Buloq

Yerdan qaynab chiqar buloq,

Qaynar buloq, qaynar buloq.

Olib qochib xayolimni,

Mening bilan o‘ynar buloq.

Kaftlarimga qo‘nar tinib,

Kiprigimga olar minib.

Yerdan chiqib yana yerga,

Nega qayta ketar singib?

Poyezd

Poyezd borar, oldida

Pishqiradi bug‘ shovvoz.

Sahro, cho‘l, tog‘, darada

Tortgancha na’ra ovoz.

Bildirib borligini,

Mardona olg‘a yelar.

O‘ng-u so‘lga chalg‘imay

Bir yo‘ldan borib-kelar.

Beminnat xalq ulovi,

Chopib yurar yo‘lida.

Ko‘ngli to‘qki, jilovi

Odamzodning qo‘lida.

Bolaligim – poshsholigim

Sizga she’r, bolalarim,

Yozib qo‘yay dedim-da.

Nega desangiz, men ham

Sizday bo‘lgan edim-da.

Yashar edim qishloqda,

Kun chiqarda tog‘ edi.

Suv ichardik buloqdan,

Hovli katta bog‘ edi.

Qir-adir edi gulzor

So‘lim bahor chog‘ida.

Berib gullarga ozor

Sel kelardi gohida.

Xushbo‘y giyoh hididan,

Sayrashidan qushlarning,

Jonzotlarni izidan

Tanib, dilni xushlardim.

Bolalik – poshsholigim,

Ko‘z oldimdan ketmaydi.

Hayotga oshnoligim,

Bolalikka yetmaydi.

Koptok

Koptok, mana ko‘rasan,

Mashhur bo‘lib ketamiz.

Eng ilg‘or raqibni ham

Besh-u nolga yutamiz.

Yumalayver, ko‘ngil to‘q,

Qo‘nib o‘tamiz oyga.

Aylanaver tengi yo‘q

“Koptok” degan chiroyga.

Niyatim bor, ortingdan

Shon-u sharafga to‘ysam.

To‘xtab qolsang gohida

Ranjima, tepib qo‘ysam.

Ayubxon Muhammadiy