Ulg‘ayish

– To‘qqizinchi mayda kelinglar,

Giloslar pishadi bir shirin...

Bobomning bu aytgan so‘zida

Mehr bisyor edi,

Mehr yashirin.

Urush majruh etgan oyog‘in,

Sudragancha kulib shodumon,

Boshlab bizni bog‘ning to‘riga

Meva bilan etardi mehmon.

Bu yil aytgan kunida borsak,

Og‘ir xasta yotgan ekan deng.

Shivirladi so‘lg‘in lablari:

– Gilos pishdi,

Giloslardan yeng...

So‘nggi so‘zi shu, yumdi ko‘zini.

Otam o‘ksib,

Amakim kuyib,

Quchog‘iga otdi o‘zini.

Giloslar-chi, daraxt shoxida

Turishardi bizdek mung‘ayib,

...Men bobomni izlab yig‘ladim,

Birdaniga qoldim ulg‘ayib.

Kenjatoy

Besh akam bor,

Barisi

Menga birdek mehribon.

Kiyim-kechak vajidan

Qiynalmayman hech qachon.

Tor bo‘lib qolganlarin

Yuvib, avaylab, taxlab

Sovg‘a kabi berishar

Suyub, erkalab, maqtab.

Liboslarim ko‘p, shundan

Sal gerdayib yuraman,

Kiyganda akalarim

Mehrin sezib turaman.

O‘zbek oilasi

Alijonning to‘nchasin

Valijonga beramiz.

Qodirjonning qalpog‘in

Nodirjonga beramiz.

Karomatning ko‘ylagin

Komila kiyar endi.

Tursunboyning tuflisi

Turg‘unga kelar to‘g‘ri.

Ana shunday!

Kiyimlar

Ortmaydi o‘zimizdan,

Bu oila tejamkor, deb

Do‘kondor xafa bizdan.

Tuya

Shaharga, hayvonot bog‘iga

Borganimda tuyani ko‘rdim.

Xomush edi o‘ksik boladay,

Ahvoliga tushunmay turdim.

Nega shunday?

Hamma parvona,

Odam bosgan o‘ng-u so‘lini,

Akam dedi:

– Ko‘ziga qara,

Yig‘layapti qo‘msab cho‘lini.

Asl she’rlar

Asl she’rlar, eng sara she’rlar

Yozilmaskan, tug‘ilar ekan.

Asl she’rlar, eng sara she’rlar

Yuraklardan to‘kilar ekan.

She’rni taqdir, qismat deganning

Omadini bersin xudoyim.

Har qadamda Muhammad Yusuf

Ruhi qo‘llab tursin iloyim.

Sodiqjon Inoyatov