Bolalarning sevimli shoiri Abdurahmon Akbar hayot bo‘lganida 60 yoshga to‘lardi. U qisqa umri davomida bolalar ko‘ngliga manzur bo‘ladigan, mavzusi hech qachon eskirmaydigan o‘nlab kitoblar yozishga ulgurdi. Uning quvnoq she’rlarini ko‘plab avlodlar sevib o‘qiyveradi. Bu asarlar shoirning ikkinchi umri bo‘lib yashashda davom etmoqda.

Norning orzusi

Hofiz, shoir, olim, aktyor...

Qisqasi, yon qo‘shnim Nor,

Buyuk bir zot bo‘lmoqlikka

Ayladi azm-u qaror.

Buyuk bo‘lish oson emas –

So‘zlamoq lozim mayin.

Yugur-yugur, chop-choplarga

Ko‘milmoqlik ham tayin.

Hali yig‘in, hali majlis,

Hali qator uchrashuv.

Hali safar taraddudi,

Hali jonli ko‘rsatuv...

Orzusiga yetmoq uchun

Boshlab yuborgan ishni –

Mashq qilyapti shu kunlarda

U suratga tushishni.

Musicha

Necha kunki, ahvol shu:

O‘zini bosar arang –

To‘rtta xasni bo‘g‘otga

Qo‘ndira olmay garang.

Musichaning holiga

Achingan ko‘p, kulgan ko‘p.

Yerga tushar tuxumi

Ko‘zdan tomgan yoshdek bo‘p.

Tumshuqda loy iylagan

Qaldirg‘ochlar chayqar bosh:

–  Hasharga aytsang bizni

Bo‘lardi-ku, qarindosh...

Varrak qoʻshigʻi

Qanotsiz ham ucha olaman,

Osmonlarni qucha olaman.

Varrak emas,

Men yosh do‘stimning

Yuragiman – asov bolaman.

Hafsalangga balli, qadrdon,

Shamol, senga tashakkur ming bor.

Salom, Quyosh,

Salom, Ona-yer,

Salom, Navro‘z,

Salom, Navbahor!