Sizning borligingiz naqadar yaxshi,

Borligingiz go‘yo qalbga tutar gul.

Shoningizni kuylab to‘ymaydi baxshi,

She’r yozib qalamim charchamas butkul.

Chechaklar unadi go‘yo ichimda,

Nurli yuzingizni o‘ylasam, Ona.

Ovozingiz bo‘lsin kunduz-kechimda,

Baxtlarga cho‘maman yana va yana.

Parvona etdingiz,

Vatanim mangu gulzor,

Har go‘shasi maftunkor.

Qo‘l cho‘zsak yetar ko‘kka,

Imkoniyatimiz bisyor.

Qushchalar uchar shodon,

Onam yopar shirmoy non.

Qayerda bor bunday el?!

Shukr, tinchdir bu osmon.

Asaloy RUSTAMOVA,

Ogahiy nomidagi ijod maktabi, 7-sinf

Ajdodlardan qolgan merosim,

Olam ichra yagona tilim.

Sening ila yuksak parvozim,

Iftixor-la mavjlanar dilim.

Qasidalar yozilgan sen-chun,

Navoiylar madhing etgan yod.

Zabonimda yangraysan har kun,

She’rlarimga baxsh etib hayot.

Turkiy tilim – go‘zal kalomim,

Sen borsanki, so‘zlarim

Vatanlar ko‘p, ammo o‘zing yagonasan,

Olam aro eng chiroyli durdonasan.

Talpinganim, intilganim, himoyasan,

Jannatmakon ona diyor, O‘zbekiston!

Quchog‘ingda yayragayman bir gul bo‘lib,

Osmono‘par tog‘laringday mag‘rur bo‘lib.

Jaloliddin, Amir Temur qizi bo‘lib,

Sening bilan yashnagayman,

Oh ursam,

Ohlarim tinglaguvchimsan,

Shubhasiz, qalbimni yayratgan olam.

Ravzam ichra mening kuylaguvchimsan,

Mening musohibim o‘zingsan, qalam.

Men bir havasmandman, hamrohim o‘zing,

Dilkash ash’orlarga bosay ming qadam.

Ming bir jilva qilgan dilimda so‘zing,

Mening musohibim o‘zingsan,

Orzularda oyga uchib yashaymiz,

Goh Parijdan Rimga ko‘chib yashaymiz.

Kulgularni poyingizga to‘shaymiz,

Biz – bolalar baxtni quchib yashaymiz.

Aslo kerak emas bizga g‘avg‘olar,

Bizni qiziqtirmas boylik – dunyolar.

Kelajakda bizdan chiqar daholar,

Biz – bolalar baxtni quchib yashaymiz.

Boqmaymiz hech

Shukrona aytib bugun,

Qo‘limga qalam oldim.

O‘tmishingni ko‘p o‘qib,

Bir zum xayolga toldim.

Nelar ko‘rmadi boshing,

Chidab, yetdi bardoshing.

Chaman etdi sahroni

Istiqloling – quyoshing.

Quvonchimdan ko‘zda nam,

Qurimasin hech bog‘ing.

Alloh nazar solgan yer,

Gavhar erur

Bobom nasihatidan

Dil uyim bo‘lar obod,

Duolari yo‘limni

Ravon etar umrbod.

Buvimning har qadami

Bizlar uchun chin ibrat.

“Odobli, chaqqon bo‘ling”,

Deya qilar nasihat.

Aziz nuroniylarning

Omon bo‘lsin boshlari.

Asrlar yuzin ko‘rib,

Yuzdan oshsin

Yonimda tursa gar bosar savlati,

Doimo dadamga qilarman havas.

Muhim emas menga boylik, davlati,

Har doim yonimda omon bo‘lsa bas.

Hayotda yelkadosh, suyanganim – siz,

Kuchimga kuch qo‘shar borligingiz.

Dada – dunyodagi eng muqaddas so‘z.

Mudom saqlagayman nomus-oringiz!

Parizoda

Tenglama, misollar siz bilan oson,

Vaqtimiz mazmunli  o‘tar har bir on.

Darsingizda go‘yo jonlanar har son,

Hisoblar ilmiga yo‘l ochgan inson.

Jadval-u tenglama, yechimlar darsi. 

Neligin angladik mahraj-u kasri

Siz sabab osondir hamma-hammasi,

Hisoblar ilmiga yo‘l ochgan inson.

Sizni

Atrof oltin rangda xuddi olovdek,

Xazonni uchirar sho‘x-shaddod shamol.

Anhorda suv oqar tiniq ziloldek,

Zaminning boshida barglardan ro‘mol.

Dala-polizlarda ish ham boshlandi,

Hosillar yig‘ilar birdek tinmasdan.

Gohida bulutning ko‘zi yoshlandi,

Husnin ko‘z-ko‘z qilar kuz

Ko‘kka intilgan nihol

O‘smoqdadir bo‘y cho‘zib.

Tuproq unga otadir,

Havo esa onadir.

Yon bag‘irlab o‘sganlar –

Unga aka-ukalar,

Turfa xil chaman gullar

Emish opa-singillar.

Qushlarga boqar bir zum,

Uchmoq istar niholoy.

Jajji kurtaklarini

Ochmoq istar

Ta’rifin bitsam  gar  yetmaydi  qog‘oz,

Yagona, durdona, bittadir o‘zi.

Qancha  maqtov  aytsam,  shuncha  bo‘lur  oz,

Umri  boqiy, abadiy  yorug‘  yuzi.

Yetti  piri  asrar  xavf-u  xatardan,

Lol  qoldirar  Minorai  kaloni.

Iymon 

Quyosh nega shoshasan?

Dasht-u qirdan oshasan,

Botmay tursang bo‘lmasmi?

Yoki ko‘ngling to‘lmasmi?

Bugun biroz shoshmay tur,

Dovonlardan oshmay tur,

Men ham o‘ynayin biroz,

So‘ngra bo‘lar juda  soz!

Shaydo  XUSHMURODOVA,

Samarqand viloyati Ishtixon

Derazamni ochaman tongda,

Urilar muattar, muambar islar.

Dimog‘imni qitiqlar yana,

Dilim xushlar, tanim yayratar.

Derazamni ochaman tongda,

Ilk ziyosin tutadi quyosh.

Ilitaman tanimni shunda,

Go‘yo meni yutadi quyosh.

Derazamni ochaman tongda,

Olam o‘zin etadi tortiq.

Va atrofga

Oltin rangli tufligim,

Oyog‘imga yarashar.

Kiyib chiqsam ko‘chaga,

Havas bilan qarashar.

Biram ko‘rkam, bejirim,

Buvim olib berganlar.

“A’lochi bo‘lgin”, deya,

Duo qilib qo‘yganlar.

Otlanib maktab tomon,

Olg‘a qadam tashlayman.

Nur yuzli buvijonim,

Ishonchingiz