Ba’zi odam sermulohaza bo‘lib, birov nafsoniyatiga tegadigan gap aytsa ham, unga munosib javob qaytarishning, qattiq-qurum gapirishning o‘rni kelgan bo‘lsa ham, yaqinni, orqa-o‘ngini o‘ylab indamaydi, o‘zini tiyadi yoki muloyimlik bilan javob qaytaradi, andisha qiladi. Ba’zi odamlar esa buning farqiga bormay, “mendan qo‘rqib, indamay turibdi” deb o‘ylab, haddidan oshadi. Ana shunday hollarda

Rivoyat qilishlaricha, bir savdogar xurjunning bir yog‘iga oltin, bir yog‘iga kumush to‘ldirib, shu boyligiga ishongan holda, hech qanday oziq-ovqat olmay safarga jo‘nabdi. Uning yo‘li kimsasiz cho‘l-u biyobonga tushibdi. Zog‘ uchmaydigan bu yerlarda na suv, na ovqat bor edi. Haligi boy bir necha kun och-nahor nihoyatda holdan toyib, nima qilarini bilmay ketayotsa, qarshisidan bir gado chiqib