Sizning borligingiz naqadar yaxshi,

Borligingiz go‘yo qalbga tutar gul.

Shoningizni kuylab to‘ymaydi baxshi,

She’r yozib qalamim charchamas butkul.

Chechaklar unadi go‘yo ichimda,

Nurli yuzingizni o‘ylasam, Ona.

Ovozingiz bo‘lsin kunduz-kechimda,

Baxtlarga cho‘maman yana va yana.

Parvona etdingiz, doim kunduz-kech,

“Ona, boshim yomon og‘ridi”, – dedim.

Aslida-ku, boshim og‘rimasdi hech,

Mehrli qo‘lingiz shaydosi edim.

Yozganlarim o‘zi ikki satr she’r,

Barisi qalbimga, ruhimga doir.

She’rim o‘qiganlar sekingina der:

“Sahnaga kelibdi yangi bir shoir”.

Dedingiz ko‘zda yosh, baxtdan quvonib,

“Qizim, seni menga bergan Xudoyim.

Aslida-ku, Ona, siylangan menman,

Sizni mening “Onam” qilgan Xudoyim.

Go‘zalxon SAMANDAROVA,

Namangan davlat pedagogika instituti talabasi