Osmonning qalam qoshi,

Qorongʻuning quyoshi.

* * *

Oppoq qandga oʻxshaydi,

Ustoz bilan ishlaydi.

Doskada urar javlon,

Raqamlarga berib jon.

* * *

Oy, quyoshni koʻrmaydi,

Qor, yomgʻirni bilmaydi.

Yoʻlida yoʻq svetofor,

Toʻxtatolmas biror zoʻr.

* * *

Yassi ekran, mustahkam,

Unda olam siri jam.

Fayilini topsang bas,

Ishga tushadi shovvoz.

* * *

Atrof-muhitni sevar,

Chang, gʻuborini yuvar.

* * *

Yappa-yashil tuproqqa

Oppoq durlar sochilar.

Uni tergan bolalar

Tafakkuri ochilar.

* * *

Samoda boshlangan jang,

Yerni titratar qarang.

* * *

Uxlash joyi togʻ orti,

Tongda keladi qaytib.

* * *

Yeldek yelar qish-u yoz,

Temir izlar poyandoz,

Yaqin qilar yiroqni,

Ummon, shahar, qishloqni.

* * *

Olisdagi diydorni

Yaqin qiladi oson.

Dildan suhbat qurishga

Yaratar cheksiz imkon.

* * *

Zimiston bagʻrin kesar,

Oftobni koʻrsa, oʻchar.

* * *

Qaldiroqda qaltirab,

Qumda koʻrindi.

Ildizi ham yoʻq ekan,

Darrov bilindi.

* * *

Ustma-ust uchta chiroq,

Koʻzlariga sergak boq.

Harakatni kuzatar,

Xatolarni tuzatar.

Muhabbat Hamidova