Inson shunday yashashi kerakki, ortiga burilib qaraganida, umrini sarhisob qilganida  dil-dilidan  qoniqish  hosil qilsin. Hech ikkilanmay ayta olamizki,  jurnalimizda  salkam 40 yil  mehnat qilgan  ijodkor Vasila Po‘latova  ana shunday  insonlardan.

Vasila opa  har tong ishga kelgach,  tahririyatga kelgan bir uyum xatlarni ko‘rib quvonib ketardi.  Darhol ularni ochib o‘qishga tushar, o‘ziga ma’qul bo‘lgan  she’r, ertak, hikoyani maqtab-maqtab  adabiyot bo‘limiga, maqola, lavhalarni  maktablar bo‘limiga, rasmlarni rassomga topshirib, “Qarang, foydalanish, foydalanmasligingizni ertagayoq ayting”, – derdi. Tahrirtalab  xatlarga esa uzog‘i bilan bir hafta ichida javob yozishimiz shartligini ham ta’kidlardi. Biz ham opaning bu talabchanligidan garchi ishimiz boshimizdan oshib yotgan bo‘lsa-da, xafa bo‘lmasdik. Chunki  xat egalari  javobni intiqlik bilan kutishayotganini bilardik-da!  Ba’zan,  moddiy jihatdan qiynalib qolgan ota-onalar,  tanlovda yoki bellashuvda  nohaqlikka uchragan  o‘quvchilardan shikoyat xatlari ham kelib qolardi. Ana shunday damlarda opamiz bu xatdan nusxa ko‘chirib kerakli tashkilotga yuborar ekan,  “Maktub egasiga ijobiy yordam ko‘rsatilganligi haqidagi  javoblaringizni kutamiz”, deb qo‘shib qo‘yardilar. Bosh muharrir Xudoyberdi aka, bizga hamisha  opani o‘rnak qilib ko‘rsatardilar.

Eh-hey, ilk bor opamizni qo‘lidan samimiy  yo‘l-yo‘riqlar ko‘rsatilgan maktub olgan  bolalarning  ko‘pchiligi bugungi kunda  mamlakatimizda  tanilgan shoir-u yozuvchi, musavvir-u san’atkor. Ular hozir ham tahririyatga   yozgan  asarlarini, chizgan rasmlarini ko‘tarib kelib qolishsa,  darhol  Vasila Rahmatovnani so‘rashadi. Salom aytishadi. Ular  haqida   mehr bilan  so‘zlashadi.

O‘zidan ana shunday  qutlug‘ iz qoldirgan opamiz  endilikda  nabiralar qurshovida  keksalik gashtini suryaptilar. Lekin  ijod qilishdan to‘xtaganlari yo‘q. Rus yozuvchilarining  bolalarbop hikoya, ertaklarini tarjima qilib tahririyatga kelib qoladilar. Ana shunday damlarda  stollarimiz ustiga qarab turib, “Nega  xatlar cho‘g‘i kam yoki  bolalar xat yozmay qo‘yishganmi”, deb tashvishga tushib qoladilar.

– Xatlar kamaygani yo‘q, biroq endi  xat konvertlarda emas, elektron pochta orqali kelyapti. Bolalar o‘sha-o‘sha qiziquvchan, sizni  savollari bilan qanday shoshirishgan bo‘lsa  bizni ham, xotirjam o‘tirishga qo‘yishmaydi, deb hazillashamiz.

–   Xat bu ko‘ngil daftari, ishonch belgisi. Xat kelyaptimi, demak  bugun ham Gulxanjonning  atrofida do‘stlari ko‘p ekan, bugun ham bolalarimiz  yozishdan,  ijod qilishdan, kitob o‘qishdan  yiroqlashmagan ekan, – deb quvonadilar.

Bugun  opamiz xonadonida, shubhasiz, “Gulxan” tahririyatida ham  katta   shodiyona.  Shuhrat medali sohibasi, Xalq ta’limi  a’lochisi, O‘zbekiston Jurnalistlari  uyushmasi a’zosi Vasila Po‘latova o‘zining shukrona kunini nishonlayapti.

Biz   bolajon  ijodkor, Gulxanjonning  suyukli  opajonini  qutlug‘ yosh bilan muborakbod etamiz.

Vasila Rahmatovna, umringiz uzoq bo‘lsin, nabiralar kamolini ko‘ring!