Nabiram bor Mohinur,

U boshlang‘ichda o‘qir.

Yoshi kichik bo‘lsa ham

Kitobni rosa o‘qir!

Bir kitobni ko‘rarkan,

Deb qoldi: muncha ulkan?

– Kitob emas, bu – jurnal,

Bilib ol, nomi “Gulxan”!

– Nega “Gulxan”dir oti?

Nomi ekan g‘alati!

Yo olovdek yonarmi,

Bormi issig‘i, tafti?

– Ertak, she’r ko‘pdir unda, –

Tushuntirdim men shunda.

– Chiqar oyda bir marta,

Kelar har o‘ttiz kunda!

Qiziqishing ortadi,

Tafti bilan tortadi!

O‘qigan odam bor-ku,

Ilm-u zehni ortadi.

Qurdosh ODINAYEV,

Angren