***

Zamin uzra yozib suprasin,

Un elaydi osmon maydalab.

Parday yumshoq harir ko‘rpasin

To‘zg‘itadi shamol buydalab.

Oppoq choyshab tashlab egniga,

Dov-daraxtlar tinib uxlaydi.

Dosh berolmay sovuq jangiga,

Suvlar sathi qalin yaxlaydi.

Ayoz – rassom, kirishar ishga,

Tug‘iladi san’at asari.

Bahor, gullar kiradi tushga,

Ko‘ngillarga berib tasalli.

Parvo qilmay qish – qahratonga,

Zavqlanishar yayrashib biram.

Sochilmoqda kumush zar tanga,

Bolalarga chinakam bayram.

                ***

Daryo, anhor muz qotgan,

Daraxtlar o‘yga botgan.

Qorong‘i tunlar sutday,

Bilmam, qachon tong otgan.

Zirillaydi oynalar,

Shamol – bo‘ri uvillar.

Sovuq ko‘cha aylanar,

Ertak aytar buvilar.

               ***

Chor-atrof sutday oppoq,

Tunlar o‘xshar kunduzga.

Yulduzlar siyrak, tarqoq,

Oy parda tortgan yuzga.

Ayoz otin qamchilar,

Osmonga o‘rlar tutun.

Yuz-qo‘llarni chimchilar,

Chirsillar pechda o‘tin.

Yo‘llar oyna – yaxmalak,

Naqsh solar ko‘hna rassom.

Tarnovlarda sumalak,

So‘z ojiz ta’rif yozsam.

             ***

Kapalaklar pirpirak,

Shamollarga bir ermak.

Uchar to‘zg‘ib parquday,

Aytar ko‘hna qish ertak.

Tegram to‘lar oqlikka,

Bunday baxt yo‘q otliqqa.

Yo‘lim oppoq marvarid,

Qalb limmo-lim shodlikka.

Ravshan ISOQOV