kasbimning davomchisi, shifokor bo‘lasan, deb akasini kerakli fanlardan qo‘shimcha mashg‘ulotlarga borishini tayinladi. Biroq, akasi qo‘shnimiz Adham

Yozgi ta’tilda mazza qilib dam olayotgan Sherzod bir kun avval kechki ovqat paytida dadasining aytgan gaplarini o‘rtoqlariga tezroq yetkazgisi keldi. Nonushta qildi-yu, ko‘chaga chiqib ketdi. Mahalla bog‘chasi ro‘parasidagi katta tut tagidagi yog‘och o‘rindiqqa o‘tirganicha barcha o‘rtoqlariga telefon qildi. Ularni har doimgi yig‘ilishadigan joylariga chaqirdi. Bolalar yarim soatga qolmay

Esimda, bog‘chada vaqtimizni faqat o‘yinchoqlar o‘ynab o‘tkazganmiz. O‘shanda tezroq bo‘yimiz cho‘zilishini, maktabga borishni orzu qilganmiz. Ammo o‘quvchilik formasini kiygach esa darsga kechikib, o‘qituvchidan dakki eshitib, ba’zilarimizning kundaligimizdan “2”, “3”lar joy ola boshlagach, har qanday orzu, istak uchun mehnat qilish, intilish kerakligini

Avtobusda borar ekanman, navbatdagi bekatdan chiqqan o‘quvchilar diqqatimni tortdi. Buyurtma asosida tiktirilgan bo‘lsa kerak, barchalarining egnida bir xil rangdagi o‘quvchilar formasi. O‘g‘il bolalar oq ko‘ylak, qora shimda, qizlar oq kofta ustidan nimchali yubka kiyishgan. Dastlab ularga havas bilan boqdim, keyin esa negadir kayfiyatim tushib ketdi.

E’tiborimni tortgani, yonimdagi

Ko‘p qavatli uylar orasidan o‘tib ketayotgandim. Garajlar yonida maktab formasidagi 5-10 o‘quvchiga ko‘zim tushdi. Ularning turishlari bejo. O‘rtada, kichikroq bo‘yli bolani ikkitasi qo‘lidan ushlab olibdi. Bittasi unga qattiq-qattiq gapiryapti. Men to ularning yoniga yetib borgunimcha, uning yelkasiga musht tushirib qoldi.

– Hoy, bola, nega o‘rtog‘ingni uryapsan? – dedim jahl

Tanaffusga qo‘ng‘iroq chalindi. Barcha o‘quvchilar guv etib maktab oshxonasiga, ayrimlar esa hovliga qarab yugurishdi. Bir gala o‘g‘il bolalar esa maktab darvozasi ro‘parasida to‘planib olishdi.

– Sen mendan kichkinasan, demak men nima desam shuni qilishing kerak, – gerdaydi 10-sinf o‘quvchisi Mohir.

– Katta bo‘lsang nima qilay? Nega seni aytganingni qilishim kerak? – hayron

Orangizda uyquni yaxshi ko‘radigan, darsga kechikib, ustozidan dakki eshitadigan, nonushtasiz, darsliklarini chala-chulpa papkaga joylab, ust-boshiga ham qaramasdan maktabga keladigan o‘quvchilar uchrab turadi.

Xo‘sh, erta turish uchun nima qilish kerak, deb o‘ylaysiz? Buning yo‘li oson. Birgina oddiy misol yordamida buni tasniflashga harakat qilaylik. Deylik, siz har kuni ertalab

Finlandiya maktablari jahon ta’lim tizimi reytingida yetakchilik qiladi. Sayyoramizda eng ko‘p kitob mutolaa qiluvchilar ham fin bolalaridir. U yerda bir fan ziyoniga ikkinchi fan chuqurlashtirib o‘tilmas ekan. Masalan, tasviriy san’at yoki musiqa xuddi matematika singari kerakli va muhim fan hisoblanadi. O‘quvchilarning tarbiyasi va bilimi havas qilgudek. Olmon maktablarida esa yo‘qlama

“Mas’uliyat” so‘zini bilasizmi? Keling, uning lug‘aviy ma’nosini ko‘rib chiqamiz. Mas’ul so‘zi – javobgar degani. Mas’uliyat esa biror ish, xatti-harakatning oqibati, natijasi uchun bo‘lgan javobgarlikdir. Masalan, sinfdoshingiz Jasur ertaga o‘tkaziladigan hasharga barcha bolalarni jamlab ishtirok etish mas’uliyatini o‘z zimmasiga oldi. Yoki o‘qituvchingiz “Bu juda mas’uliyatli topshiriq, uni

Sarvar maktabga ketar ekan, oyisi bergan pulni olgisi kelmadi.

– Qo‘yavering oyijon, menda kechagidan qolgani bor, – dedi ko‘zlarini yashirib.

– Kechagi arzimagan ikki ming so‘m edi-ku! Uydan yegulik olib ket, desam, uyalaman, deysan. Meni xijolat qilma, bolam.

Sarvar noiloj oyisi bergan pulni oldi.

Katta tanaffusda u maktab oshxonasiga tushdi. Bir qo‘lidagi

–Buncha kech qaytmasang, qizim? Axir, buvingni tobi yo‘qligini bilasan-ku. Hamma ishga o‘zim ulgurolmayapman.

– Oyijon, Nilufar yiqilib, qo‘lini sindirib oldi. Uyiga kuzatib kelyapman, – dedi Malika doimgi yolg‘onlaridan birini ishlatib. Aslida bugun Nilufarnikiga o‘ynagani borgandi.

– Voy, sho‘rlik, uyda kattalardan kimdir bor ekanmi? Shifokorga olib

Salom, aziz tengdoshlar!

Men 9-”A” sinf o‘quvchisi To‘laganova Komilaman. Maktabda “4”, “5” baholarga o‘qiyman. To‘g‘rirog‘i, “yaxshi o‘qib” yomon baholarimni o‘zgartiryapman. Ha, hayron bo‘lmang, o‘zimni a’lochi qizman deb, maqtab maktub yozayotganim yo‘q. Bunday holatni ayni paytda sinfimizning ko‘pgina o‘quvchisida ko‘rishingiz mumkin. Gapni boshidan boshlasam.

Menimcha,

– Davron, daftaringni berib tur, uy vazifasini tayyorlash esimdan chiqibdi, – dedi Ilhom partadoshini turtib.

– Yanami? – dedi Davron do‘stining gapi yoqmaganini sezdirib. – Axir darsni hammadan yaxshi tushunganding-ku.

– Televizorda rosa qiziq kino bo‘layotgan ekan, ko‘rib olay, keyin tayyorlayman, deb uxlab qolibman.

– Mayli, – dedi Davron daftarini uzatarkan. –

Yaqinda ijtimoiy tarmoqlarda juda xunuk manzara aks etgan foto va video tasvirlar tarqaldi. Sho‘xligidan deymizmi yoki shuhratga o‘chlikmi, xullas, uch-to‘rt tengdoshingiz sarkarda bobomiz Amir Temur haykali ustiga chiqib suratga tushibdi. Yoqimsiz odat yuqumli bo‘ladi shekilli, ularga havas qilgan yana bir necha o‘smir Ikkinchi jahon urushi yillari boshqa o‘lkalardan keltirilgan yetim

Jasur 12 yoshga toʻldi. Bobosi nabirasining muchal yoshini qutlab unga qoʻltelefoni sovgʻa qildi.

– Bir kecha-kunduz quvvatlantirdim, ijtimoiy tarmoqqa ham ulangan. Ikkalamizning telefon raqamlarimiz juda oʻxshash. Ichida senga yoqqan qoʻshiqlar, oʻyinlar ham bor, – jilmaydi bobosi. – Agar xohlasang, hoziroq oʻyin oʻynashing mumkin.

– Telefon bobongning sovgʻasi boʻlgani uchun

Yaqinda oilamiz bilan birgalikda ona shahrim – Buxoroning koʻhna va betakror obidalari, soʻlim goʻshalarini tomosha qilgani bordik. Istiqlol tufayli qaddini ham, qadrini ham qayta tiklagan, kundan-kunga chiroy ochib, yasharib borayotgan Buxoroni sogʻinch va mehr bilan aylandik. Ulugʻ pirlar kindik qoni toʻkilgan, oʻtmishi va buguni birday aks etgan muqaddas shahrimning har bir goʻshasi, har

Oʻquvchilardan birining onasi maktab rahbarining xonasiga kirib shikoyat qilibdi:

– Fizika oʻqituvchisi oʻgʻlimga “2” baho qoʻyibdi. Oʻzi yaxshi dars oʻtmaydi-da, yana “2” qoʻyadi. Mening oʻgʻlim bitiruvchi, oʻqituvchiga ayting, “2”sini tuzatib qoʻysin.

Fizika oʻqituvchisini yaxshi bilgan, uning tajribasiga ishongan rahbar haligi onaga qarab bosiqlik bilan:

– Hozir

Bilaman, koʻpchiligingiz maktabga avtobusda qatnaysiz. Ayrimlaringiz vaqtingizni tejash uchun avtobusning qatnash grafigi, intervalini yodlab ham olgansiz.

Lekin biror marta avtobusda, umuman, jamoat transportida yurishning ham qonun-qoidalari borligi, har bir yoʻlovchi unga amal qilishi kerakligi haqida oʻylab koʻrganmisiz? Balki sarlavhani oʻqib, iye, avtobusda yurishni

Bekatda avtobus kutayotgan bolalarning shovqin-suronlari, oʻzaro suhbatlari beixtiyor qulogʻimga chalindi. Katta yoʻldab oʻtib kelayotgan ikkita koʻzoynakli oʻquvchini koʻrishi bilan boyadan beri tinmay gapirayotgan bola oʻrindiqdan sakrab tushdi-da, sal narida turgan oʻrtogʻiga baqirdi, – Aziz, ana, boyagi maqtanchoq toʻrtkoʻz kelyapti oʻziga oʻxshagan koʻzoynak bilan.

– Oʻchir

Tahririyatdan: Jurnalimizning 2019-yil 9-sonida “Kim aybdor?” deb nomlangan mulohazali voqea chop etilgach, mavzu yuzasidan tahririyatga bir nechta maktub keldi. Maʼlumki, oʻqituvchi bilan oʻquvchi, ota-ona va farzand, maktab rahbari va oilalar oʻrtasida baʼzan uchrab turadigan kelishmovchilik, tushunmovchiliklar atrofdagilarning kayfiyatiga, ustozlarning ish

Tahririyatdan: “Gulxan”ning 1966-yil 9-sonidan boshlab qizlarga uy tutish, mehmon kutish, pazandalik, qanday kiyinish, odob va muomala kabilar haqida suhbatlar berib borilgan. Ilk suhbatga folklorshunos olima Muzayyana ALAVIYAtaklif qilingan. Garchi oradan yarim asrdan ortiq vaqt oʻtgan boʻlsa-da, onaxon ijodkorimizning

Maktabni bitiruvchi doʻstlarim! Orangizda 6-7-sinfda oʻqiyotganidayoq oldiga aniq maqsad qoʻyib, shu yoʻlda repetitor yoki toʻgaraklarga qatnab, bilimini mustahkamlab yurgan bolalar bor. Ota-onasi, aka-opasidan hunar oʻrganib, unga mehr qoʻyib, kelgusida shu hunarni davom ettiraman, deb niyat qilganlar ham anchagina. Qishloq sharoitida bogʻ va dala ishlarini oʻrganib, ota-onasiga chorvalarga

Halima sinfga kirib kelganda oʻzaro gaplashib turgan qizlar birdan jimib qolishdi. Salomiga alik ham olishmadi. U parta oralab ikkinchi qatordagi joyiga borib oʻtirayotganida:

– Hoy maqtanchoq, endi men sen bilan oʻtirmayman. Sen yaxshisi borib oʻsha – yoqimtoy Zokiring bilan oʻtir, – dedi Ziyoda bir qadam oldinga yurib.

– Bu nima deganing, tushunmadim. Axir, uch yildan buyon

– Yigʻishtir, multfilmingni! “Sevimli”ga ol. “Qora yurak” seriali boshlandi.

– E-e, biroz shoshmang, ona. Qiziq yeriga keldi.

– Hali gapimni ikki qiladigan boʻldingmi, quloqsiz. Buyoqqa kel, yonimga kel dedim, senga. Tilingni kalta qilib qoʻyay. Bor, kitoblaringni oʻqi. Multfilmdan foyda yoʻq.

Ana nasihat-u mana “ibrat”. Baʼzi ota-onalarga qoyil qolaman-da! Multfilmdan

Bizni bolaligimizdan “Mehnatning tagi rohat”, “Mehnat qilgan yetar murodga” kabi maqollar bilan mehnat qilishga, kattalar ish buyurganda, “labbay”, deb javob berishga oʻrgatishgan. Hayotimiz davomida esa halol mehnat – huzur-halovat ekanligiga ishonch hosil qildik. Shu maʼnoda millatning tarbiyasiga hissa qoʻshayotgan biz ustozlar bolalarni avvalo, mehnatga oʻrgatishimiz kerak. Oʻquvchilarni

Dars tugab, qoʻngʻiroq chalindi. Maktab hovlisiga chiqqan bolalar uy-uylariga tarqalishdi. Nozim ham uch-toʻrtta oʻrtogʻi bilan katta koʻchaga qarab yurdi. Yoʻl yuzida sochilib yotgan pista poʻchoqlari, yelim xaltalar-u turli qogʻozlarni koʻrib, taʼbi xira boʻldi. Ayniqsa, ariqning ichi boʻsh baklajka-yu har xil chiqindilarga toʻlib ketgan ekan. Bu ham yetmagandek, oʻrtoqlari muzqaymoqni yeb

Maktabimizda tashkil qilingan “Yosh qalamkash” to‘garagining yarmidan ko‘pi mening sinfdoshlarimdan iborat. Chunki adabiyot ustozimiz Zumrad opa Qurbonova hammamizni badiiy asarlar o‘qishga, ijod qilishga qiziqtirib qo‘yganlar. Sinfdoshim Zuhra ko‘p kitob o‘qigani uchunmi allaqachon  she’r, hikoyalar yozishni boshlab yuborgan, to‘garak rahbarimizning o‘ng qo‘li. Ikkita she'ri 

Qo‘shni dugonam bilan mak­tabga doim birga  ketamiz.  Shun­­day kunlarning bi­ri­da dugo­nam­ning darvozasi yoni­ga borib, endigina chaqirmoqchi bo‘l­­gan edim,  tasodifan ich­­ka­ridan kimningdir qat­tiq-qattiq gapirayotgani eshi­­­­­­tildi. Men qotib qoldim. Baqirayotgan dugonamning

Maktabga otlanib tursam Halima kelinoyi papka ko‘tarib chiqib qoldi.

– Rayhona, Kamolani adasi bugun ish­ga barvaqt ketgandi. Iltimos, qizim siz bilan borsin. Papkasini ko‘tarishib ketasiz, – dedi u xijolatomuz ohangda.

–   Bo‘ldi, bo‘ldi, bering, – shoshilib kelinoyimni qo‘lidan papkani oldim. Oldim-u, bir qalqib ketdim. Chunki papka anchagina og‘ir

Men darsdan keyin bo‘sh vaqtlarimda ota-onamga yordam berish uchun uyimiz yaqinida joylashgan “Rayhon” nomli milliy taomlar oshxonasida  ishlayman.

Ishlash mobaynida oshpazlik borasida ko‘p saboq chiqardim.  Oddiy masalliqlardan bir-biridan shirin salatlar qilishni, ko‘katlar bilan ularni bezatishni ham o‘rgandim. Lekin... Meni har kuni bir narsa hayron qoldiradi. Restoranga

Adabiyot darsida  “Farhod va Shirin” dostonini o‘tdik. Ustoz  “Xam­­sa” asari haqida  to‘liq ma’lumot bergach, bu kitob kutubxonamizda borligini aytdilar.  Darsdan so‘ng  mak­tab kutubxonasiga kirib (u yerga obunaman), “Xamsa”ni bir haftaga o‘qish uchun oldim.  Xursand keta­yot­sam, dugonam  Muslimani uchra­tib qoldim.

– Voy,

Madina maktabdan kayfiyatsiz ahvolda keldi-yu, onasiga matematika o‘qituvchisini yomonlay ketdi:

– Men uyga vazifani yaxshi bajargan bo‘lsam ham “3”, boshqalarga esa “4”, “5” baho qo‘ydilar. Endi matematikadan vazifalarni qilmayman, baribir “3” baho olarkanman,– dedi u qizarib.

– Mayli qizishma, ertaga hal qilamiz, – dedi oyisi.

Ertasi kuni Omina opa qizi bilan

O‘sha kuni maktabga ancha barvaqt kelib qolibman. Vaqt o‘tkazish uchun bufetga kirdim. Qarasam, oldiga  bir lagan  “gumma”ni qo‘yvolib, qo‘shnim – mendan bir sinf yuqorida o‘qiydigan  Abdulloh o‘tiribdi.

– Ishtahang karnay-ku, osh bo‘lsin, – dedim kinoya aralash.

– E, Aziz, juda vaqtida kelding-da, kimni mehmon qilsam ekan, – deb o‘tirgandim, – u o‘rnidan turib

Odatda, koʻpchilik maktabda musiqa darsini ikkinchi darajali fan, deb hisoblaydi. Oʻquvchi tafakkurining boyishida maʼnaviy tarbiyasida musiqaning tutgan oʻrni haqida oʻylab koʻrishmaydi.

Agar Oʻzbekiston davlat madhiyasini bogʻcha va maktablarda musiqa oʻqituvchilari oʻrgatmasa, uni bolalarga ota-onalar oʻrgatmaydi-ku, toʻgʻrimi? Balki ota-onalar orasida bir-ikkita shugʻullanadigani

Miraziz juda ko‘p badiiy kitob o‘qiydi. Shundanmi,  gohida  she’r  mashq qilib turardi. Biroq negadir yozganlarini sinfdoshlariga emas, menga ko‘rsatardi. Unga havas  qilib men  ham  she’r, hikoyalar  yoza boshladim.  Qishki  ta’tildan so‘ng  maktabga  kelgan zahotim e’lonlar taxtasidan maktabimizda  adabiyotga, ijodga qiziqqan

Avtobusda ketyapman. Qo‘shimcha dars olish uchun yo‘lga chiqdim. Qo‘limda doimgidek ki­tob. Voqealar rivoji avj pallaga kirgan, undan sira ko‘z uzgim kelmaydi. Orada bir holat jig‘imga tegardi. Ba’zilarning ajab­tovur nigoh bilan boqishidan, “Nima, odam ko‘rmaganmi?”, deyman o‘zimga o‘zim. Shu payt bir yigit gap boshladi:

— Nima qilyapsan?

— Ko‘rmayapsizmi? Kitob