OPAM YEGAN QAND SHIRIN

Kenjatoy qiz Laziza

Erkatoy, tantiq juda.

Gohida oshib ketar,

Qiliqlari behuda.

Opasi Azizaga,

Taqlid qilib to‘ymaydi.

Qayga borsa ergashib,

O‘z holiga qo‘ymaydi.

Chetda turar o‘zining,

Qator qo‘g‘irchoqlari.

Yoqarkan opasining,

Bejirim munchoqlari.

O‘tgan kuni dadasi,

– Tortishmangiz, – deb faqat

Ikkoviga ham bir xil,

Olib keldi shokolad.

Yig‘lay boshlar Laziza,

Bilmaymiz, buning sirin.

Tinmay derdi: – Baribir,

Opam yegan “oh” shirin!

***

TOLIBJONNING DARDI

Bir kuni opam Gulnor,

Dedi: “Ketgin, nari bor.

O‘zi dardim yetarli,

Injiqliklaring bekor”.

Xuddi shu so‘zni aytib,

Quvib qoldi xonadan.

“Dard” degan nimaligin

Bildim, Bahri xoladan.

Hamma ham bir tashvishda,

Yurarkan joni halak.

Dedi, bunday “kasallik”,

Barchada bo‘lsa kerak.

Tushunmaysiz, opajon,

Menga ham ko‘p qiyin-da.

Anglamaydi oyim ham,

Mening dardim – o‘yin-da!

Odina Abdumo‘minova,

Toshkent Amaliy fanlar universiteti 3-bosqich talabasi