Bobom tabiatga juda mehr qo‘yganlar. Hovlimiz ham kattagina. Ammo bog‘imiz undan-da katta. Har xil mevali daraxtlar, gullar judayam ko‘p. Ayniqsa, bahorda bog‘imiz judayam yashnab ketadi. Biz nevaralar ham yayrab-yashaymiz. Kunlarning birida amakim bobomga “Bog‘ingizni menga sotmaysizmi? Pulini naqd beraman. Daraxtlarni kesib, uy solaman. Nima deysiz? O‘ylab ko‘ring”, dedilar. Bobomning rosa jahllari chiqdi. “Bu bog‘lar tabiatga, insoniyatga katta foyda keltirayotganini bilmas ekan­san. Bil­gan­ing­da da­­raxt­­­lar­­ni ke­sa­­miz der­mi­ding?! Hammamiz bir havodan nafas olamiz. Bu daraxtlar  nafaqat menga, jiyanlaringa, balki atrofimizdagi ko‘plab insonlar salomatligi uchun hali uzoq yashashi kerak. Bu gapingni bir aytding, boshqa gapirma!” deb cho‘rt kesdilar. Shunda amakim, “Xuddi begonadek bog‘ingizni mendan ustun qo‘ydingiz”, deb xafa bo‘ldilar.

Amakimning nevaralari tez-tez kelishadi. Hovlimizning havosi ularga yoqadi, miriqib dam olib ketishadi. Men ham ularnikiga boraman. Lekin ularnikida biznikidek musaffo, salqin havo yo‘q. Amakimning nevaralari hovlimiz havosi ajoyibligini bot-bot aytishar, qayta-qayta biznikiga borgilari kelardi. Shunda amakim bobomning gaplarini esladi-da, “Ha bobongning bog‘i daraxtlar ko‘pligidan havosi toza, xushmanzara bo‘lib turadi. Bobong bu haqda gapirgandilar, lekin ilg‘amagan ekanman. Men uyimni kengaytirishni o‘y­labman. Endi fikrim o‘zgardi. Uyimni emas, bog‘imni kengaytiraman. Nevaralarim bir yayrasin”, dedilar.

Keyin bobomning oldilariga borib kechirim so‘radilar. Ulardan turli ko‘chatlar olib, bog‘lariga ekib chiqdilar. Shundan so‘ng ko‘pchilik qarindoshlarimiz  bog‘larini kengaytirish harakatiga tushishdi. Bobom ortiqcha ko‘chatlarni yor-u do‘stlariga, hatto tanimagan kishilarga ham ulashdilar. “Insonning begonasi bo‘lmaydi. Zero, Ona tabiat barchamizniki” dedilar.

Biz nevaralar esa bobomga yordam berdik.

Munisaxon MAMBETSOLIYEVA,

Qoraqalpog‘iston Respublikasi To‘rtko‘l tumani 45-maktab 7-sinf