Hovoncha

Ichimga nedir solib,

Dastam bilan urishar.

Donni olishar tuyib,

Ishlari ko‘p yurishar.

Ne solsam talqon bo‘lar,

Zarba mazam qochirar,

Har zarbadan ingrayman,

Donlar har yon sochilar.

Ish bitar, surar chetga,

Men bo‘laman hang-u mang.

Har galgidek bo‘g‘zim bo‘sh

Qolar quruq, ochiq lang...

Shundayin yonginamda

Termulib ensam qotar.

Boplaganday bir ishni

Dastam cho‘zilib yotar.

Savollarning oldida

Uni qilma, deyishar,

Buni qilma, deyishar.

O‘zlaricha eh mening

Doim g‘amim yeyishar.

Ko‘lmakni kechib o‘tgum,

Goh o‘ynayman qum, tuproq.

Men sevgan o‘yinlarning

Taqiqlangani ko‘proq.

Qanday yayrab o‘saman,

O‘ynamay chiniqmasam.

Onamga yoqgum chizgan

Chizig‘idan chiqmasam.

Savollarning oldida

Turaman o‘yga botib.

O‘zimda yo‘q ixtiyor,

Boshim qolgandir qotib.

Mo‘min AVAZ