Chumoli polvon

Chim ustida chumoli

Yurar dorboz misoli.

Turar har kun ertalab,

Langar choʻpin yelkalab.

U kun boʻyi yuk tashir,

Tartib bilan birma-bir.

Doʻstlari karvon-karvon,

Safda – chumoli polvon.

“Mehribon”

Madinaning qoʻlida

Bir hovuch yongʻoq koʻrdim.

Tomoq qirib, yoʻtalib,

Atrofida oʻrgildim.

Yoʻtalganim koʻrdi-yu,

Maʼyus qaradi koʻzi.

Meni ayab, yongʻoqni

Yeb qoʻydi-ya bir oʻzi.

Sentyabr sogʻinchi

Ajoyib, soz oʻtdi yoz,

Choʻmildik anhor, soyda.

Taʼtil kunlari saxiy,

Oʻyin-kulguga boy-da.

Boʻy-bastimiz choʻzilib,

Toʻlishdi kuch-aqlimiz.

Ozod elda shod-xurram,

Erkatoymiz, baxtlimiz.

Sarf etamiz kuchimiz

Bilim olish, oʻqishga.

Toʻlsin kundaligimiz

Yuzlari yorugʻ “besh”ga.

Qoʻllaringiz qanaqa

Qizgʻanchiq boʻlmasa kim,

Uni “ochiqqoʻl” derlar.

Hunari bor bolani –

Ikki “qoʻli gul” derlar.

Tanbeh bersalar oyim:

– Ozoda yur, toza boʻl!

Tarbiyada har doim,

Deyman, onam “qattiqqoʻl”.

Opam pishirsa ovqat,

Maqtashar “qoʻli shirin”.

Kimning “qoʻli kalta”dir,

Yana kimniki “uzun”...

“Qoʻli botir”, “Qoʻli zar” –

Nega qoʻllar shunaqa?

Ochib koʻring kaftingiz,

Qoʻllaringiz qanaqa?

Dilfuza Kamoljonova