Nogoh yurak hapriqib ketar...

Men bilaman, u kutar meni.

Hech qanday kuch yoʻq qila olmas

Qalbimdagi bunday sevgini.

Qadamlarim qanot kabidir,

Uchib, tunning koʻksini tilar.

Anhordagi boʻtana suv ham

Mening ajib sevgimni bilar.

Toqqa chiqib, hayqirganimda

Daralardan qaytdi aks-sado.

Yashil vodiy, daryolar aytdi,

Qalbingdagi sevgi bebaho.

Keksa tutlar – tanasi bujur,

Meva tutgan olma daraxti.

Meni qoʻymay savolga tutdi:

– Oshiqmisan, rostini aytgil.

Qishlogʻimning tuproq koʻchasi –

Bolaligim kechgan ul hayot.

Dedi: – Sening shivirlaringga

Toʻlayotir bugun koinot.

Hassa tutgan oqsoqol chollar

“Qizim”, desa baxtga toʻlganim,

Padarim, deb koʻzlarim quvnab,

Har birida Xizir koʻrganim.

Bu shunday el. Zamini oltin,

Bu shunday el. Koʻksi Tangri togʻ.

Seni shunday sevaman, yurtim,

Seni shunday sevaman, tuproq.

Sharifa Salimova