Navro‘zim – rizq-ro‘zim, tarixim mening,

Sen boshimga qo‘ygan ikkita nonim.

Bobomning fe’liday keng dalalarga,

Erta sahar turib sochilgan donim.

Noming mingyillikmi, shoning mingyillik,

Tog‘larim, bu haqda afsonalar ayt!

Sen Urgutning bobo chinorlarining,

Shoxida sarg‘ayib qolgan ikki bayt.

Sen jilg‘a tilida aytilgan qo‘shiq,

Yana kirding xalqim yuraklariga.

Birgina menimas, barcha-barchani

Yetkazgan o‘zingsan tilaklariga.

Yana seni ko‘rdim, ko‘rkamsan g‘oyat,

Ajamning o‘ziday qadimiy, mag‘rur.

Navro‘zim, qaragin, olam sahnida

O‘zbekiston degan bog‘ yashnab turar.

Dildagi orzuni ushaltirguvchi,

Bog‘bonlari dono, oqil bu bog‘ning.

Ming bora aylanib, ming bor o‘rgilib,

Sadag‘asi ketsang arzir bu chog‘ning.

Shalola misoli quyilar tuyg‘u,

She’rlarim ulanib borar dostonga.

Yuragim, ko‘zlarim va jonim bo‘lgan,

Navro‘zim, xush kelding O‘zbekistonga!

Dilorom ISMOILOVA