Adabiyot maydoniga o‘ziga xos ovoz bilan kirib kelganMarina Svetayeva ijodi rus she’riyatining o‘lmas xazinasidan munosib o‘rin olgan.“Oqshom albomi”  (1910) va “Sehrli fonar” (1912) uning dastlabki she’riy to‘plamlaridir. Keyinchalik “Blokka atalgan she’rlar”, “Hijron” (1922), “Hunar” (1923) kabi she’riy kitoblari hamda “Barakalla”

Yozuv stolida bir uyum qog‘ozlar. Kunlarning birida odam ularning bittasini qo‘liga oldi. Peroni bo‘yoqdonga soldi va qog‘oz yuzini so‘zlarga, belgilarga, rasmlarga to‘ldirib tashladi.

– Nimaga mening oppoqqina yuzimni bu qadar chaplab tashlading?, – dedi yuragi to‘lib, stol ustidagi bo‘yoqdon yonida turgan o‘sha “chaplangan”idan g‘amgin tortgan qog‘oz. – Sening o‘chirib bo‘lmas

Tipratikanlar bir-biri bilan gaplashayot­ganini eshitganmisiz?

Men eshitganman. Ishonmaysizmi?

Unda bir boshdan aytib beraman. Biz qishin-yozin Karacharovda, daryo bo‘yida, har tomondan o‘rmon bilan o‘ralgan kichkina uyda yashaymiz. Biz o‘rmonga qushlarning qanday yashashi va qo‘shiq aytishini, o‘rmon gullari qanday gullashini, hasharotlar uchib, sudralib yurishini tomosha