“Bizning to‘garak” sahifasi mehmoni – Namangan viloyati To‘raqo‘rg‘on tumanidagi 53-maktab o‘quvchilari. Jajji o‘rtoqlaringiz endigina 4-sinf bo‘lishiga qaramay, hayratlarini she’riy misralarda ifodalashga juda qiziqadilar. Biri o‘z ertagi orqali ishonch har nega qodirligi haqida falsafiy gap aytmoqchi bo‘lsa, biri gullarning rango-rang liboslariga hayratlanib qaraydi. Toshbaqa misolida o‘z tengdoshlarini epchilroq bo‘lishga undaydi. Yaxshisi, ularning ijodini o‘qib, o‘z mulohazalaringizni yozib yuboring.

To‘garak rahbari Xursanoy Ergasheva

UCHAR VELOSIPED

Bir bor ekan, bir yo‘q ekan, shu yaqin zamonlarda, daraxtlari baland o‘rmonda  Mitti quyon oilasi va do‘stlari bilan birga yashar ekan. Uni otasi Quyonboy va onasi Quyon xonim juda-juda yaxshi ko‘rishar ekan. Quyon odobli ekan. U barchaga muloyim gapirar, daraxtlarning shoxlarini sindirmas va ildizlarini kemirmas ekan. 

Kunlardan bir kun Mitti Quyonning tu­g‘il­gan kuni bo‘­lib­di. Quyonboy va Quyon­xonim unga velo­siped sovg‘a qilishibdi. Endi Mitti Quyondan  baxtliroq  hech kim yo‘q ekan. U velosipedini juda yaxshi ko‘rar, uning changlarini artib, “Mening  uchar velosipedim”, deb erkalab qo‘yar ekan. Uxlashdan oldin “Uchar velosiped”ga ertaklar aytib berar ekan...

Kunlardan bir kun Mitti Quyon velosipedini minib, o‘rmonga aylangani chiqibdi. Bobo Daraxtlar bilan salomlashib, so‘qmoq bo‘ylab ketayotsa, o‘rtoqlari uchrab qolibdi. Birinchi quyon “Voy-voy, velosipeding buncha eski”, debdi. Ikkinchi quyon “Velosipedmas,   shaldiroq arava-ku!” debdi. Mitti Quyon juda xafa bo‘libdi. Ko‘zlaridan tomchi yosh sizib,  velosipedining yuziga tushibdi. Shunda... Birdaniga Mitti Quyonning velosipedi os­monga uchib ketibdi. Masxara qilgan o‘rtoqlarining og‘zi lang ochilib qolibdi. Mitti Quyon ham “Bu qanday bo‘ldi?” deb hayratlanibdi. Velosiped esa xo-xolagancha “Sen menga shunday kuch berding,  menga ishonding, ruhlantirding. Axir, meni “Uchar velosipedim deb atading-ku?” debdi. Mitti Quyon ishonch – muvaffaqiyat kaliti ekan­ligini anglabdi.

Mitti Quyonning o‘rtoqlari esa birovning ustidan kulish, uni masxara qilish, kamsitish yomon odat ekanligini tushunibdi. Ular boshqa bunday qilmaslikka ahd qilishibdi. Shundan so‘ng barcha quyonchalar katta o‘rmon bag‘rida ahil va inoq hayot kechirishibdi.

Mohizar JAMOLDINOVA

 ***

TOSHBAQAJON

Toshbaqajon,  toshbaqa,

Kosang nega yumaloq?

Toshbaqajon, toshbaqa,

Sen yurasan sekinroq...

Qorda misli chanadek,

Kosangda tez uchasan.

Yirtqichlardan qo‘rqmasdan,

Xavotirsiz yurasan.

Beozorsan, maysalar

Senga bo‘lar ozuqa.

Faqat shoshil, ildam bo‘l,

Qani, olg‘a, toshbaqa!

***

GULLAR

Bog‘da yashnab kulasiz,

Chiroylisiz shunchalar.

Doim porlab turasiz,

Ey gullar, gulg‘unchalar,

Ko‘ylagingiz har xil rang,

Iforingiz ham turli.

Goh tongda, gohi oqshom,

Ochilasiz chiroyli.

Atirgul-u, chinnigul,

Lola, rayhon, gulbeor.

Karnaygul, jambilginam,

Siz bilan bog‘im bahor.

Husniyabonu Omonaliyeva

 ***

USTOZIMGA

Siz doimo sog‘ bo‘ling, ustoz!

Sizga bo‘lgan hurmatim bisyor,

Sizni juda yaxshi ko‘raman,

Shogird bo‘lay zukko, baxtiyor.

Siz go‘yoki quyosh, go‘yo nur,

Qalbimizga berasiz huzur.

So‘zlaringiz, bamisoli dur

Sizni yaxshi ko‘raman, ustoz!

Durdona To‘lqinova

***

ONA TILIM

Onajonim allasida kuylaydi,

Ona tilim – jon tilim.

Otajonim kalomida yayraydi,

Ona tilim – jon tilim.

Buvijonim ertagini so‘zlagan,

Ona tilim – jon tilim.

Bobomga ham zavq bergan,

Ona tilim – jon tilim.

Madhiyamda yangraydi,

Ona tilim – jon tilim.

Yuragimda yashaydi,

Ona tilim – jon tilim!

Muhayyo JAMOLDINOVA