Navro‘zim – rizq-ro‘zim, tarixim mening,

Sen boshimga qo‘ygan ikkita nonim.

Bobomning fe’liday keng dalalarga,

Erta sahar turib sochilgan donim.

Noming mingyillikmi, shoning mingyillik,

Tog‘larim, bu haqda afsonalar ayt!

Sen Urgutning bobo chinorlarining,

Shoxida sarg‘ayib qolgan ikki bayt.

Sen

O‘lkamizga bahor bayrami – Navro‘zi olam kirib keldi. Ona tabiatning uyg‘onish timsoli Sharqona yangi yilning boshlanishi. 2025-yilga – “Atrof muhitni asrash va “yashil” iqtisodiyot yili” deb nom berilgani xalqimizning, yurtdoshlarimizning hara­katlarida namoyon bo‘lmoqda. Kimdir yer chopyapti, kimdir gul ekmoqda, yana kimdir bozordan olgan meva ko‘chatlarini ko‘tarib uyiga shoshmoqda,

Jannatmakon ustozimiz Zulfiyaxonim, tom ma’noda, ulkan shaxs edi. Biz – shogirdlari uchun hech qachon odatiy, oddiy odamga aylanib qolmasdilar. Har safar huzurlariga borganimizda (garchand ba’zan har kun diydorlashish nasib etsa-da) xuddi imtihonga, sinovga borayotgandek hayajon bilan borardik. Chimkent ko‘chasidagi uylariga borib (ko‘pincha du-gonam Muhtarama Ulug‘ova bilan borardik)

O‘zbekiston xalq artisti Dilorom Karimovabolaligini xotirlaydi...

San’atkor ko‘ksiga insoniyat qalbini sig‘dira olgan inson. Bunday ta’rif berilganda, ko‘z oldimga hamisha o‘ychan, hamisha mag‘rur Dilorom Karimovaning siymosi keladi. O‘zbekiston xalq artisti Dilorom Karimova – fikr oshig‘i. Dilorom Karimova darajasida fikrlaydigan, ijod

Yalpiz qismati

– “Erta bahor chog‘ida,

Chiqdim xushbo‘y hid bilan.

Bahoroyning bog‘ida,

Bezak bo‘ldim did bilan.

Odamlar meni terib,

Taomlarga solishar.

Rangimdan zavqlanishib,

Goho uzib olishar.

Yoz kelgach, bahor o‘tib,

Ketdi bo‘yim, chiroyim.

Ariq bo‘yida turib,

Xayol suraman

Zulfiya nomidagi Dav­lat mu­ko­fo­ti­ning 2025-yilgi sovrindorlar  ro‘yxati qatorida yosh, is­te’dod­li ijod­kor Naima Anvarovaning ham borligini o‘qib quvonib ketdik.

Naima 2014-yil o‘rta maktabda o‘qib yurgan kezlaridayoq she’riy mashqlarini “Gulxan”ga olib kelgani yodimizga tushdi. Qolaversa, u bolalar adabiyotining ustunlari –

O‘zbekiston Yozuvchilar uyushmasi a’zosi, “II darajali Sog‘lom avlod uchun”  ordeni va “Shuhrat” medali so­hibasi, jurnalist va adiba Muhabbat Hamidova bu yil  Navro‘z ayyomi arafa­si­da 70 yoshni qar­shi­la­di­lar. Muhabbat opa mehnat faoliyatini “Gulxan” jurnalida boshlab, shu yerda kamol topdi. U salkam ellik yil davomida sharafli va ijodiy faoliyatini

Zoir rasm chizishni juda yaxshi ko‘radi. Bo‘sh qoldi deguncha duch kelgan joyga – devorgami, kitobgami chizib tashlayveradi. Biroq negadir uni qadrlashmaydi, aksincha, koyishgani-koyishgan.

Ana shu “rassom” Zoirning o‘zidan bir sinf pastda o‘qiydigan ukasi Zokir maktabdan yig‘lab keldi.

– Nima bo‘ldi, nega yig‘layapsan? Birortasi xafa qilgan bo‘lsa ayt,  borib bir

Mo‘min amaki kek­salik nafaqasiga chiqishi bilanoq baliq ovlashni o‘ziga odat qilib oldi. U har safar yirik baliqlarni oshxona yonidagi sirli idishga tashlab, maydalarini tovuqlariga berardi va ularning talashib-tortishib xo‘rak cho‘qishlarini zavq-shavq bilan tomosha qilishni juda xush ko‘rardi. O‘ng yon qo‘shnilari Mo‘min amakining bu ishi tabiatga zarar ekanligini Alijon to‘satdan

Onajon!

Do‘st topmadim o‘zingdan o‘zga,

Xazon yanglig‘ tentidim dilgir.

Simlar torlik qilyapti so‘zga,

Qayga eltdi bu taqdir qurg‘ur.

Onajon!

Olg‘irlari serob dunyoda,

Mitti jonni asramoq og‘ir.

G‘am karvoni haddan ziyoda,

Qalb sarhadi ezildi – yag‘ir.

Onajon!

Ovozingni eltgan

Men jim kuzataman onam umrini,

Bir yodgorlik kabi turar mung‘ayib.

Lavhiga qirtishlab bitilgan yoziq

Rangsiz fasllarda bo‘ldilar g‘oyib.

Men jim kuzataman onam umrini,

Uyqusi adashgan qushlarday behol.

Ko‘zlari kirtaygan,

Rangi unniqqan

Gullardek iforin bilmas ehtimol.

Men onam umrini

Pastqam so‘ri. Ko‘k choy ustida

Aytilmagan gaplar ko‘p hali.

Yana senga  kelaman, buvi,

Anorlaring  pishgan mahali.

Yana she’rlar o‘qiyman senga,

Yana barin tinglaysan mahtal.

Urinasan eslab qolmoqqa

Oppoq soching bersa-da xalal.

Buvi, sening oyoqlaringga

Qaramagim keladi

Bahor, tafting his qilgan chog‘im

Bolaligim nogoh eslayman.

Daraxtidan yiqilgan bog‘im

Shirin mevalarin qo‘msayman.

Bahor, seni intiqib kutar

Daraxtlarning gullari qiyg‘os

Daryolarda baliqlar suzar

Juda go‘zal ezgulikka xos.

Bahor, seni kelishing bilan

Qushlar uyga ucha

Yog‘ib o‘tdi oppoq qor tunda,

Bedorlikni tan oldim shunda,

Alyorlarin aytadi kunda,

Qor ostida shivirlar bahor.

Yo‘qotgandi zamin halovat,

Chehrasini ochmas tabiat,

Injiqligi asli haqiqat,

Qor ostida shivirlar bahor.

O‘rik gulin o‘rab oq choyshab,

Qaddi egik ozgina nishab,

Qish

Shamollarning qanotida yeldingmi?

Maysalarning sabotidan keldingmi?

Chashmalarning bayotidan bildingmi?

Sog‘inib ketdim-ku, bormisan bahor?!

Binafsha ko‘zlarin ko‘kartirgan sen,

Qizg‘aldoq lashkari – ko‘ksida alvon.

Nargiz boshin egib, uyaltirgan sen,

Turnalar misoli samoviy karvon.

Nish urgan

Olis o‘lkalarda shivirlagan tush,

Pichirlagan kurtak, oq ko‘ylak bodom.

Qanday eriganin sezmay qoldi qish,

Bir tunda o‘zini yo‘qotar olam.

Tiniq samovotda yayraydi qushlar,

Toshqin anhorlarda oqadi shodlik.

Sening quchog‘ingda o‘tgan kunlarim

Qanchalar shirindir, qanchalar totlik.

Bahor – ko‘zlarimda

Qancha qoning bo‘lsa, Vatan uchun to‘k,               Qancha shoning bo‘lsa, Vatanni ko‘tar...

                (Halima Xudoyberdiyeva)

Vatan – Onam bag‘ri-yu

Otam ochgan quchoqsan.

Bolalikda

Nazm olamida so‘nmagan yulduz,

Yurakni yayratgan bahor kuychisi.

O‘zbekning dilbandi, millatning qizi,

Qalblarning bahori Zulfiyaxonim.

Vafoda, hayoda yakka malika,

Yurakda yashagay mangu hamisha.

Sadoqat timsoli mushtipar ona,

Ko‘ngilning kuychisi Zulfiyaxonim.

Bahor kelayotir o‘riklar

Kumush qishda zerikib biroz,

Ko‘zni tikdik bahor yo‘liga.

Ko‘klam kirib keldi, qanday soz!

Mushtoq bo‘ldik uning guliga.

Qishning ayoz kuni betayin,

Tutdi bahor isin xumori.

Toqqa chiqib kuzatdim sekin,

Har daraxtda uning tumori.

Yana takror bahor keladi,

Hidlab-hidlab to‘yib

She’rim, o‘zing asl gavhar ekansan,

Qaroqlar qaridan qalqigan shu’la.

She’rim, balki quyosh, qamar ekansan,

Yo samo bag‘rida balqigan shu’la.

Yo‘q! Sen qalblardagi yashirin so‘zlar,

Tun sukutin yirtib yangragan nido.

Dutorim pardasin tilib, timdalab,

Balki, sahar chog‘i taralgan sado.

Yulduz naqqosh

Ko‘klam kelgach boshlanar,

Qushlarning xush sayrashi.

Gullarning xilma-xil-u,

Rang-barang tovlanishi.

Dalalarda ketma-ket,

Ishlarning boshlanishi,

Bahorning har nafasi,

Hayotga arzigulik!

Qamashtirar ko‘zlarni

Kamalak tovlanishi.

Ariqlarda suvlarning

Tinishi, loylanishi.

To‘xtagay

Oshiqaman maktabim tomon,

Orzularim osmondek baland.

Bizga baxtli hayotni bergan

Tinchligimiz eng oliy ne’mat.

Biz baxtiyor o‘g‘il-qizlarmiz,

Birlashamiz bir jon-u bir tan.

Ona kabi oq yuvib, tarab,

Boshimizni silaydi Vatan.

 Ilyosjon

Bahorda chiroyin ochdi tabiat,

Quyoshning nurini sochdi tabiat,

Bulutli damlarda yig‘lab yubordi,

Yomg‘irdan jonlanib ketdi tabiat.

Kecha soyasida yurgan daraxtning,

Bugun tanasini chopdi odamlar.

Qadring gohi bilar, goh bilmas ular,

Nahot, asrolmadik seni, tabiat?!

Tabiat  yashasa, biz ham

Erkalatib mayin shabada,

Shudringga bezabdi barglarin.

Lol qoldirib mohir tabiat

Yaratibdi noyob asarin.

Buncha go‘zal turfa atirgul.

Kamalakdan olganmi rangni?

Xushbo‘yligin ta’rifi yo‘qdir,

Rom qiladi ko‘rgan dillarni.

Mо‘jizaga o‘xshatdim seni,

Tarovating yayratdi ko‘nglim.

Gulsanam

Keng dala o‘rtasida kichkina kulba bo‘lib, undan atrofdagi odamlar kutilmagan yog‘ingarchilik paytida yashirinish va issiq havoda salqinlab o‘tirish uchun foydalanishar edi.

Yoz kunlarining birida osmonni quyuq bulut qoplab, sharros yomg‘ir yog‘di. O‘rmondan qaytayotgan uch o‘rtoq darhol shu kulbaga kirib olishdi. Ular yomg‘irdan pana joyda, osmondan sharillab yog‘ayotgan yomg‘ir

Har bir qiz bolaligida ertakdagi ma­li­kalardek go‘zal va betakror bo‘lishni orzu qilsa kerak. Baland zinalar tepasidan viqor bilan jilmayib, uzun ko‘ylaklarining bir uchini nazokat bilan ko‘targancha pastga tushib kelayotgan, sochlariga esa uni boshqa barcha qizlardan ajratib, husniga husn qo‘shib turgan – toj, bugungi atama bilan aytganda diadema taqib olgan sohibjamol malikani

Ramazondagi aso­siy g‘oya ezgu niyat hi­sob­lanadi. Ramazon qo‘­shi­g‘ining aytilishiga sabab —  qilingan xolis ni­yat, orzularning ijobat bo‘lishiga umidvorlik, ilinj. Bu muborak qo‘shiqni aytgan bolalarni xursand qilish ko‘nglingizdagi bitta xira joyni poklash bilan teng.

O‘shanda yoshim o‘n birlarda bo‘lsa ke­rak, ro‘za oyi yoz paytiga to‘g‘ri

Bayramlarga boy mart oyida rah­barligimdagi 9-“V” sinf o‘quvchilari bilan “Agar ayol bo‘lmasa...” deb nomlangan tadbir o‘tkazdik. Bayramga tayyorgarlik jarayonida o‘quvchilarim onalarini qanchalik hurmat qilishlari va ustozlarini xursand qilishga oshiqayotganlaridan juda quvondim. Qizlar bilan onajonlar uchun kichik sovg‘alar, raqs­larni re­ja­la­dik. Sinfdagi o‘g‘il

Siz ham ba’zida maktabga bormaslik, vazifalarni bajarmaslik, uy­dagi yumush­larga yor­damlashmaslikni, uning o‘r­­niga turli telefon va kompyuter o‘yinlarini o‘ynab vaqt o‘t­ka­zishni is­tab qo­lasizmi? Unda siz jurnalimizning bu galgi soni uchun tanlangan asar qahramoni Abrorjonga o‘xshab ke­tar ekansiz. Lekin siz Abrorjonga qaraganda ancha

Biz oilamiz bilan shaharda, buvim esa qishloqda yashaydilar. Ota-onam buvimga “Biz bilan yashang”, deb qancha qistasalar ham, sira unamadilar.  “O‘z uyim – o‘lan to‘shagim. Shu yerda tug‘ildimmi, shu yerda o‘laman”, – deb oyoq tirab turib olganlar. Ular yashaydigan qishloq juda so‘lim. Har bahor qishloqqa borganimizda ajoyib bir manzaraga duch kelamiz. U yerda kattagina bug‘doyzor

Qadim  zamonda  chiroyli daraxtzorning  o‘rtasidan  ariq oqib o‘tar, uning suvi nihoyat darajada toza va tiniq ekan. Sokin oquvchi  bu suvning bir siri bor ekan.  Kim undan ichsa, doim sog‘lom, baquvvat va quvnoq yurar ekan.

Shuning uchun  ariqning atrofidagi daraxtlar, yerdagi maysalar hamisha yam-yashil bo‘lib, yashnab turar ekan. Shu atrofda

Assalomu alaykum, onajon!

8-mart ayyomi bilan tabriklash bahonasida sizga ayta olmagan dil izhorlarimni ayt­moqchiman, maylimi? To‘g‘ri, boshqalarga o‘xshab sizga har kuni “Sizni yaxshi ko‘raman” demayman, bayramlarda sovg‘a-salomlar bermayman, lekin... sizni juda yaxshi ko‘raman, oyijon!

Gohida siz bilan gap talashib qolamiz. Ba’zan ko‘nglingizni og‘ritib qo‘yganim rost.

Bobom tabiatga juda mehr qo‘yganlar. Hovlimiz ham kattagina. Ammo bog‘imiz undan-da katta. Har xil mevali daraxtlar, gullar judayam ko‘p. Ayniqsa, bahorda bog‘imiz judayam yashnab ketadi. Biz nevaralar ham yayrab-yashaymiz. Kunlarning birida amakim bobomga “Bog‘ingizni menga sotmaysizmi? Pulini naqd beraman. Daraxtlarni kesib, uy solaman. Nima deysiz? O‘ylab ko‘ring”, dedilar. Bobomning rosa

Sirdaryoda bir ayol maktabga kelib o‘qi­tuv­chi­ga qo‘l ko‘­ta­rib­di. O‘quv­chi­lar ustoz­larni hurmat qilmay qo‘yishdi, deymiz. Aslida, o‘quv­chilar emas, balki ularning ota-onalari ustozlarni hurmat qilmay qo‘ygan. Ustozni og‘rintirishdan qo‘rqqan insonlar farzandlariga, birinchi navbatda, ustozni hurmat qilishni, uning ko‘zlariga tik qaramaslikni,

Gullar tabiatning eng nozik mo‘jizalaridan biri. Ular nafaqat atrof-muhitni bezaydi, balki inson qalbiga iliqlik, shodlik va ilhom bag‘ishlaydi. Ayrimlar gullarni shunchaki bezak, bayramga sovg‘a sifatida ko‘rsa, boshqalar ularni yurakdan sevadi, parvarish qiladi va hayotining bir bo‘lagiga aylantiradi.

Malika xola Teshavoyeva turmush o‘rtog‘i bilan birga Chorsu gul bozorida qariyb

Kalit so‘zlar: 1. Az-Zamaxshariy   grammatikasiga oid,  asrlar davomida qo‘llanma bo‘lib kelayotgan noyob asar yozgan til – 1, 4, 1, 15.

2. Alloma  asarlar yozgan islom huquqshunosligi fani – 14, 2, 17, 16.

3.

1955-yil 20-martda Toshkent viloyati Qibray tumanidagi Tuzel qishlog‘ida dehqon oilasida tug‘ilgan. 1971-yilda Tuzel qishlog‘idagi 36-maktabni tugatgan. 1971-77-yillarda Toshkent Davlat universiteti (hozirgi O‘zMU) jurnalistika fakultetining kechki bo‘limida o‘qidi. Ish faoliyatini 1972-yilda “Toshkent binokori” gazetasida musahhihlikdan boshladi. 1973-1974-yillarda “Tong yulduzi” (“Lenin