O‘rtog‘im juda chi­royli rasmlar chi­zardi. Uning ijod namunalari mak­ta­bi­da­gi ko‘r­­gaz­malar zalidan tush­­masdi. U o‘z suratlarida mavzu qahramonining fazilat va xususi­yat­larini imkon qadar ochib berishga harakat qilardi. Nazarimda, u tug‘ma rassom edi. O‘ziga yoqqan manzarani ko‘rsa, tamom. Kerakli ji­hozlarini yig‘ib, sehrli mo‘yqalamini ish­ga solardi.

Ne baxtsizlik bo‘ldiki, haligi yosh rassom ijodni tark etdi. Rasm chizishga yuragi bet­lamay qoldi. Avvaliga hayron bo‘ldim. Ilhom kelganda o‘zini qo‘yarga joy topolmay qola­digan bola nima uchun bunday yo‘l tutdi?

Surishtirdim. U kutilmaganda ota-ona­si­dan, kamiga o‘ziga yaqin do‘st bil­gan sinfdosh­laridan yaxshigina dakki eshi­tibdi. Nima emish, ijodkorning kosasi oqarmasmish. Un­dan ko‘ra, daromad kel­tiruvchi soha­larga qiziqish kerak ekan.

Albatta, bu – san’atdan yiroq, ma’­na­viyat yashasa, millat yasha­shi­ni bilmagan kimsalarning fikri. Aqlimni shoshirgan bu holat meni o‘yga toldirdi. Chindan ham, bugun odamlar moddiyatga be­­­rilib, hayot uyg‘unligini unu­­tishgan. San’at va ma­daniyatning inson hayoti­dagi o‘rniga keraklicha e’tibor berishmayapti. Holbuki, rivojlangan dav­­lat­larda ilm-fan va ma­da­niyat sohasiga kat­ta e’ti­bor qaratiladi. Erishila­yotgan yutuqlar ham shun­ga monand.

Yurtimizda ham iq­tidorli, tasviriy san’atga ish­ti­­yoq­mand yoshlar ta­laygina. Lekin ular­ning yo‘­liga g‘ov bo‘luvchi, tog‘­ri yo‘ldan ozdiruvchi kim­salar ham ming afsuski, topi­ladi. Ilmdan bexabarlar ta­savvurida yosh ijodkorlar jami­yatda o‘z o‘rnini topolmaydigandek tuyuladi. Ada­shishadi. Jamiyat doimo ziyolilar tomoni­dan boshqarib ke­lingan. San’atni san’atsevar insonlarsiz ta­savvur etish qiyin. Haligi o‘rto­g‘imga achindim. Aytilgan gap – otilgan o‘q, deyishgani rost ekan. Atrofidagilar aytgan gap va so‘zlari unga ta’sir o‘tkazmasdan qolmadi. Ijodni butkul yig‘ishtirishga majbur bo‘ldi. Hafsalasi pir bo‘lib, ijodxonasidagi bor asbob-anjomlarini suvga uloqtirdi. Oqibatda jamiyat bitta iste’doddan judo bo‘ldi.

Eshitishimcha, hozirgi kunda o‘zi qi­ziqmagan yo‘nalishdan repetitorlik ta’limini olmoqda. Albatta, bu tushunmovchiliklar tu­fayli sodir bo‘lgan. Nazarimda, har bir inson o‘z xohish va istaklari yo‘lida harakat qilishi kerak. Estetik fanlar ko‘plar uchun qiziqmasdir. Lekin, jamiyat taraqqiyoti uchun o‘ta zarur.

Savol tug‘iladi: bor iste’dodni yo‘qqa chiqarish kimga foyda keltirdi ekan?

Ulug‘bek Sharobiddinov,

Farg‘ona viloyati O‘zbekiston tumani 67-maktab 10-sinf

Tahririyatdan: hurmatli jurnalxon sizdan bu haqdagi fikrlaringizni kutamiz.