2019-yil sonlari

Ozod Vatan qoʻynida,

Ochildi gul-lolalar.

Madh etamiz shodlikni,

Biz baxtiyor bolalar.

Osmonimiz musaffo,

Tiniq otar tongimiz.

Kelajakka nur sochar –

Shuurimiz, ongimiz.

Bolalikning sofligin,

Shalolaga qiyoslar.

Yuqoridan kuzatib,

Chaqnab ketar

Buzuq soat devordan

Bitta vaqtni ko‘rsatar.

Go‘yoki berib yordam,

Hammaga gap o‘rgatar:

— Yurmayapman atayin,

Soatlarga ibratman.

Senlar — baring betayin,

Men bir so‘zli soatman.

Yana, kamgapman juda,

Ko‘pincha jim yotaman.

Bor-yo‘g‘i ikki marta,

Vaqtni to‘g‘ri

– Osmon  to‘la  yulduzlar,

Yashnab  turar  chamanday.

Sanab  chiqdim  ko‘z  uzmay,

Mingdan  ziyod  chamamda. –

O‘zicha  so‘zlab  Omon,

Yuzlanar  ammasiga:

– Qachon  uchib  boraman

Ularning 

Chumolini Chigirtka

Taklif qildi o‘yinga.

Chumoli der: – Yumush ko‘p,

Do‘stim, bu gal qo‘ying-a.

– Yuring, jo‘ra, kuylaylik,–

Keldi yana peshinda.

– O‘rtoq, qishni o‘ylaylik,

Xalal bermang ishimga.

Subhidam kelgan vaqtda,

Oy ohista botardi,

Chumolivoy uvatda

Xurrak otib

Kecha echkim bog‘imda

Ishni boplab qo‘yibdi.

Daraxtlarni yo‘g‘imda,

Oppoq “oqlab qo‘yibdi”.

Shamol o‘tdi ichimdan,

Yurakkinam to‘kildi.

O‘ch olaymi echkimdan,

Barmoqlarim bukildi...

Bu o‘zimning xatoyim,

Gunoh yo‘qdir echkimda.

O‘zingdan o‘tsa doim,

Aytolmaysan hech

Yaxshi udum, yaxshi kalom:

“Choyga keling, choyga keling!”

Lekin faqat dasturxonmas,

Zo‘r dasturlar tuzing, bo‘ling.

Shahd-shiddatda ilm-u fan ham,

Tezkor, shoshqin zamon bu kun,

Kimlar uchun oltin – har dam,

Va bir qadam osmon bu kun!

Chorlar ular ko‘k to‘ridan:

“Oyga keling! Oyga

Xo‘b mehribonga o‘xshab

Aylanasan o‘rgulib.

To‘ringga tushar o‘lja,

Mehring – tuzoq, ko‘rgulik.

Ayyorliging ko‘p ko‘rdim,

Bari ishing yolg‘ondan.

E, bor, men ham o‘rguldim

Sendaqa mehribondan!

Dilshod RAJAB

Chiqib olib burunga

“Hunar”ingni boshlaysan:

Chor atrofni ko‘zimga

“Qora” qilib tashlaysan.

Qoralashdan nima naf,

Kuya surkab bariga?

Yaxshiyam, boramiz zap

Oq-qoraning farqiga.

Oynaksan. Shu fe’l bilan

Odam bo‘lsang, (o‘ksima)

Qorasini ko‘rsatmay

Qochar edi do‘sting

Shoximdan qushlar uchdi,

Boshimdan hushlar uchdi,

Tanimga bolta tushdi,

Qalqib tushdim zarbidan.

Yerdan oyoq uzgan ko‘p,

Lekin menda xohish yo‘q,

Bo‘lar quruq yog‘och-cho‘p,

Kim uzilsa bag‘ridan.

Ey, soyamda yotgan zot,

Mevalarim totgan zot,

O‘tin qilib sotgan zot,

O‘tib mening bahrimdan,

Javobdan

Yaxshi taniysan, oshna,

Uchrashamiz har kuzda.

Qovunxonga yon qo‘shni,

Men Qo‘zivoy tarvuz-da.

Bahslashdik qovoq-la,

Endi maysa paytimiz:

“Pishsak rosa yetilib,

Shirinroqmiz qaysimiz?!”

Emib Quyosh nuridan,

Yerdan oziq simirdim.

Pushta uzra yonboshlab,

Kundan kunga semirdim.

Qovoq bo‘lsa

Uyin buzgan dushmanin

Ari quvdi vizillab.

Ta’qibidan raqibning

Lola qochdi g‘izillab.

Yetvoldi-ya, baribir,

Ari chaqdi jizillab.

Og‘rig‘iga chidolmay

Lola yig‘lar izillab.

Qora charos ko‘zidan

Yoshlar oqar tizillab.

Chopib qoldi onasi

Oshxonaga tuz izlab.

Dadasi ham kep qoldi,

Qulupnayni

Tarvuzning yon qo‘shnisi,

Poliz suygan qovunman.

Shirinlikda asalga

Eng birinchi m(u)ovinman.

Men pishmasdan, desalar:

“Handalak yeb, ovun, ma”,

Tatib ko‘rib so‘ng uni,

Qovun shu deb ovunma.

So‘rab yurmay totimni

G‘arazgo‘y-u xolisdan,

Meni izlab yo‘lga chiq,

Topajaksan polizdan.

Dimog‘ingni