Yugurib o‘tdi sichqon,

Cho‘chib ketdim nogahon.

Aqlimga sig‘dirolmam,

Nega bunchalar chaqqon?!

Alanglab u yon-bu yon,

Yurar biram shod-xandon.

“Hap senimi, shoshmay tur”,

Deya qo‘ydim men qopqon.

Xunobim oshdi chunon,

Dilimni qilib xufton.

Voy, bunchalar ayyor-ey,

Qopqondan qoldi omon.

Sevinch SANAQULOVA,

Toshkent shahar Mirzo Ulug‘bek tumani

221-maktab 6-sinf