Bor ekan-u, yo‘q ekan,

Och ekan-u , to‘q ekan,

Ota-ona yolg‘izi

Bor ekan bitta qizi.

Ismi ekan Salomat,

Chiroyli va xushqomat,

Xo‘p orasta yurarkan,

Jismoniy mashq qilarkan.

Kerak bo‘lganda har dam

Berarkan zarur yordam.

Bir kun ko‘ribdi u tush:

Kichik odamlar xomush

Yoniga kelgan emish,

Shu so‘zni degan emish:

“Qo‘rqib ketmagin faqat,

Sen tomonga, Salomat,

Bizni keltirdi qayg‘u,

Bir oy bizni ezdi u.

Bir dushman-nomi – Mikrob,

Yonida Virus-xarob

Yurtimiz bosib oldi,

Odamlar holdan toydi.

Munajjimlar yulduzga

Qarab dedilar bizga:

“Xaloskorimiz faqat,

Bir qiz – ismi Salomat.

Yuguringlar, yelinglar,

Uni olib kelinglar.

Kimgaki yordam kerak,

U doim berar ko‘mak!”

Va biz otlandik yo‘lga,

Maqsadni tugib dilga.

Rosa yugurdik, chopdik,

Nihoyat, seni topdik.

Voqeani bilgach qiz,

Boshin chayqar: “Eh, esiz!”

So‘ng ancha o‘ylab qolar,

Qo‘liga to‘rva olar,

Unga solar sarimsoq,

Piyoz, qalampirmunchoq,

Yalpiz va yerqalampir,

Na’matak va zanjabil,

So‘ng yasab ancha niqob,

“Yuringlar!” debdi shu tob.

Shivirlab, yumgancha ko‘z,

Aytilar sehrli so‘z:

“Shumati, bumati, davara,

Qiynalmay, bo‘lmayin ovora,

Samoni bir zumda quchaylik

“Yash” sayyorasiga uchaylik”.

Shu payt ularni bo‘ron

Eltdi o‘sha yurt tomon.

Hamma yoqda oh-u voy,

Bemorlarga yetmas joy.

Yo‘tal, aksirish, hiqichoq,

Og‘riqlardan oh-u voh.

Mikrob, virus yonida,

Burnidir osmonida,

Yurishibdi gerdayib,

Kasalliklarni yoyib.

Biri qirol, biri shoh

Juda ham qalin o‘rtoq.

Yonlarida  vazir Gripp,

Oyna-eshikni yopib

Tumov hamda shamollash,

Deguningcha xash-u pash,

Yetib kelar yoningga,

Og‘riq berar joningga.

Salomat jimib qoldi,

Atrofga nazar soldi.

Nima qilsa bo‘ladi?

Qizcha shuni o‘yladi.

Yo‘qotmasdan o‘zini

Aytdi dadil so‘zini

Mikrofon olib  shu tob:

– Hamma taqvolsin niqob.

Eshik-oyna ochilsin!

Yelvizakdan qochilsin!

Tozalansin uylar ham,

Hatto, ko‘cha-ko‘ylar ham.

Qo‘llar toza yuvilsin,

Barcha mikrob quvilsin!

Viruslarni qirmoq shart,

Piyozdan siqib  sharbat.

Tayyorlaymiz o‘q-qurol,

U bo‘ladi dorivor.

– Hamma ishga kirishdi,

Mikrob bilan kurashdi.

Buni eshitib shu tob

Razil Virus va Mikrob

Jahldan tutoqdilar,

Qahr bilan boqdilar.

Endi jangga kirishar,

Jon-jahd bilan kurashar.

Isitmani ko‘tarar,

Qaqshatar va titratar.

Shodlikni aritishar,

Darmonni quritishar.

Salomatda esa bor

O‘q-dorilar dorivor.

Separ Mikrobga  uni

Bitadi Mikrob kuni.

Virus-Mikrob qirilar,

Dorilarga urilar,

Virus boshiga to‘qmoq

Urar yana Sarimsoq.

Yov ishi chiqar puchga,

Bemorlar kirar kuchga!

“Endi, deydi Salomat:

– Yaratamiz alomat

Giyohlardan damlama.

Ular to‘rvamda, mana.

Yalpiz va Yerqalampir,

Na’matak va Zanjabil,

Qani ishga, odamlar

Bemor topsin yordamlar!

Yana qalampirmunchoq

Olib keldim bir quchoq.

Ishlar qizir har joyda,

Harakat – koni foyda.

Paydo bo‘la boshlanur

Bemorlar ko‘zida nur.

Sayyora aholisi

Salomatdan barisi

Juda minnatdor, xursand,

Uning obro‘si baland.

Barcha quvvatga to‘lar,

Damlamalar kuch berar.

Mana so‘nggi bemor ham,

Tuzaldi, bo‘ldi bardam.

“Yash” sayyoraning ahli:

Katta-yu kichik – bari:

Salomatga der “Rahmat!”

Xursand bo‘lishib behad,

Sovg‘a bilan siylashar,

Ezgu tilak tilashar.

Yengildi yovuz Mikrob,

Virus ham bo‘ldi xarob,

Gripp ham tumov qochdi,

Sog‘lomlikka yo‘l ochdi.

“Yash” sayyorasi esa

Endi nom oldi “Yasha!”

Salomat uyga qaytar

Sehrli so‘zlar aytar:

“Shumati, bumati, davara,

Qiynalmay, bo‘lmayin ovora,

Samoni bir zumda quchayin,

Ona Yer, sen tomon uchayin!”

U uyda bo‘ldi paydo,

Uzoqdan keldi sado:

“Neki “Yashar” xalqi bor,

Bari sendan minnatdor.

Qo‘llab hayot farzini,

Sog‘lom turmush tarzini,

Sendagi sabr, ishonch

Keltirdi bizga quvonch”.

Kavsar TURDIYEVA