Yana bir kun quyosh chiqarkan kulib,

Umrim soniyasi o‘tar damba-dam.

Yuragim talpinar issiq bag‘ringga

Ziyo, nur taratgan, ey aziz maskan.

Tanish yuz-chehralar, tanish tabiat,

Mehrimni berganman maktab – xilqatga.

Har on g‘animatdir, o‘qimoqlik farz,

Quchoqlab kitobni chalindim “dard”ga.

Ko‘ksida har kunim chaqnagan chaqmoq,

Yo shuncha uchqurmi hayot yo‘llari.

Ardoqli o‘g‘lidek meni opichlar,

Onajon maktabning qaynoq qo‘llari.

O‘sib-unayapman do‘stlarim bilan,

“A’lolar shodasi bo‘ynimdagi zar.

Qadrdon maktabim – diydor maskanim,

Dilim peshtoqiga qadalgan gavhar.

Ustozlarga bergan ezgu bir va’da –

Shuurim ko‘shkiga qadalgan bayroq.

Toki qulog‘imda jarang beradi

Yurakda yangragan so‘nggi qo‘ng‘iroq.

Oybek XUDOYBERDIYEV