(avar ertagi)

Kunlardan birida bir odam tuzoq qo‘yib, mittigina qushcha tutib olibdi. Qushcha odamga yolvoripti:

– Meni qo‘yib yubora qoling. Sizga nimayam yordamim tegardi. Agar qo‘yib yuborsangiz, sizga uchta foydali nasihat aytardim: bittasini hoziroq qo‘lingizda aytaman, qolgan ikkitasini qo‘yib yuborganingizdan keyin aytaman.

Odam rozi bo‘libdi va qushcha unga depti:

– Esingizda saqlab qoling: boshingizga qanday baxtsizlik yog‘masin, bo‘lib o‘tgan voqeadan aslo afsus-nadomat chekmasligingiz kerak, foydasi bo‘lmaydi.

Buni eshitgan odam qushchani qo‘yib yuboribdi. U “pirr” etib uchib borib daraxt shoxiga qo‘nibdi va:

– Aql bovar qilmaydigan narsaga hecham ishonmang, – deb yana qo‘shib qo‘yibdi. – Mening jig‘ildonimda tovuqning tuxumidek keladigan yombi bor edi. Agar u sizga nasib etganida bormi, umringizning oxirigacha rohat-farog‘atda yashardingiz.

– Eh, laqma, landovur, – deb boshini changallabdi odam, – aqlim bo‘lganida seni qo‘yib yuborarmidim-a!

Qushcha qanotlarini qoqib uchishga shaylanibdi. Buni ko‘rgan odam: “Uchinchi nasihatingni aytmaysanmi?” depti. Qushcha shunday javob qilipti:

– Avvalgi ikkitasini anglab yeta olmadingiz-ku, sizga uchinchi nasihatni nima keragi bor! O‘zim zig‘ircha bo‘lsam-u jig‘ildonimga tovuqning tuxumidek oltin qayerdan sig‘ardi. Mayli, siz tuxumdek yombi bor deb, ishona qoling, biroq o‘tib ketgan voqeaga nega endi afsuslanyapsiz? – deb qushcha “pirr” etib uchib ketipti.

Rus tilidan Murod PARPIXO‘JAYEV tarjimasi