Oyisiga quloq solmay,

Bilganidan sira qolmay,

Izlab o‘rmonning lolasin,

Chohga tushdi fil bolasi.

–  Ovchi meni olib ketar,

Qafasiga solib ketar.

Keyin sizni ko‘rolmayman,

Oyijonim, deyolmayman.

Nogoh qars-qurs sinar daraxt,

Butun o‘rmon bo‘lmish karaxt.

O‘zlariga ochgancha yo‘l,

Chopib kelar bir to‘da fil.

–  Hah, quloqsiz bolaginam,

O‘takamni yording biram.

Qo‘ling uzat, qani tezroq,

Buncha chuqur sen tushgan choh.

Fillar chohni o‘rab olib,

Har bittasi  xartum solib,

O‘kirib, topib chorasin,

Qutqazishar fil bolasin.

Ota fil-chi sukut saqlab,

Qahr ila ko‘zi chaqnab,

Bolasiga qarab dedi:

–  Ayrilganni ayiq yeydi.

Sharifa SALIMOVA,

O‘zbekiston Respublikasida

xizmat ko‘rsatgan madaniyat xodimi