Bir kun sonlar yig‘ilib,

O‘tkazibdi zo‘r yig‘in.

Har qaysi o‘z fikrini

Aytibdi birin-sirin.

Qo‘lin beliga qo‘yib

Nol o‘rtaga chiqibdi:

– Hammangizdan men zo‘rman, –

Deb qorniga nuqibdi. 

Qad-qomatin tik tutib,

Bo‘y ko‘rsatibdi Biroy:

– Men hammaga ustunman

Sezmagansiz, hoynahoy.

– Maqtanmasdan ey daroz,

O‘pkangni bosgin biroz.

Mening ismim – Ikkioy

Dumimda barcha chiroy.

Shu payt gapga qo‘shildi,

Qo‘sh qornini qashlab Uch:

– Menman sonlar ichra shoh,

Sizning da’voyingiz  puch.

Taxtga shunda To‘rt chiqdi,

Shohlarday tutib o‘zin.

O‘tkazmoqchi bo‘ldi u

Har bir songa o‘z so‘zin.

Buni ko‘rgan To‘qqizning

Chiqqancha rosa jahli.

Kelib sahna minbarga

Dedi: – To‘xtang son ahli.

Axir, biz bir oila

Bir guruhga jammiz-ku.

Atigi to‘qqizta son,

Million emas, kammiz-ku?!

Jam bo‘lsak biz yig‘ilib,

Kuch-quvvatga to‘lamiz.

Bunday tortishaversak,

Parokanda bo‘lamiz.

Shundan beri barcha son

Ahil-inoq yashashar.

Necha son kerak bo‘lsa,

Birgalashib yasashar.

Niginabonu AMIROVA,

Samarqand ixtisoslashgan san’at

maktab-internati 9-sinf