Assalomu alaykum! “Gulxan” jurnali saytiga xush kelibsiz!
Saytimizda bir-biridan qiziqarli maqolalar, hikoyalar, ertaklar va she’rlarni o‘qishingiz mumkin. Turli fanlarga oid ma’lumotlar bilimlaringizni yanada boyitishga yordam beradi!
Qishning bir kuni
Ertalab uyg‘onganimda yerni oppoq qor qoplagandi. Xuddi ona tabiat insonlarga qalbi tozalik qanday bo‘lishini o‘rgatayogandek. Negadir ko‘nglim g‘ash tortib ketdi. Har doim qor yog‘ganda yuragim bir entikib ketar, xursandligimdan ichimga sig‘mas edim. Bugun ichimda ham quvonch, ham qandaydir anduhning aralashmasi kabi noma’lum bir…
Azizaning dadasi tug‘ilgan kunida ajoyib sovg‘a olib keldi. U sovg‘a qutichani ochdi-yu:
— Vu-uy, buni shirinligini!!! – deb qichqirib yubordi.
Qutichadagi oppoq, momiqqina yashil ko‘z mushukcha bu shovqindan cho‘chibmi yoki yorug‘likkami “miyov”, deb boshini ko‘tardi..
— Katta rahmat, dadajon.…
O‘zimiz endi 7-sinfdamiz-u o‘rtog‘im nuqul boshini qotiradi. Ikki gapning birida katta bo‘lsam... Katta bo‘lsam... U kishim dam haydovchi bo‘lmoqchi bo‘ladilar. Zo‘r mashinalarni ko‘rganlarida-da, albatta. Ertasiga birdan oshpaz bo‘lgilari keladi. O‘sha kuni maktabda oshpaz aka shirin kotlet, yo…
O‘sha kuni maktabga ancha barvaqt kelib qolibman. Vaqt o‘tkazish uchun bufetga kirdim. Qarasam, oldiga bir lagan “gumma”ni qo‘yvolib, qo‘shnim – mendan bir sinf yuqorida o‘qiydigan Abdulloh o‘tiribdi.
– Ishtahang karnay-ku, osh bo‘lsin, – dedim kinoya aralash.
– E, Aziz, juda vaqtida kelding-da, kimni mehmon qilsam ekan, – deb…
Yurtimizning Jizzax viloyatidagi Oyqor tog‘ida eng noyob hayvonlardan sanalgan qo‘ng‘ir va jigarrang ayiqlar yashaydi. Ular bir-birini hid bilish hissi yordamida topadi. Qo‘ng‘ir ayiqning hid bilish va eshitish qobiliyati kuchli. Daraxt tanasi va yirik butalarga ishqalanib, hidini qoldiradi. Bu belgilar hududiy nizolarning oldini olishda asqotadi.…
Sinfdoshlar – Jasur va Umidning orasidan qil o‘tmasdi. Jasur barchaning e’tiborida bo‘lgani uchun Umidning ko‘nglida unga nisbatan jinday baxillik ham bor edi. Shundanmi, nima bo‘ldi-yu, bir kuni...
Umid tanaffus paytida hech kim yo‘qligidan foydalanib, sinfdoshi Mahmudning sumkasidagi 100 ming so‘mni olib, Jasurning portfeliga solib qo‘ydi.
Mehribonlik…
Qadim-qadim zamonda obod diyorni boshqargan bir qirol bo‘lgan ekan. Kunlarning birida u mamlakatning olis manzillaridan biriga yo‘l olibdi. Qirol avvallari bunchalik uzoq yo‘l yurmagani va yo‘llar o‘nqir-cho‘nqir bo‘lganligi sababli oyoqlari zirqirab og‘ribdi. Sayohatga chiqqaniga pushaymon bo‘lgan qirol mamlakatdagi barcha yo‘llarni mo‘yna…
Qadimda bir kichik qishloqda Shohrux degan bolakay yashardi. U to‘polonchi, sho‘x, har kuni ko‘zining tagi ko‘karib kelardi. Qish kunlarining birida Shohrux o‘rtoqlari bilan tortishib qoldi. U o‘rtoqlariga “Qorbobo faqat ertaklarda bo‘ladi”, – deb qichqirar edi. So‘ngra o‘rtoqlariga Qorboboning yo‘qligini ishontirish uchun hech kimga aytmasdan…
Bir Maymun kenja bolasi bilan yashardi. Ba’zan kenjatoyni o‘zi bilan tashqariga olib chiqar, gohida uyda yolg‘iz qoldirardi. Maymuncha esa hali o‘zini dushmanlardan himoya qilishni bilmasdi. Kunlardan bir kuni otasi unga eshikni hech kimga ochmasligini tayinlab, yegulik qidirib chiqib ketibdi.
Kenjavoy uyda o‘tiraverib zerikibdi. Derazadan…
(Boshi o‘tgan sonda)
Shu payt Yu uchib keladi
Yu: – Salom bolalar! (kuladi).
Omon: – Yu, yaxshimisan? Qo‘ling... Iya qo‘ling joyida-yu!
Qoravoy: – Iya, Yu, tushunmadim. Qo‘lingni anavi dev yulib olgandi-ku! Qanday qilib yana qo‘l paydo bo‘ldi?
Yu: – U yerda boshqa bir qorong‘i xona bor. Unga kir, o‘zingga kel. U yoqda ko‘r…
Buvim bilan o‘tirib bemalol nonushta qilgach dasturxonni yig‘ishtirgach qoqqani hovliga chiqdim. Havo aynibdi. Oftob kulrang bulutlar orasiga kirib ketibdi. Buni ko‘rib dilim xira tortdi. Qiziq, ob-havo nega odamning kayfiyatiga ta’sir qilar ekan-a, o‘yladim ichkariga kirayotib. Ko‘zim beixtiyor devordagi soatga tushdi. “Obbo, darrov 12…
Iskandar sinfdoshi Olim bilan hech chiqisha olmaydi. Iskandar ancha qitmir. Darsdami, tanaffusdami – farqi yo‘q, kimgadir tegajog‘liq qiladi, kimgadir turtinadi. Shu sabab goh o‘qituvchilardan, goh sinfdoshlaridan tanbeh eshitadi. Shundanmi beozor, xushmuomala, hamisha xushbichim kiyinib yuradigan Olimni ko‘rsa negadir g‘ashi kelar, “Hmm,…
Farhodning oyisi yangi qurilgan tandirda yog‘li patirga qo‘shib shirin kulchalar yopdi. Tandirdan qaynoq nonlarni uzib, savatga soldi. Keyin biroz hovuri bosilgan kulchalardan birini olib kosadagi muzday suvga botirdi-da, boyadan beri tandir atrofida o‘ralashib yurgan o‘g‘liga tutqazdi. Yana bir qip-qizil bo‘lib pishgan kulchani sochiqqa o‘rashga…
(Boshi o‘tgan sonda)
Qoravoy: – Raketadan tusharkan. Venera va yer Quyoshdan deyarli bir xil miqdorda issiqlik olarkan.
Omon: – U yerda qanday yuramiz? Qanday nafas olamiz, o‘lib qolmaymizmi?
Qoravoy: – Qo‘rqma, o‘lmaymiz. U yerda maxsus kiyimda yuramiz. Chunki tuprog‘i g‘oyat issiq, qum-toshli sahro. Ammo uning magnit maydoni deyarli yo‘q.…
Mana, ikki haftadir-ki, qishloqdamiz. Tushungandirsiz. Mehmonlik hurmatimiz tugagan. Shuncha kun bolam-bo‘tam qilib silab-siypalagan, qo‘limizni sovuq suvga urdirmagan bobo-buvim ham bizga endi bemalol ish buyurishyapti. Dadam eshitmasin-ku, qishloqda ish tugamaydi. Saharlab turib olma, nashvatining tagiga…
“QAMAR MEDIA” MCHJ nashriyotida chop etilgan “365 kunga 365 ibratli hikoya” nomli kitobida siz bolajonlarning kelajakda yaxshi inson bo‘lib kamolga yetishingizga, chiroyli tarbiya topishingizga ko‘mak beradigan ajoyib rivoyatlar, tarixiy voqealar o‘rin olgan. Afsuski, bu kitob hali ko‘pchilik xonadonlarga yetib bormagan. Ana…
Dilshod bilan Murod qadrdon do‘st. Ular bir sinfda tahsil oladi, birga dars qiladi. Har ishni birgalikda bajarishga intiladi.
Ikki do‘st maktab yo‘lakchasidan ketayotgan edi Murodning ko‘zi yerda yotgan pulga tushdi.
– Do‘stim, anavi yerda yotgan pulmi?
– Qani? – Dilshod u ko‘rsatgan tomonga qaradi-yu, darhol pulni qo‘liga oldi. – 50…
Gulnoza juda tortinchoq, muomalaga tez kirisholmaydi. Ammo Nasiba samimiy, ko‘ngli ochiq bo‘lgani uchunmi, ularning sinfiga yaqinda kelgan bo‘lsa-da, Gulnoza bilan tez til topishdi. Yaqinda Nasibaning tug‘ilgan kuni. Gulnoza ham barcha sinfdoshlari qatori tug‘ilgan kunga taklif qilingan.
Darsdan so‘ng ikki dugona maktab darvozasi yonida biroz…
Otam daraxt ko‘pligidan deyarli bog‘ga aylanib bo‘lgan tomorqamizda o‘t o‘rayotgandi. Men otamning harakatini zavq bilan kuzatardim. Shu lahzalarda onam ish buyurib takror-takror chaqirsalar ham bog‘dan jilgim kelmasdi. Buni payqagan otam menga kulimsiragancha onam tomonga ovoz berdi: – Qo‘yaver, bolang menga qarashyapti. Aslida, esa…
(boshi o‘tgan sonlarda)
Ertalab turishim bilan tog‘am:
– Po‘latjon, yetim qo‘zining daragi topildi! – dedi. – Qo‘shni ovulning podasiga qo‘shilib ketibdi, zang‘ar. Choy-poy ichib olinglar, keyin Salomat bilan borib, olib kelasizlar.
Tuni bilan menga uyqu bermagan, “O‘zini shoqol-u tulkilarga oldirmaydigan” o‘sha qo‘zini bir ko‘rsam edi! –…
(voqeiy hikoya)
Eshik ochilganday bo‘ldi. Uyquga cho‘zilgan Jasurning ko‘ziga qandaydir sharpa ko‘rindi. Ko‘zini yumib oldi. U yoqqa ag‘anadi, bu yoqqa ag‘anadi, ammo uni battar qo‘rquv tuyg‘usi chirmayverdi. Ko‘z oldidan alag‘-jalag‘ manzaralar o‘ta boshladi. Qilichini…
Men yoz faslini yaxshi ko‘raman. Nega deysizmi? Chunki ta’tilga chiqamiz-da. Men har yili yozgi ta’tilda qishloqqa, ya’ni tog‘amlarnikiga borishga oshiqaman. Agar bilsangiz, shaharning eng suluv joylari ham qishloqning musaffo havosi yo‘g‘rilgan tabiatiga teng kelolmaydi. Xullas, ming marta eshitgandan bir bor ko‘rgan yaxshi. Shu kabi o‘ylar bilan…
(Boshi o‘tgan sonda)
Ertasiga tong otar-otmasdan Salomat meni yulqilab uyqudan uyg‘otdi. Har kuni choshgohgacha uxlab o‘rgangan odamga tonggi mazali uyqudan kechish oson emas ekan. Yulqilayvergach, noiloj o‘rnimdan turdim. Bir-ikki piyola choy ichdik-da, sog‘in sigirni oldimizga olib, dalaga ketdik. Otiz dambasining eng o‘tli yeriga molning…
Toshkent halqa yo‘lining qarama-qarshi tomonida uzundan uzoq masofani egallagan Zangiota tumanida kattagina hovlimiz bor. Hovlida barcha oila-a’zolarimizga yetib ortadigan ish topiladi. Xuddi anavi “Suyunchi” badiiy filmidagidek “Shermat, suv olib kel”, “Shermat, o‘tin yor”, “Shermat, mollarga yem ber” kabi uy-ro‘zg‘or ishlari,…
“Suv sathi sabab qayiq yo‘nalishini o‘zgartira olgani kabi, inson birgina qarori bilan manzilini belgilaydi”.
Naziraning bugungi kuni kutilmagan xabarlar, takliflar bilan boshlandi. Madaniyat markazidagi ustozi qo‘ng‘iroq qilib, yoshlar oyligi doirasida o‘tkazilishi kutilayotgan konsert dasturiga boshlovchilikka…
Atrof jim-jit. Quyoshning zarrin nurlari butun borliq bo‘ylab tarala boshladi.
Uyqudan barvaqt uyg‘ongan Yurik derazadan tashqariga qaradi. U kunning ajoyibligidan zavqlanib atrofga tikilar ekan, kimgadir yaxshilik qilish, shu yo‘l bilan hammaning mehrini qozonish haqida o‘ylab qoldi.
Yurik kimga, qanday yaxshilik qilsam…
Bahor. Yomg‘irli kunlar. Shahnoza derazadan yomg‘ir yog‘ishini tomosha qilyapti. “Eh-h, yomg‘ir tezroq tugay qolsaydi, o‘rtoqlarim bilan mazza qilib o‘ynardik”, – deb xo‘rsindi u. Nihoyat yomg‘ir tindi. Bulutlar ortidan quyosh ko‘rindi. Shahnoza yugurib oshxonaga onasining oldiga bordi.
– Oyijon yomg‘ir to‘xtadi. Endi ko‘chaga…
Taniqli yozuvchi Erkin USMONOV “Gulxan” jurnalining sadoqatli do‘stlaridan edi. Bunday deyishimga sabab, u kishi butun umr jurnal bilan hamkorlik qildi. Qanday asar yozmasin, hikoyami, sarguzasht qissami darhol tahririyatimizga olib kelardi. “Bu asarni birinchi bo‘lib “Gulxan”chilar o‘qisin, bu bolalar juda…
Qoravoy laqabli echki doim podadan qochib ketar, o‘tlab yurganida bironta poliz yoki tomorqaning yonidan o‘tib qolsa, g‘ov-to‘siqlardan ham osongina sakrab o‘tardi-da, ichkariga kirib, sabzi, karam, lavlagilarni yeb, yeyishga ulgurmaganlarini toptab tashlardi. Qoravoyning bunaqangi qilig‘idan so‘ng dehqondan rosa gap eshitgan…
Anvarning matematika faniga xushi yo‘qroq. Yozma ish o‘tkaziladigan bo‘lsa, bir parcha qog‘ozga “Men sening do‘stingman” deb yozib bilimdonlarga jo‘natadi. O‘tgan safar daftari uyda qolib ketgani uchun dars oxirigacha tik oyoqda turdi. Dars so‘nggida “Ustoz, uy vazifasini keyingi safar, albatta, bajarib kelaman, “o‘g‘il bola gap”, deb so‘z…
Bir ariqchadan toza, tiniq suv oqib bog‘-u rog‘larni sug‘orar, atrofdagi o‘simliklarga hayot baxsh etarkan. Bir kuni ko‘chada o‘ynayotgan bolalar ariqqa axlat tashlab, uni iflos qilishibdi. Suv bolalarning bu ishidan xafa bo‘lib, tepadagi katta ota ariqqa aytib beribdi. Ariq bobo ariqchaga boshqa suv bermay qo‘yibdi. Oqibatda ariqcha bo‘yidagi…
Deraza tokchasidagi sopol tuvakka ekilgan Piongul xonaga o‘zgacha tarovat baxsh etar edi. Gul o‘sib kattalashgach, tomirlari tuvakka qisilib, yaxshi o‘sa olmay qolibdi.
Bir kuni tuvak Piongulga qarab:
– Sen mensiz bir kun ham yashay olmaysan. Sening gullab-yashnashingning asosiy sababchisi menman. Demak, mendan bir umr qarzdorsan, mening qadrimga…
Alisherbek naziri yo‘q kishi edi. Turkiy til bila to she’r aytubdurlar, hech kim oncha ko‘p va xo‘b aytqon emas.
Zahiriddin Muhammad BOBUR
Undan (Alisher Navoiy) avval va undan keyin hech kim turkiy tilda she’rni undan ko‘proq va undan yuksakroq yozolgan emas. U forsiy she’rni ham ko‘p yozgan.
Muhammad Haydar MIRZO
Bu ulug‘ amir din-u davlat…
Kolya bilan Vanya ko‘chada egasiz yurgan katta, qop-qora itni ko‘rib qolishdi. Itning o‘ng oyog‘i yaralangan, ko‘zlaridan joni qattiq og‘riyotgani sezilib turardi. Bolalar uning yoniga borib, boshini silashdi, oyog‘iga qarab achinishdi va unga bir joy topib g‘amxo‘rlik qilishga kelishib olishdi. Ikki o‘rtoq kundan-kunga tetiklashib, tuzalayotgan…
Zamira IBROHIMOVA bolalarni juda yaxshi ko‘radi. Adibaning “Ko‘chaning fayzi” nomli yangi hikoya va ertaklar to‘plami o‘ziga xos qiziqarli voqealarga boyligi, bolalar olami, ularning orzu-istaklari, jonzotlar hayoti, tabiat ajoyibotlari haqida hikoya qiladi. Quyida taqdim etilayotgan chumolilar haqidagi hikoyani o‘qib chiqqach,…
Firdavslarning hovlisidan ariq oqib o‘tadi. Shundanmi, dadasi hovlida o‘rdak boqadi. O‘rdaklar tuxumini shundoq qirg‘oqqa qo‘yadi.
O‘rdakning tuxumi tovuq tuxumidan kattaroq, po‘chog‘i ham qalin bo‘ladi. Jo‘jalar tovuq bolasi kabi tuxumdan o‘n to‘qqiz kunda emas, yigirma yetti kunda yorib chiqadi.
Bu yil ham …
Bobom va enamdan bo‘lak hamma meni “sen – quloqsiz bola”, – deydi. Uyda oyimning topgan gapi faqat shu: “Sen bola, buncha quloqsiz bo‘lmasang-a, qachon bundoq odamga o‘xshab gapga tushunasan? Senga bir gapni uqtirguncha esim og‘adi!” Maktabda esa o‘qituvchim: “Sen quloqsiz bolaga bir nimani gapirganimdan ko‘ra, devorga aytganim ming marta…
Taniqli rus bolalar yozuvchisi Nikolay NOSOV 1908-yil Kiyevda aktyorlar oilasida tug‘ilgan. 1938-yildan uning “Murzilka” jurnali bilan hamkorligi boshlangan. “Jonli shlyapa”, “Bodring”, “Ajoyib shim”, “Mishkaning bo‘tqasi”, “Bog‘bonlar”, “Xayolparastlar” nomli hikoyalari o‘quvchilar tomonidan qizg‘in kutib olingan. Yozuvchining aksariyat…
Benjamin Franklin
Yoshim yettida edi. Bayramlarning birida oʻrtoqlarim menga bir hovuch chaqa sovgʻa qilishdi. Men oʻsha zahoti oʻyinchoqlar doʻkoniga ravona boʻldim. Yoʻlda ketayotganimda bir bola chalayotgan hushtak sadosi hushimni oʻgʻirladi va doʻkonga kirib bor pulimga hushtak sotib oldim. Uyga qaytgach quloqni qomatga keltirib hushtak chala…
Qish boshlanishidan darak berib, izg‘irinli kuzak shamoli esardi. Ustiga-ustak maydalab yog‘ayotgan yomg‘ir shiddati kuchayib, sovuq tomchilar shahardan uyga qaytayotgan Ravshanning yuziga urilardi. Usti shalabbo bo‘lishidan cho‘chigan bola tez-tez yurib uyiga kirib olishga shoshildi. Kichik temir darvozani ochib, hovliga kirgach ajablandi.…
Rus bolalar yozuvchisi Valentina OSEYEVA 1902-yil 28-aprelda Kiyevda muhandis oilasida tugʻilgan. Boʻlajak yozuvchining bolaligi Volganing Katta Samara shahrida oʻtdi. Otasi muhandis, onasi esa gazetada musahhih boʻlib ishlagan. Uning “Qizil mushuk”, “Buvi”, “Otaning koʻylagi”, “Mening oʻrtogʻim”, “Kirpi”, “Vasyok Trubachev va uning oʻrtoqlari”, “Dingo…
Qoʻshni uyda yashovchi Rahmatulloh bilan yaqin doʻstmiz, qadrdon boʻlib ketganmiz. Bir kuni u bilan tong saharlab azbaroyi nima qilishni bilmaganimizdan, kattagina taxta boʻlagidan nimadir yasayotgan paytimiz “taq-taq” degan ovozdan hovlidagi supada uxlayotgan dadam uygʻonib ketdi. Koʻzlarini chala ochib:
– Obbo, vaqt oʻgʻrilari-yey! Yana…
Oʻgʻilchaga tanbeh berildi. Ayni tushlik paytida: “Noningni dasturxon yonida ye! Toʻpingni keyin oʻynaysan!..”
Oʻgʻilcha parvo ham qilmadi: oyogʻida toʻp, qoʻlida non...
– Kimga aytyapman?! Dasturxonga kel!
Koʻzi toʻpda, qoʻlida non, qulogʻida – tinglagich...
– Hoy, bemaza! Nonning ushoqlari toʻkilyapti!
Telefondan ashula tinglayotgan bolaga…
Yakshanba, yaqindagina koʻchaga oʻynagani chiqib ketgan Akmaljon hovliqqancha hovliga qaytdi.
– Dada, dada-a!
Kursi ustiga chiqib kir yuvayotgan opachasi Aqida soʻradi:
– Namuncha baqirmasang! Dadam nimaga kerak boʻlib qoldilar yana?..
– Aytmayman!
– Xo-o, buni qaranglar-a... Dadajoning uyda yoʻqlar!
– Varrak yasab berishlari kerak!
– Unday…
Davomi. Boshlanishi: Olis sayyorada
Qiyomat Yolqinlarnikida boʻldi.
Eshikni taqillatib kelgan qora soqol, koʻzlari muloyim kishining gaplarini Asolat opa dastlab yaxshi anglamadi.
– Oʻgʻlingiz Yolqinjon mening oʻgʻlim Chiliqkeb bilan oshna, biznikida qoldi, xavotir olmanglar, – dedi u. Eng qizigʻi, u buzoqni ham yetaklab olgandi. Nomaʼlum kishi…
Konstantin Paustovskiy
Dunyo miqyosida tan olingan ijodkor Konstantin Paustovskiy 1892-yil 31-mayda Moskva shahrida tugʻilgan. U Kiyevdagi gimnaziyada oʻqiyotganda oʻzining birinchi “Suv ustida” hikoyasini yozadi. Hikoya “Chiroqlar” jurnalida nashr etiladi. 1912-yilda u Kiyev universitetiga oʻqishga kiradi. Oradan biroz vaqt oʻtgach, Moskva…
Sardor qoʻylarini qirning kungay tomoniga haydadi. Tabiatdan zavqlanib, koʻm-koʻk maysa ustiga choʻzildi. Bir oz yotgan edi hamki, iti qoplonning qattiq hurgani, qandaydir jonivorning gʻingshigani eshitildi. Boshini koʻtarib qaradi. Itining oyogʻi ostida tulki bolasi yotardi. Sakrab turib uni itining hamlasidan qutqardi. “Onasini yoʻqotib qoʻygan…
Davomi. Boshlanishi: Olis sayyorada
– Nimani qidiryapsan? – narida qolganlardan biri soʻradi.
– Birov borga oʻxshaydi. Gaplashgani eshitilgandek boʻldi. – Toshyurak yana atrofga sinchiklab qarab, orqasiga qaytdi.
– Vahimachi boʻlib qolibsan, – dedi sheriklari.
– Hadeb oʻlib-tirilavergandan keyin, juda hushyor boʻlib ketarkansan, – Toshyurak…
Bu voqea ancha yillar oldin men yashagan chekka qishloqda sodir boʻlgan. Yozning issiq kunlari qishlogʻimizda suv kamayib ketardi. Bu esa odamlarga anchagina tashvish keltirardi. Tong sahardan yarim tungacha quduqlar atrofidan odam arimasdi. Hatto suv tugab, chelaklar qop-qora loyga belanib chiqqan paytlarni ham koʻrganman. Yosh bola boʻlsam ham…
Oʻrtoqlari bilan oʻynab qaytgan Firdavs buvisining yoniga bordi. Buvisi gulzordagi rayhonlarning urugʻlagan shoxlarini qaychilab tashlayotgan ekan.
– Buvijon, iltimos ertak aytib bering.
– Ertak! Kuppa-kunduzi-ya?
– Nima, kunduzi ertak aytib boʻlmaydimi?
– Boʻlmaydi. Kunduzi ertak aytgan odamni Quyosh jazolaydi.
– Quyosh! Qanday qilib?!
– Kimda-kim…
Issiq yoz kunlari edi. Toʻrt yashar Baxtiyor adasi bilan togʻasinikiga ketayotgan edi. Yoʻlda ular juda chanqashdi. Adasi mashinasini toʻxtatgach, choyxonaga kirishdi. Choyxona anhor yoqasiga tushgan boʻlib, nariroqda katta koʻprik qurilayotgan edi. Baxtiyor choy sovuguncha oʻsha yoqdan koʻzini olmay, tomosha qilib oʻtirdi: buldozer olamni buzib…
Davomi. Boshi bu yerda: Olis sayyorada
– Yigʻlamanglar. Bizda hatto qizlar ham yigʻlamaydi.
Bolalar avjiga chiqishdi:
– Endi nima qilamiz? Qancha puldan qoldik. Kemaga nega chiqdik! Eh, attang!
Yolqin birdan toʻxtab Toʻlqinga tikildi.
– Arillama. Bozorga borishimizni qayerdan bildi?
– Mana, – Aʼloxon mitti qutichani koʻrsatdi, – bu yerda sizlar…
Bolalarga oromgoh juda yoqdi. Havosi toza, atrofi togʻ, hamma yoq yam-yashil maydon. Ammo, aynan shu oromgohning yana bir oʻzgacha tomoni bor edi. Bu yerdagi dam oluvchilar ota-onasidan olgan pulga doʻkondan hech narsa xarid qila olmas, biroq pulni oʻzlari ishlab topishlari mumkin edi. Qanday qilib deysizmi? Turli musobaqalarda gʻolib boʻlib-da!…
Kuz kunlarining biri. Erta tong. Nonushta qilib boʻlgandan soʻng, dadam ishga, ukam oʻqishga ketdi. Onam uyda qoldilar. Dadam ketar chogʻlarida bogʻga borib, sigirlarni oʻtloqqa bogʻlab kelishimni aytdilar. Bogʻimiz uyimizdan uzoqroqda boʻlgani sababli, velosipedda borardim. Darvozadan chiqayotganimda, kichik xaltachadagi ozgina chiqindiga koʻzim…
(voqeiy hikoya)
Murtazo bobom aytib bergan bu voqea bir burda non topib, qorinni toʻydirish qiyin boʻlgan Ikkinchi jahon urushi davom etayotgan davrda boʻlgan ekan. U paytda bobom oʻn ikki-oʻn uch yoshlardagi bolakay ekan. Bobomning otasi mahallasining obroʻli ziyolilaridan boʻlib, xalq orasida Olovuddin eshon nomi bilan mashhur ekan.
Yakshanba…
Yozuvchi Temur Ubaydullo ijodini bolalarga sheʼr, doston, hikoyalar yozishdan boshlagan. Uning “Telefon”, “Qirlar toʻla qizgʻaldoq”, “Hayot guli” kabi yigirmaga yaqin kitoblari chop etilgan. Adibning aytishicha, “Olis sayyorada” deb nomlangan qissasi nevaralariga aytib bergan ertaklari asosida yaralgan. Unda Toʻlqin va Yolqin ismli ikki oʻrtoqning…
Mixail Zoshchenko
Bir kuni Lelya opam bilan shokoladdan boʻshagan qutini olib, ichiga qurbaqa bilan oʻrgimchak soldik. Keyin qutini chiroyli gulqogʻozga oʻrab, koʻk bogʻich bilan bogʻladik-da, koʻrganlar goʻyoki kimdir sovgʻasini tushirib qoʻyibdi shekilli, deb oʻylashlari uchun bogʻ oldidagi yoʻlakka qoʻydik. Oʻzimizni kulgidan zoʻrgʻa toʻxtatib,…
Akrom birinchi sinfda oʻqiydi. Oʻqish darsida ustoz Muhayyo Joʻraevna uni doskaga chaqirdi. Akrom kecha kun boʻyi telefon oʻynab, sheʼrni yaxshi yodlamagan edi. Xohlamaygina oʻrnidan turib, ustozning stoli yoniga bordi.
– Akromjon, qaysi sheʼrni yodlab kelish kerak edi?
– Dilshod Rajabning “Kitobim, jon kitobim” sheʼrini.
– Qani chiroyli qilib…
– Jonga tegdi shu matematika. Hozir dars boshlanadi, keyin oʻqituvchi kirib, bemaʼni misollarni yechtiradi. Shu darsga kirmasak-chi, Mirjamol, – dedi Elyor.
– Nega endi bemaʼni boʻlarkan? Axir matematika juda qiziq fan-ku, – hayron boʻldi Mirjamol.
– Ey, nimasi qiziq. Agar men sehrgarga roʻbaro boʻlganimda, matematikani butunlay yoʻq boʻlishini,…
Firdavsga adasi chiroyli loklangan qora tufli olib berdi. Firdavs tuflini uyoq-buyogʻiga qarab, rosa suyindi. Yomgʻir tinishi bilan yangi tuflini kiyib koʻchaga otlandi.
– Firdavs, qayoqqa? – soʻradi buvisi.
– Oʻrtoqlarimga tuflimni koʻrsatib kelay.
– Loklangan tuflini nam havoda koʻchaga kiyib chiqma. Hali oftob chiqqach, borasan.
– Nega? – hayron…
– Bobojon, sinfdoshim Jasur katta bolalarga qoʻshilib nos chekar ekan. Shu haqida oʻqituvchimizga aytsam, chaqmachaqar boʻlib qolmaymanmi? Oʻzi odamlar sigaret, nosvoyni nega chekishadi? Axir turgan-bitgani sogʻliqqa ziyon boʻlsa. Mana, siz balki nos chekmaganingiz uchun ham sogʻlom, tetikdirsiz, – dedi Nazokat supada choy ichib oʻtirgan bobosiga…
Laziz 4-sinfda oʻqiydi. Odobnoma darsida oʻqituvchi “Bir danakda butun bir bogʻ uxlab yotadi” mavzusini oʻtgach, bolalarga yuzlanib:
– Siz ham avval kichik edingiz. Ota-onangiz sizlarni tarbiyalab oʻstirganlaridan soʻng qoʻlingizdan ish kelib, dastyor boʻlib qoldingiz. Xuddi shunday, bir dona danak ham yerga tushgandan keyin ona tabiat uni yomgʻir…
Men oʻqiyotgan gimnaziyada ustozlar anchagina qattiqqoʻl edi. Ular bizga birorta darsni qoldirishimizga ruxsat berishmasdi. Gimnaziyada oʻquvchilar birdan beshgacha boʻlgan ball asosida baholanardi. Men gimnaziyaga kelganimda atigi yetti yoshda edim. U yerdagi tartib-qoidalarni, darslar qay tarzda oʻtilishini bilmas edim. Shuning uchun boʻlsa kerak…
Osmonda qora bulutlar suzardi. Birdan sharros yomgʻir quydi. Yoʻlda oqib ketayotgan yomgʻir inson koʻz yoshiga duch kelibdi.
Yomgʻir: – Ey inson koʻz yoshi, sen kuchlimi yoki men? – deb soʻrabdi.
Koʻz yoshi boʻlsa, Yomgʻirning oʻrinsiz savolidan ajablanib, indamabdi.
Yomgʻir: – Nega indamaysan! Mening kuchliligimni hamma biladi. Men yer-u koʻkni…
Bir kuni Sen bilan Siz bahslashib qolishibdi.
Sen debdi: – Men shunday bir kuchli soʻzmanki, ogʻzimdan chiqqan har bir “sen” odamlarga buyruq maʼnosini bildiradi. “Sen shuni bajarasan, vassalom”, – deyishadi.
Buni eshitgan Siz esa: – Yoʻq, siz mana bu gapga quloq soling, deb, bir suhbatni tinglashni taklif etibdi. U yerda ikki kishi shunday shirin…
Islombekka adasi koʻrinishi judayam xunuk – qop-qora yopishqoq oʻrgimchak oʻyinchoq sovgʻa qildi.
– Zoʻr ekan, ertaga maktabga olib borib, Muslimaning yelkasiga qoʻyib bir qoʻrqitay, – dedi u sovgʻani qoʻlida aylantirar ekan.
– Bolam, qiz bola qoʻrqib ketsa, yaxshimi? – soʻradi buvisi hayron boʻlib.
– Qoʻrqsa, boshqa maqtanmaydigan boʻladi, bolalar…
“Gulxan” jurnali bosib oʻtgan 90 yillik yoʻliga nazar tashlasak, unga mashhur yozuvchi va shoirlar, bolalarga mehr qoʻygan ijodkorlar bosh muharrir boʻlib ishlaganlariga guvoh boʻlamiz. Ular haqida ilgari ham koʻp marotaba eslab oʻtganmiz. Ana shu betakror bosh muharrirlar safidan – Oʻzbekiston xalq shoiri Jumaniyoz JABBOROV ham oʻrin olgan.…
Baland gʻishtin qoʻrgʻonning ikki tabaqali keng, qoʻngʻirtus darvozasi lang ochiq. Xizmatkorlar rango-rang bezatilgan otlarni yetaklab chiqishyapti. Maktabdan qaytayotgan Temurbek padari buzrukvorining qayoqqadir otlanayotganini darhol sezdi. “Otasining tashvishlari koʻp. Xon yoʻqlagan yoki biror bek toʻyga chaqirgan, balki biror choʻponning…
Davomi. Boshlanishi bu yerda: Yushka.
– Ha, ular seni yurakdan yaxshi koʻrib, oʻz hisob-kitoblari boʻyicha doʻpposlaydilar, – dedi Dasha.
– Bu toʻgʻri. Ular meni koʻchada yurishga ham qoʻymaydilar, menga ozor beradilar, shikast yetkazadilar.
– E-e, Yushka, Yushka, axir sen otasan-ku, shunday emasmi? Unchalik qari ham emassan.
– Hecham qari…
Avvallari boʻlar-boʻlmasga xarxasha qiladigan Sodiqjon bogʻchaning katta guruhiga oʻtdi-yu, oʻzgardi-qoldi. Yurish-turishida ham, gap-soʻzida ham bosiq, muloyim bolaga aylandi. Uydagi hamma ishda – hovlilarni supurib-sidirishda, idish-tovoqlarni yuvib qoʻyishda oyisining yaqin yordamchisi boʻldi. Kecha boʻlsa qilgan ishi bilan hatto dadasini ham…
Sobirjon qoʻshni Rahima xolalarnikiga kirdi-yu, hayron qoldi. Katakdagi besh-oltita tovuq tinmay qaqagʻlardi.
– Ha tinmagurlar-a, – dedi Rahima xola. – Tuxum berganlari yaxshiku-ya, lekin odamni tindirmaydi-da.
– Qancha tuxum beradi xola? – qiziqsindi Sobirjon.
Rahima xola unga jilmayib qaradi:
– Qancha mehr bersang, qancha don bersang, shuncha…
Avtobus liq toʻla odam. Bekatda oldi eshikdan bir qariya-yu tuguncha koʻtargan kampir chiqdi. Ikki-uch bekat yurmay yoʻlovchilar ularni avtobusning oʻrtasigacha surib olib borib qoʻyishdi.
– Oʻgʻlim, – dedi tik turgan qariya bir kishilik oʻrindiqda oʻtirgan oʻsmirga yuzlanib, – mana bu 80 dan oshgan buving ozgina qiynalib qoldi chogʻi, senga…
– Oyijon, bugun ota-onalar majlisi, borasiz-a, – oila aʼzolari dasturxon atrofida jamuljam oʻtirishganida eslatdi Murodjon.
– Yana-mi?! Ustozing hadeb majlis qilaverar ekan-da, – norozi ohangda dedi Sevara opa.
– Avvalgi chorak yakunidagi majlisga ham hech kim bormagan.
– Dadang boradi.
– E, yoʻq, oʻzing boraver, meni vaqtim yoʻq, koʻryapsan-ku…
Andrey Platonov
Qadrli oʻquvchilar, minglab tomoshabinlar qalbidan joy olgan “Finist sarlochin” filmini qayta-qayta tomosha qilgansiz. Ana shu ajoyib asar muallifi rus adabiyotining yirik namoyandasi, taniqli yozuvchi va shoir, dramaturg Andrey Platonov boʻladi. Adib 1899-yilda Voronej shahrida temiryoʻlchi oilasida tugʻilgan. U oʻn bir farzandning…
Yaqin oʻtgan zamonda, bilmam qaysi tomonda, ahil bir xonadonda kompyuter bilan sichqoncha juda inoq yashashar ekan. Ammo qahramonimiz boshqalarga oʻxshamagani uchun baʼzan xafa boʻlib qolarkan.
– Nega men boshqa sichqonchalarga oʻxshamayman, Kompyuterjon? Men ham mazza qilib sakrashni, shiringina pishloqni yeyishni xohlayman.
– Chunki sen aqlli…
Firdavs aslida yomon bola emas. Biroq sal dangasaroq yoki uyquchiroq. Darsga doim kech qoladi. U hozir ikkinchi sinfda oʻqiydi. Ammo hanuzgacha biror marta ertalab uyqudan oʻzi uygʻonmagan. Har kuni ertalab oyisi xonasiga kirib:
– Firdavs, boʻlaqol oʻgʻlim, tong otdi, maktabingga kech qolma, – deydi. Firdavs esa:
– Xoʻp, hozir, – deydi-yu, aqalli…
Mixail Zoshchenko
Rus yozuvchisi Mixail Mixaylovich Zoshchenko 1894-yil 10-avgustda Sank-Peterburgda tavallud topgan. Birinchi va ikkinchi jahon urushi qatnashchisi. Zoshchenko ijod bilan birgalikda etikdoʻzlik, quyonchilik va parrandachilik bilan ham shugʻullangan. M. Zoshchenko 8 yoshidan boshlab sheʼr va hikoyalar yoza boshlagan.…
Ertalab barvaqt uygʻonib, yuz-qoʻlimni yuvgach, atrofga razm solaman. Men bilan baravar uyqudan turgan akam, ukam, singlim oʻz yumushlari bilan band. Bir vaqt ombordan oʻrtancha akamning ovozi eshitildi:
– Oyi, mening sumkam qani? Ichkarida esa ukam xarxasha qilyapti:
– Oyim qani?
Aslida har kuni shu ahvol, ukam uyqudan turgach arang kiyintirib…
Ikki kundan beri tinim bilmay yoqqan qor butun atrofni oqlikka toʻldirdi. Daraxtlar oppoq libos kiyib olgandek, barglar yerga toʻshalgan qalin oppoq gilam – bularning barchasi moʻjizaning oʻzginasi edi.
Ulugʻbek hovliga chiqib tizza boʻyi yoqqan qorni tomosha qilar ekan, uning xayolida dunyo faqat oq rangdan iboratdek, tabiatda zarra gʻubor yoʻqdek…
Har yili yangi yil arafasida intiq kutganimiz oppoq qor bu mavsum noyabr oʻrtasidayoq yogʻib berdi. Kutilmaganda boʻralab yogʻgan qor koʻpchilikni shoshirib qoʻydi. Ertasi kuni ertalab derazadan qor qoplagan hovlimizni zavq bilan tomosha qildim. Oqlikni, soflikni, toza havoni sogʻingan koʻnglim togʻdek koʻtarildi. Koʻzlarim qish manzarasiga tikilib…
Voqeiy hikoya
Oyimning aytishlaricha, men kichikligimda juda shaddod va shoshqaloq qiz boʻlgan ekanman. Meni faqat bobom biroz tinchlantira olar, buning uchun menga sarguzashtlarga boy ertaklarni aytib berar ekanlar. Maktabga chiqqanimda ham oʻyinqaroqlikni qoʻymabman. Dadam va oyim meni qancha majburlasalar ham, mustaqil kitob oʻqimasdim.…
Buyuk mutafakkir Saʼdiy Sheroziyning “Boʻston” asaridagi:
“Yigit qoʻy arqonin yechib tashladi,
Oʻzi u yon-bu yon chopa boshladi” satrlarini oʻqib, oʻzimcha: “Yo piray, shoir mening bolaligim haqida yozibdi-ku!”, deb oʻyladim. Xayol meni olis bolalik tomon boshladi...
Oʻshanda hali maktabga ham bormagan, 5 yoki 6 yoshli bola edim. Yozda qishlogʻimiz…
Halima sinfga kirib kelganda oʻzaro gaplashib turgan qizlar birdan jimib qolishdi. Salomiga alik ham olishmadi. U parta oralab ikkinchi qatordagi joyiga borib oʻtirayotganida:
– Hoy maqtanchoq, endi men sen bilan oʻtirmayman. Sen yaxshisi borib oʻsha – yoqimtoy Zokiring bilan oʻtir, – dedi Ziyoda bir qadam oldinga yurib.
– Bu nima deganing,…
Gulnoza tabiatan shoʻx, shaddod qiz boʻlishiga qaramay, hamma fanlardan aʼlo bahoga oʻqiydi. Nogoh biror fandan toʻrt baho olib qolsa bormi?! Qovogʻini uyib, arzimagan gapga ham yigʻlab, uydagilarning koʻnglini xira qilib oʻtiradi.
Tojdor virus sabab maktablarda yangi oʻquv yili oʻz vaqtida boshlanmadi. Boshlanganida koʻpchilik oʻquvchilar maktabda…
Nodar Dumbadze
Atoqli gruzin yozuvchisi Nodar Dumbadzening “Nishonga tegmagan oʻqlar” (“Kukaracha”), “Abadiyat qonuni”, “Qoʻrqmang, onajon”, “Oq bayroqlar”, “Ellada” ( “Hellados”), “Buvim, Iliko, Illarion va men” kabi asarlarini oʻzbek kitobxonlari bugun ham sevib oʻqimoqda.
Oʻn toʻrt yoshimda birinchi marta daraxt bilan…
Sanjar tong saharda, hali oʻrnidan turmasidan ayvonda onasining zarda bilan aytgan gaplari qulogʻiga chalindi:
– Bu yashshamagur, kecha Abduqosim bilan Matqosim buvaning poliziga kirib, bodring oʻgʻirlashibdi. Buvaning oʻzi siz bilan alohida gaplashmoqchi boʻlib ikki marta kelib ketdi. Hayronman, bolamizning bunaqa odati yoʻq edi. Endi nima…
(“Bolalikka sadoqat” qissasidan)
Yakshanba kuni ertalab oyim issiq non yopdilar. Nonushtadan soʻng xaltamga oʻsha nondan bitta, bir siqim parvarda, bir siqim mayiz, uch-toʻrtta qurut solib berdilar.
– Tushlikka kelmasang ham boʻladi, – dedilar, – termosga choy ham quyib qoʻydim. Ja, kun botguncha yurmasdan qaytaveringlar. Tagʻin oʻyinga…
Kecha kech yotganimdan ertalab dadamning gaplarini zoʻrgʻa ilgʻadim. “Bugun dalaga bormaysan. Qoʻqondan buving keladi. Ayang bilan kutib olinglar, men kechroq kelaman. Omon qassobdan goʻsht olib kel. Dadam aytdi, berasiz ekan, suyagi boʻlsa kerakmas, degin”. Bu gaplarni eshitdim-u, xoʻp dedimmi yo deyishga ulgurmadimmi, uxlab qoldim. Tursam, soat…
Gulhayoning buvisi juda bilimdon, ilmli ayol. Nabiralariga ham juda mehribon. Qaysi nevarasi nima soʻrasa, erinmay javob beradi.
Bir kuni Gulhayo buvisining yoniga kelib soʻradi:
– Shuncha narsani qayerdan oʻrgangansiz, buvijon?
– Savolingning javobi oltinga teng xazinamda, – dedi buvisi.
– Qani oʻsha oltinga teng xazinangiz? Menga ham koʻrsating.…
– Ayajon, gulzorni oʻt bosib ketibdi, – dedi Abduazim hovliga kira solib.
– Ha, sen yoz boʻyi qishloqda boʻlding. Men esa... vaqt topib qarolmadim, – dedi ayasi.
– Abdulhamid-chi?
– Ukang hali yosh-da.
– Mayli, ayajon. Hali quyosh ketib, soya tushsin, oʻzim oʻtab qoʻyaman, – dedi Abduazim.
– Barakalla, oʻgʻlim, – dedi ayasi xursand boʻlib. –…
Anvar dakang xoʻrozini uyidagi barcha jonivorlarga qaraganda yaxshi koʻradi. Uyida esa ola-bula baroq mushukdan tortib, laycha it-u qoʻy-qoʻzi, ot va sigir-buzoq bor.
Xoʻroz uning uchun hammasidan yaxshi. Uning toji odatdagi uy xoʻrozlariga oʻxshab jonivor tiliday osilib tushmagan, nimpushti rangda edi. Boʻyni tovusnikiday uzun, yaltiroq qoramtir…
Ertaklarni, sarguzasht-fantastik asarlarni oʻqishni yaxshi koʻradigan bolalar, eshitmadim demanglar, yozuvchi Otabek QUVVATOVning yaqinda nashrdan chiqqan “Olimjonning sarguzashtlari yoxud zamon va makon oraligʻida” nomli kitobi sizga yaxshi sovgʻa boʻldi. Kitob voqealarini oʻqir ekansiz asar qahramoni Olimjon bilan ajabtovur voqealarni…
Yozgi taʼtilda dadam meni Yangiqoʻrgʻonga – amakimnikiga olib bordilar. Darvozadan ichkariga kirishim bilan kichkinagina it gavdasiga nisbatan ikki barobar yoʻgʻon ovozda akillab qarshi oldi. Qoʻrqqanimdan dadamga yopishdim. Ichkaridan chiqib kelgan amakimning toʻngʻich oʻgʻli Bahodir aka kulib:
– Arslon, boʻldi, uyinga bor! – degan zahoti…
Shahnoza Karimova kichkintoylarning sevimli jurnali “Gʻuncha”da ishlaydi. Yaqinda Gʻafur Gʻulom nomidagi nashriyotda uning “Qoʻziqorinning qalpogʻi” deb nomlangan kichik hikoyalardan iborat kitobi chop etildi. Hikoya qahramonlari Sulaymon va Madina yozuvchi opangizning farzandlaridir. Kitobchadagi hikoyalarning yozilishiga ilhom bergan voqealar,…
Dadam – Abdulla Qodiriy bizni xoh oilada, xoh tashqarida boʻlsin zimdan kuzatib turar edilar, lekin sira quruq nasihatgoʻylik qilmas, yoʻrigʻi bilan ikki ogʻiz maʼnoli gap aytar, shuning oʻzi bizga “ham oshlik”, “ham nonlik” boʻlar edi...
– Ada, menga kitob olishga pul kerak.
– Xoʻp, qancha?
–...
– Yaxshi, – derdilar va soʻraganimni berardilar.…
Gazeta topshirigʻi bilan “Samarqand darvoza” mavzesidagi bolalar uyiga borgandim. Egri-bugri koʻcha boʻylab manzilga yetarkanman, nariroqda bolalarning uymalanayotganiga koʻzim tushdi. Bir bogʻning eski devori tagida bolalarning birlari egilib, boshqalari ularning ustiga chiqib, devor osha moʻralashayapti.
– Hoy, bolalar, nima qilyapsizlar?
Bolalardan…
Keling, avval oʻzimni tanishtiray. Ismim Izzat. Familiyam Oqilov. Matematika fakulteti talabasiman. Ha, ha oʻsha siz qiyin hisoblagan fan menga juda yoqadi. Bejizga “Matematika – fanlar otasi” deb aytishmagan. Sizga aytsam, bu fanga qiziqishimga bir voqea sabab boʻlgan. Balki bu voqea sodir boʻlmaganida oliygoh eshigini ham koʻrmay, hozir qayerdan…
Atanurning tush koʻrib, uygʻonganini anglagan xolasi soʻradi:
– U ketdi...
– Kim ketdi? U ketdi, u ketdi, deyapsan?
– Oy mening yonimda qolmadi, men bilan yotmadi, ketdi... – deya koʻzlari va oʻng qoʻli bilan deraza tomonga ishora qildi. Bu bilan goʻyo Oyning ketib qolganini bildirdi. Xolasi yolgʻiz yotishga oʻrganmagan jiyanini tinchlantirish…
Bugun tongdan yaxshi kayfiyat bilan uygʻondim. Qushlar sayrab, tongni olqishlayotganga oʻxshaydi. Zinadan tushayotib, shipdagi chiroqqa koʻzim tushdi. Atrofini arilar oʻrab olishibdi. Juda jahlim chiqdi. Keyin oʻzimga-oʻzim arilarga qarab, “hali senlarnimi... qarab turlaring, koʻrsatib qoʻyaman! Oʻzingni uyingday kerilasan”, dedim-da, nima qilishni…
Shifokorlar oyimga parhez sifatida quyon goʻshtini tavsiya qilgani uchun Farhod amakim bizni toqqa – quyon oviga olib chiqdi. – Koʻproq butalar tagiga qarab yuring. Jonivorlar qishda jingʻil, yulgʻun, saksovullarning shox-shabbasi va butalar poʻstlogʻi bilan oziqlanadi, – dedilar amakim.
Yer kalish botgulik qor bilan qoplangan. Mashinada yuqorilab…
2016–2023 © “Gulxan” jurnali tahririyati. Barcha huquqlar himoyalangan. Saytdan ma’lumot olinganda manba ko‘rsatilishi shart.
