Sizning borligingiz naqadar yaxshi,

Borligingiz go‘yo qalbga tutar gul.

Shoningizni kuylab to‘ymaydi baxshi,

She’r yozib qalamim charchamas butkul.

Chechaklar unadi go‘yo ichimda,

Nurli yuzingizni o‘ylasam, Ona.

Ovozingiz bo‘lsin kunduz-kechimda,

Baxtlarga cho‘maman yana va yana.

Parvona etdingiz,

Vatanim mangu gulzor,

Har go‘shasi maftunkor.

Qo‘l cho‘zsak yetar ko‘kka,

Imkoniyatimiz bisyor.

Qushchalar uchar shodon,

Onam yopar shirmoy non.

Qayerda bor bunday el?!

Shukr, tinchdir bu osmon.

Asaloy RUSTAMOVA,

Ogahiy nomidagi ijod maktabi, 7-sinf

Ajdodlardan qolgan merosim,

Olam ichra yagona tilim.

Sening ila yuksak parvozim,

Iftixor-la mavjlanar dilim.

Qasidalar yozilgan sen-chun,

Navoiylar madhing etgan yod.

Zabonimda yangraysan har kun,

She’rlarimga baxsh etib hayot.

Turkiy tilim – go‘zal kalomim,

Sen borsanki, so‘zlarim

Vatanlar ko‘p, ammo o‘zing yagonasan,

Olam aro eng chiroyli durdonasan.

Talpinganim, intilganim, himoyasan,

Jannatmakon ona diyor, O‘zbekiston!

Quchog‘ingda yayragayman bir gul bo‘lib,

Osmono‘par tog‘laringday mag‘rur bo‘lib.

Jaloliddin, Amir Temur qizi bo‘lib,

Sening bilan yashnagayman,

Oh ursam,

Ohlarim tinglaguvchimsan,

Shubhasiz, qalbimni yayratgan olam.

Ravzam ichra mening kuylaguvchimsan,

Mening musohibim o‘zingsan, qalam.

Men bir havasmandman, hamrohim o‘zing,

Dilkash ash’orlarga bosay ming qadam.

Ming bir jilva qilgan dilimda so‘zing,

Mening musohibim o‘zingsan,

Orzularda oyga uchib yashaymiz,

Goh Parijdan Rimga ko‘chib yashaymiz.

Kulgularni poyingizga to‘shaymiz,

Biz – bolalar baxtni quchib yashaymiz.

Aslo kerak emas bizga g‘avg‘olar,

Bizni qiziqtirmas boylik – dunyolar.

Kelajakda bizdan chiqar daholar,

Biz – bolalar baxtni quchib yashaymiz.

Boqmaymiz hech

Shukrona aytib bugun,

Qo‘limga qalam oldim.

O‘tmishingni ko‘p o‘qib,

Bir zum xayolga toldim.

Nelar ko‘rmadi boshing,

Chidab, yetdi bardoshing.

Chaman etdi sahroni

Istiqloling – quyoshing.

Quvonchimdan ko‘zda nam,

Qurimasin hech bog‘ing.

Alloh nazar solgan yer,

Gavhar erur

Bobom nasihatidan

Dil uyim bo‘lar obod,

Duolari yo‘limni

Ravon etar umrbod.

Buvimning har qadami

Bizlar uchun chin ibrat.

“Odobli, chaqqon bo‘ling”,

Deya qilar nasihat.

Aziz nuroniylarning

Omon bo‘lsin boshlari.

Asrlar yuzin ko‘rib,

Yuzdan oshsin

Yonimda tursa gar bosar savlati,

Doimo dadamga qilarman havas.

Muhim emas menga boylik, davlati,

Har doim yonimda omon bo‘lsa bas.

Hayotda yelkadosh, suyanganim – siz,

Kuchimga kuch qo‘shar borligingiz.

Dada – dunyodagi eng muqaddas so‘z.

Mudom saqlagayman nomus-oringiz!

Parizoda

Tenglama, misollar siz bilan oson,

Vaqtimiz mazmunli  o‘tar har bir on.

Darsingizda go‘yo jonlanar har son,

Hisoblar ilmiga yo‘l ochgan inson.

Jadval-u tenglama, yechimlar darsi. 

Neligin angladik mahraj-u kasri

Siz sabab osondir hamma-hammasi,

Hisoblar ilmiga yo‘l ochgan inson.

Sizni

Atrof oltin rangda xuddi olovdek,

Xazonni uchirar sho‘x-shaddod shamol.

Anhorda suv oqar tiniq ziloldek,

Zaminning boshida barglardan ro‘mol.

Dala-polizlarda ish ham boshlandi,

Hosillar yig‘ilar birdek tinmasdan.

Gohida bulutning ko‘zi yoshlandi,

Husnin ko‘z-ko‘z qilar kuz

Ko‘kka intilgan nihol

O‘smoqdadir bo‘y cho‘zib.

Tuproq unga otadir,

Havo esa onadir.

Yon bag‘irlab o‘sganlar –

Unga aka-ukalar,

Turfa xil chaman gullar

Emish opa-singillar.

Qushlarga boqar bir zum,

Uchmoq istar niholoy.

Jajji kurtaklarini

Ochmoq istar

Ta’rifin bitsam  gar  yetmaydi  qog‘oz,

Yagona, durdona, bittadir o‘zi.

Qancha  maqtov  aytsam,  shuncha  bo‘lur  oz,

Umri  boqiy, abadiy  yorug‘  yuzi.

Yetti  piri  asrar  xavf-u  xatardan,

Lol  qoldirar  Minorai  kaloni.

Iymon 

Quyosh nega shoshasan?

Dasht-u qirdan oshasan,

Botmay tursang bo‘lmasmi?

Yoki ko‘ngling to‘lmasmi?

Bugun biroz shoshmay tur,

Dovonlardan oshmay tur,

Men ham o‘ynayin biroz,

So‘ngra bo‘lar juda  soz!

Shaydo  XUSHMURODOVA,

Samarqand viloyati Ishtixon

Derazamni ochaman tongda,

Urilar muattar, muambar islar.

Dimog‘imni qitiqlar yana,

Dilim xushlar, tanim yayratar.

Derazamni ochaman tongda,

Ilk ziyosin tutadi quyosh.

Ilitaman tanimni shunda,

Go‘yo meni yutadi quyosh.

Derazamni ochaman tongda,

Olam o‘zin etadi tortiq.

Va atrofga

Oltin rangli tufligim,

Oyog‘imga yarashar.

Kiyib chiqsam ko‘chaga,

Havas bilan qarashar.

Biram ko‘rkam, bejirim,

Buvim olib berganlar.

“A’lochi bo‘lgin”, deya,

Duo qilib qo‘yganlar.

Otlanib maktab tomon,

Olg‘a qadam tashlayman.

Nur yuzli buvijonim,

Ishonchingiz

Darsxonamda kun chiqarga

Qarab turgan deraza bor.

Kun chiqarga qarab turgan

Derazamda ko‘p hikmat bor.

Erta tongning mehrini u

Ko‘zlarimga tutib turar.

Quyoshjonning iliq nurin

Yotog‘imga olib kirar.

Shuning uchun derazamni

Toza qilib artib turay.

Bor mehrini ayamaydi,

Men ham

Men piyozman – Sarimsoq,

Pomidorga men jo‘ra.

Ikkimizni qo‘shib bir

Shakarob qilsang, zo‘r-a!

Maydalab sol sharbatga,

Biram xushxo‘r bo‘ladi.

Palovning zirvagiga

Bosib qo‘ysang bo‘ladi.

Ta’mi juda ham achchiq,

Akam bor – garmdori.

Oz-ozdan tatib turgin,

Biz-ku dardingga

Men dunyoga boqsam jilmayib,

Go‘zal husning bo‘lar namoyon.

Ta’rifingni maqtab, olqishlab,

Seni jondan sevganim ayon.

Durdek tomgan kiprikdagi yosh,

Chehramdagi tabassum – Vatan.

Ko‘zlarimda porlagan quyosh,

Senga qilgum ming ta’zim, Vatan.

Otash qalbni yondirgan olov,

Bilgin, sira o‘chmaydi,

Yetilib yerga tushdim,

Havoda gir aylanib.

Mag‘zimni yemoq uchun

Turibsizmi shaylanib?

Meni yegan bolalar

Bo‘ladi aqli raso.

Vitaminga boydirman,

Sizgadir jonim fido.

Ko‘proq o‘qib, o‘rganing,

Behuda yurmang hargiz.

Totli meva yeyish-chun

Tabiatni

Xizmat qilsam elimga,

Quvvat to‘lar dilimga.

Chanqoqdirman bilimga,

O‘qib, unib o‘sarman,

Vatan, mening baxtimsan!

Yurtim menga cho‘zar qo‘l,

Deydi: “Bolam, sodiq bo‘l!”

El qudrati – zo‘r qudrat,

Vatan sha’ni sarbaland,

Vatan, mening baxtimsan!

Shu yurtning bolasiman,

Bordir

Hasharotlar ichida

O‘zingsan-ku mehnatkash.

Hech ham tinim bilmaysan,

Yagonasan, zahmatkash.

Ko‘zing ojiz bo‘lsa ham,

Qilaverasan ishni.

Ba’zilar bor, umuman,

O‘ylamay yurar qishni.

Sendek hasharotlarga

Ziyon bermay yuraylik.

Shu borliqni avaylab,

Yangi dunyo

Bahorni deyishar,

“Zumrad, maftunkor”.

Zavq bilan aytishar,

“Kel, kelgin bahor”.

Ammo men bu she’rim

Qishga atayman.

Shu kumush faslga

So‘zlar saylayman.

Chindan, bahor go‘zal,

Yoz – ne’mat fasli.

Qish esa men uchun

Poklikning asli.

Aziza YUSUPOVA,

Toshkent

Qish... Eh, kimlarga taqdir

Nasib etmadi buni.

Yetganlarga muborak

Kumush qishning ilk kuni!

Qorday oppoq niyatlar

Yo‘llagayman siz tomon.

Yuz emas mingta qishni

Ko‘ring deyman sog‘-omon!

Sovumasin taningiz,

Qaynoq bo‘lsin yuraklar!

Sochilsin boshingizdan

Qorparchadek

Osmonga boqib Dono,

O‘y suradi xo‘rsinib:

“Nega menda qanot yo‘q?

Uchgim kelar charx urib”.

Donoxonning oyisi

Tikib berdi bir qanot.

Buncha nafis, pushtirang,

Yal-yal yonar, bir qarang!

Donoxon taqdi uni,

Kapalakdek quvnadi.

Sakrab o‘ynar ko‘chada,

Goh maqtanar bog‘chada.

Donoxonning ko‘ngli

Yov ko‘ziga tik boquvchi,

Alpomishdek pahlavon.

Doim bo‘lsinlar omon,

Mard va jasur harbiylar.

Tunlarda bedor turib,

Har nafas hushyor bo‘lib,

Chegarani qo‘riqlar

Mard va jasur harbiylar.

Ular borki yurtimiz tinch,

Osmonimiz musaffo.

Vatan deb joni fido,

Mard va jasur

Bo‘ri bilan bo‘taloq,

Bo‘lishibdi do‘st-o‘rtoq.

Qish-qirovli kunlarda,

Ham izg‘irin tunlarda,

Birga jon saqlashibdi,

Do‘stlikni oqlashibdi.  

Ulg‘ayibdi ikki do‘st,

Tillar do‘stlikni so‘ylar.

Biroq sira bo‘riga,

Tinchlik bermadi o‘ylar.

Payt poylabdi o‘rmonda

Shum niyatin

Hayot oqar suvga o‘xshasa,

Men undagi bitta tomchiman.

Dunyo meni qarshi ol, deya

O‘zligimni ko‘rsatmoqchiman!

Suzsam deyman she’r ummonida,

Derlar: “Shoirasan bo‘lajak!”

To‘lib-toshgum bilim konida,

Meni kutmoqdadir kelajak!

Gulsanam XURRAMOVA,

Surxondaryo

To‘rtta fasl aylanib,

Qish kelibdi yasanib.

Zamin oppoq o‘ramda,

Go‘yo momiq gilamda.

Ko‘cha to‘la bolalar,

Uchar quvnab chanalar.

Yanoqlari qip-qizil,

O‘ynashar rosa qizib.

Olam naqadar go‘zal,

Ertakdamiz shu mahal.

Zamin uzra yog‘ar qor,

Atrofga sochar

Davlat ramzi bayroqda

Qarang, bordir to‘rt xil rang.

Lekin o‘ylab ko‘rsangiz,

Ma’nosi ko‘p, rang-barang.

Oq rang poklikning ramzi,

Orzularga ishora.

Bunday tinch, jannatmakon,

Yurt dunyoda yagona!

Moviy rang anglatadi

Musaffo, keng osmonni.

Yashil rang bog‘-u rog‘lar,

Obod

Onam yopdi tong sahar

Jajji kulcha, shirmoy non.

Xushbo‘y hidi taralar,

Yozdim fayzli dasturxon.

Bug‘doyga to‘lsin xirmon,

Mana kulcha Nozimga.

Yaltiragan shirmoy non

O‘xshar qizil yuzimga.

Kumushoybegim PIRMANOVA,

Sirdaryo viloyati Xovos

Qishda yog‘ar oppoq qor,

Qirda chana tortamiz.

Goh uchib, goh dumalab,

Quvnab, xandon otamiz.

Qorli tepalar har on,

To‘ladi o‘g‘il-qizga.

Vaqt o‘tar shunday shodon,

Mazza-da qishda bizga.

 Asaloy RUSTAMOVA,

Ogahiy nomidagi ijod

maktabi, 7-sinf

Men osmon qiziman, yerda tug‘ilgan,

Sochlarim o‘radi erkalab quyosh.

Shabboda sirdoshim har kech men bilan,

Yomg‘irlar ko‘zimda ko‘rsatmaydi yosh.

Men osmon qiziman, yerda tug‘ilgan,

Olovdan taftliroq mening yuragim.

Nigohim chaqmoqni qoldirar ortda,

Butun borliqqa bor asli keragim!

Men osmon

Vatan mening sha’nim, g‘ururim,

Ardoqlayman, hatto tuprog‘in.

Tanda jonim, dilda sururim.

Asragayman, har qarich yerin.

Na zo‘riqish va na toliqish

Himoyadan chalg‘itmas meni.

Ixtiyorim bir senga berdim,

Madadkorim, saqlayman seni.

Davlatoy MIRZOHIDOVA,

Farg‘ona davlat universiteti

Asrlar o‘tsa ham chiqmas yodidan,

Vatan deb ne zotlar kechgan jonidan.

Vatan sog‘inchida shoh Bobur Mirzo,

Shoh asar yaratgan yurak qonidan.

Asli Bobur nomi hamda shonini,

Unutmoq osonmas, guvohdir tarix.

O‘lmas asar bitib Andijonini,

Dunyoga madh etdi buyuk muarrix.

Samarqand, Buxoro, go‘zal

Oyim yasadi kulcha,

Lek hali tayyor emas.

Derlar: “Kulcha pishguncha,

O‘ynab, yayrab kel picha.

Shu kulchani sen yeysan,

Ukang bilan bo‘lishib.

“Oyijon, yana”, deysan,

Mazza qilib yeb bo‘lib.

Kulcha ham, albatta, non,

Tandir nonning kichigi.

Isini tuygan inson,

Kelar qayta

Azal turkiy zabonining sardorisiz, hazratim,

Layli o‘sgan gulbog‘chaning bog‘bonisiz, hazratim.

Izingizdan asta borsam, til dovrug‘in kuylasam,

Shoirlikning men suzmagan ummonisiz, hazratim.

Eng yorug‘ nur kelar moziy tomonlardan,

Ruhim cho‘mar butun Foniy navolarga.

She’riyatda, so‘z mulkining sultonisiz,

Kimyo fani xonasida

Bir kuni ukam bilan

Tajribalar o‘tkazish

Xayolga keldi birdan.

Spirt bilan xlorni

Idishga soldi ukam,

To‘xta, deb aytgunimcha,

Gugurtni yoqdi birdan.

Xona tutunga to‘ldi,

Yuzlarimiz qop-qora.

“Idishning atrofida

Olov yonmoqda,

Biz bolamiz beg‘ubor,

Bizda ko‘plab huquqlar.

Bizning yurtimiz tanho,

Bizda erkin  hududlar.

Yurtimiz tinch bog‘ kabi,

Unda biz erkin qushlar.

O‘samiz chinni gulday,

Ko‘ramiz oppoq tushlar.

Tinch boramiz maktabga,

Bunda turfa xil  kitob.

Tayanamiz 

Vatan – mevali daraxt,

Bolingdan totdik har vaqt.

Toleyimga bitgan baxt,

O‘zingsan, Ona Vatan.

Fidoiy bo‘lgum senga

Ishongin doim menga

Chanqoqdirman ilmga,

Maqsadimda sen, Vatan!

Ko‘zlarimning quvonchi,

Ortimda tog‘-suyanchim,

Ham tumorim, tayanchim,

O‘zingsan, Ona

Qancha qoning bo‘lsa, Vatan uchun to‘k,               Qancha shoning bo‘lsa, Vatanni ko‘tar...

                (Halima Xudoyberdiyeva)

Vatan – Onam bag‘ri-yu

Otam ochgan quchoqsan.

Bolalikda

Kumush qishda zerikib biroz,

Ko‘zni tikdik bahor yo‘liga.

Ko‘klam kirib keldi, qanday soz!

Mushtoq bo‘ldik uning guliga.

Qishning ayoz kuni betayin,

Tutdi bahor isin xumori.

Toqqa chiqib kuzatdim sekin,

Har daraxtda uning tumori.

Yana takror bahor keladi,

Hidlab-hidlab to‘yib

She’rim, o‘zing asl gavhar ekansan,

Qaroqlar qaridan qalqigan shu’la.

She’rim, balki quyosh, qamar ekansan,

Yo samo bag‘rida balqigan shu’la.

Yo‘q! Sen qalblardagi yashirin so‘zlar,

Tun sukutin yirtib yangragan nido.

Dutorim pardasin tilib, timdalab,

Balki, sahar chog‘i taralgan sado.

Yulduz naqqosh

Ko‘klam kelgach boshlanar,

Qushlarning xush sayrashi.

Gullarning xilma-xil-u,

Rang-barang tovlanishi.

Dalalarda ketma-ket,

Ishlarning boshlanishi,

Bahorning har nafasi,

Hayotga arzigulik!

Qamashtirar ko‘zlarni

Kamalak tovlanishi.

Ariqlarda suvlarning

Tinishi, loylanishi.

To‘xtagay

Oshiqaman maktabim tomon,

Orzularim osmondek baland.

Bizga baxtli hayotni bergan

Tinchligimiz eng oliy ne’mat.

Biz baxtiyor o‘g‘il-qizlarmiz,

Birlashamiz bir jon-u bir tan.

Ona kabi oq yuvib, tarab,

Boshimizni silaydi Vatan.

 Ilyosjon

Bahorda chiroyin ochdi tabiat,

Quyoshning nurini sochdi tabiat,

Bulutli damlarda yig‘lab yubordi,

Yomg‘irdan jonlanib ketdi tabiat.

Kecha soyasida yurgan daraxtning,

Bugun tanasini chopdi odamlar.

Qadring gohi bilar, goh bilmas ular,

Nahot, asrolmadik seni, tabiat?!

Tabiat  yashasa, biz ham

Erkalatib mayin shabada,

Shudringga bezabdi barglarin.

Lol qoldirib mohir tabiat

Yaratibdi noyob asarin.

Buncha go‘zal turfa atirgul.

Kamalakdan olganmi rangni?

Xushbo‘yligin ta’rifi yo‘qdir,

Rom qiladi ko‘rgan dillarni.

Mо‘jizaga o‘xshatdim seni,

Tarovating yayratdi ko‘nglim.

Gulsanam