Norjonlarning sinfida

Borar edi imtihon.

O‘tirmasdi sira jim,

Suflyorlik qilib Norjon.

Goh asta “shpargalka”,

Goh aytardi pichirlab.

Bilag‘on sanab o‘zin,

Tinchimasdi vijirlab.

Mana navbat, nihoyat

O‘ziga kelib qoldi.

G‘ozyurish qilib borib,

Qo‘liga bilet oldi.

Chiqdi unga

Ishqiboz ikki polvon,

Kuch sinashar shaxmatda,

Bellashadi beomon,

O‘yin qizir g‘oyatda.

Kishnatib “sipoh”ini,

Yelib borar Rustamjon.

Raqibining “Shoh”ini,

Qurshab oladi shu on.

Qarab turmas Omon ham,

Xavfni sezadi zumda.

Zehnini charxlab ildam,

O‘ta boshlar hujumga.

Labin tishlab

Uch-to‘rt bola jam bo‘lib,

Baliq ovlardi soydan.

Yurdim to‘qaydan o‘tib,

Ular yoniga men ham.

Darhol sozlab qarmoqni,

Joy axtara boshladim.

Mo‘ljal olib yiroqni,

Qulochkashlab tashladim.

Uzoq kutdim va lekin,

Baliq ham ilinmadi.

Nima qilay? Aytsam chin,

Quruq qaytgim kelmadi.

Birdan bunday

Kichkinalik paytimni

Xotirlayman men doim:

Ertak aytib berardi

Otam kulib muloyim.

Tushunmasam ham garchand,

Bo‘lmasa-da so‘z yangi –

Jim eshitib yotardim,

Sehrlardi ohangi!

O‘quvchiman hozir men,

To‘ldim naq sakkiz yoshga.

Aqlim yetar ertakning

Ma’nosini anglashga.

Lekin endi

Chet tilidan har darsda

Bo‘ladi g‘oyib —

Qo‘yish lozim Sobirni

Jiddiyroq koyib.

Butun sinf hujumga

O‘tgach, amalda,

Taslim bo‘ldi aybdor —

Qoldi qamalda.

Qilmishiga pushaymon,

Boqdi mo‘ltirab: —

Chet tilidan qochmayman

Men endi sira!

Va’dasini buzmaydi

O‘shandan buyon:

...Hozir

Men so‘z berdim o‘zimga,

Endi quloq solmayman.

Mayli, ukam ranjisin,

Tarafini olmayman.

Bo‘lsa noshud va anqov

Kaltak yesin, pand yesin —

Tushmayman men o‘rtaga,

Kim nima desa desin.

Yanglishdim bir-ikki gal

Uning yonini olib.

Endi sal ranj uchun ham

Meni izlar dod solib.

Mustaqil zarb