Kichkinalik paytimni

Xotirlayman men doim:

Ertak aytib berardi

Otam kulib muloyim.

Tushunmasam ham garchand,

Bo‘lmasa-da so‘z yangi –

Jim eshitib yotardim,

Sehrlardi ohangi!

O‘quvchiman hozir men,

To‘ldim naq sakkiz yoshga.

Aqlim yetar ertakning

Ma’nosini anglashga.

Lekin endi behuda,

Ko‘rdim hatto yalinib.

 — Borib uxla! — der otam

Qovoqlari solinib.

Har kech uning yonini

Kichik ukam etar band —

 Ertak tinglab yotadi

Tushunmasa ham garchand!..

Rustam NAZAR