Nurlarini yig‘ib olar kun,

Osmon yerga tashlar soyasin.

Yulduzlarin yoqib qo‘yar tun,

Kesib qo‘yar oyning poyasin...

Shu’lalanib, sharqirab yotar

Ko‘k suvlarda oy siniqlari.

Yetib kelar muzday shabada –

Baland tog‘ning xo‘rsiniqlari.

Yalpizlarning bo‘yin ufurib

Sho‘x jilg‘alar vodiyga chopar.

Hovuzlarni yopinib olgan

Qurvaqalar jimlikni qopar.

Qizib ketar yer tomirlari...

Tunga iliq bo‘ylar taralar.

Birdan qaynoq yoz oqib kelar

Jimib qolgan bog‘lar oralab.

Shavkat Rahmon