Men bulbulman – o‘z tilida sayrab turgan,

Men duldulman – o‘z yerida yayrab yurgan.

Menga kelsin, mening o‘zbek tilim uchun –

O‘zin dag‘al tillarini qayrab yurgan.

Qani aytsin, qaysi tildan kamdir tilim,

Mening uchun iftixor ham sha’ndir tilim.

Temuriyman – turkiylarning bosh bo‘g‘ini,

Senda olam fasohati jamdir tilim!

Sen o‘zingsan alla bilan dilga tushgan,

Va ilk bora “ona” deya tilga tushgan.

Qoshg‘ariydan tortib barcha bobolarim –

Menga faqat til hikmatin o‘rgatishgan.

Shu til borki, shu el borki – men ham borman,

Tilin aziz bilganlarga do‘stman, yorman.

Qo‘lga qalam tutdim, demak ajdodlardan –

Avlodlarga so‘z tashuvchi dastyorman!

Madhing qilsam, ko‘ksim aro yonar dilim,

Kuylagayman, mayli toki qonar tilim.

Yashasam bas, sen-la seni senda kuylab,

Vatan tili, Otam tili, Ona tilim!

Orif TO‘XTASH