Raim Farhodiy,

75 yosh

Handalak

Handalak yegach urug‘ini,

Olib qo‘ydim baland tokchaga.

Bahor kelgach asta avaylab,

Ekdim uni bir tuvakchaga.

Tuproqqa qum aralashtirib,

Qadab qo‘ydim tavakkal deya.

O‘ksitmadim kichik “poliz”da,

Vaqti bilan suv bera-bera.

Ayni yozning issiq onida,

Ko‘p qavatli uy ayvonida.

Shu urug‘dan bir nihol undi,

Gullab berdi rosa sevindim.

Desalar-da, mehnating zoye,

Parvarishni qilmadim kanda.

Desalar-da, kashnich, shivit ek,

Hayollarim uchdi osmonda.

– Yo‘q, handalak unib-o‘sadi,

Bunga faqat ishoning, dedim.

Mehr, ixlos bilan men uning

Tuprog‘ini yumshatib turdim.

Va nihoyat urug‘ nish urdi,

Gullab berdi qoldirib hayron.

Gul atrini sezgan bolari

Uchib kirdi xonamga shodon.

Nektar yig‘ib xo‘p changlatdi-ku,

Atrofida aylanib gir-gir,

Tabiatning tuhfasimi bu –

Bolarining kelishi axir?

Hafta o‘tmay meva tugdi u

Yaprog‘iga yastanib oldi.

Kundan-kunga bo‘yin ko‘rsatib

Ayvonchaga bezak bo‘pqoldi.

To‘qqizinchi qavatdan shahar

Kaftdagidek aniq ko‘rinar.

Ko‘rgan hayron handalagimga

Koptok misol osilib turar.

Nabiramning hayrati cheksiz,

Quvonardi har ko‘rganida,

Katta-kichik birdek zavq oldi

Goh o‘tirib, goh turganida.

Ha, nabiram to‘g‘ri gapirdi,

Handalakcha pishib qoladi.

Oltin kabi tovlanib har tong,

Zarrin quyosh nurin oladi.

Rus tilidan Zahro HASANOVA tarjimasi