Butun bir dunyoni istadi yurak,

Borib ko‘rmoq lozim, Tinch ummoniga!

Niyatim chinmidi yo oddiy havas?

Hamma yetolmagan sirlar qa’riga!

“Boraman!” – buyruq bu go‘yo o‘zimga,

Suvin totaman men, bo‘lsa hamki sho‘r!

Do‘stim, hayron bo‘lma aytgan so‘zimga,

Bir bora men kabi orzu qilib

Zulfiyaning she’rlari

Vafo, sadoqatdan so‘zlaydi.

Nazm gulshanidan ilhomlanib,

Ko‘k yuzidagi yulduz bo‘zlaydi.

Zulfiyaning she’rlarin o‘qib,

Zavqlanib ilhomlar olaman.

Momomga munosib bir voris,

She’r bog‘ida ungan lolaman.

Husniyabonu JUMANAZAROVA,

Xorazm

Bog‘imizda biz bugun

Ekdik mevali ko‘chat.

Olma, o‘rik navlari

O‘sib bo‘lar zo‘r daraxt.

Shaftoli, olma, uzum –

O‘tqazdik har turini.

Ko‘p unumli o‘tkazdik,

Shu yakshanba kunini.

Meva berguncha daraxt,

Balki o‘tar ko‘p yillar.

Lekin hosilin ko‘rib,

Yayraydi barcha

Osmondagi yulduzlar

Juda katta aslida.

Ko‘rinur faqat bizga,

Mitti, kichik tasvirda.

Ular million, mingtadir,

Turli-tuman do‘stlari.

Ko‘kda birga suzishar,

Porlab turar yuzlari.

Qani edi shu sirli

Koinotga yetsaydim.

Yupiterda yo Marsda,

Oyda sayr

Bir kuni ukam menga

G‘alati savol berdi.

Shiftga tikilib turib,

O‘zicha xayol surdi.

– Opa bu quyoshmidi,

Yoki oyga u singil?

Faqat uyi osmonmas,

Shiftimizdagi qandil.

Qo‘lim tekkazsam agar,

Nima qilarkin, qiziq?

Goh yonadi, goh o‘char,

Xuddi nok kabi

Biz kelajak umidi – 

O‘zbekiston yoshlari.

Bir-biriga mehrli

Do‘sti-yu jondoshlari.

Ishongan bizga Vatan,

Ko‘raylik quvonchini.

Oqlaylik a’lo o‘qib,

Yurtboshim ishonchini.

Odina RUSTAMJONOVA,

Is’hoqxon Ibrat nomidagi

ijod maktabi, 9-sinf

Qalbi daryo munisam,

Mehringizdan bol ichaman.

So‘zlaringiz joylab dilga, 

Otlanaman porloq yo‘lga. 

Siz quvonchim, hayajonim,

Mehribonim, Onajonim.

Basida JO‘RAYEVA,

Qashqadaryo viloyati Koson tumani 19-maktab 7-sinf

Dengiz tomon chorlar huv uzun yo‘llar,

Qorong‘u, ko‘rinmas na o‘ng-u so‘llar.

Manzilga eltuvchi Yaratgan qo‘llar,

To‘lqinlar mavjlanib yuragim quchdi,

Qushlar uchdi...

Keldingmi, bahorim, ko‘klamim, kutdim,

Seni sog‘indim-u qishni unutdim.

Onam qo‘llariga dasta gul tutdim,

Umrimdan oppoq qor, ayozlar

Dildan g‘amni aritib,

Navro‘zjonim, xush kelding.

Ko‘ngillarni yayratib,

O‘lkamiz bo‘ylab yelding.

Men senga bo‘lay dastyor,

Senda sumalak bisyor.

Qo‘shiq aytib raqs tushsin

Bayramda barcha do‘st-yor.

Abrorbek SHOMURODOV,

Xorazm viloyati Yangibozor tumani 17-maktab 5-sinf

Ustoz-shogird desa, boqardim hayron,

Bunda jo bo‘larkan buyuk ehtirom.

Qandayin shogirdman, savollar bisyor,

Ustoz, minnatdorman yillar o‘tsa ham.

Mehringizdan asli yuksalib ijod,

Poydevori so‘z-la qurildi chindan.

Bergan ta’limingiz qalbda barhayot,

Yutuqqa erishsam, bahosi sizdan.

Derdingiz:

Siz ila o‘tkazgan aziz onlarim

Hayot sarlavhamda o‘yib yozilgan.

Qalamdan to‘kilgan har bitta satrim

Ko‘nglimda dard bo‘lib, qator tizilgan.

Onajon... jon onam, qalbimning nuri,

Sizsiz yuragimda armon urar jo‘sh.

O‘tgan kunlarimning yo‘qdir sururi,

Endi kulolmayman, hislarim bo‘m-bo‘sh.

Hayot Ona

Kapalak misoli har tomon uchgan,

Cheksiz xayollarim ummoni o‘zing.

Sokin tun bag‘rida yulduzga boqib,

Oyni so‘roqlagan nigohim o‘zing.

Bog‘larda yoqimli sayragan bulbul,

Go‘yo so‘zlar edi qadim ertaklar.

Shamolning kuyida tebranar edi,

Anhorga soyabon qator teraklar.

Bari yodimdadir –

Sharqirab suvlar,

Isidi kunlar,

Ochilib gullar,

Bahoroy keldi.

Yalpizlar o‘sib,

Ko‘kka bo‘y cho‘zib,

Qish yo‘lin to‘sib,

Bahoroy keldi.

Gullar bezanib,

Daraxt yasanib,

Shodlanar tanim,

Bahoroy keldi.

Azizbek JUMAYEV,

Toshkent

Singlim bilan sahardan

Oshiqdik o‘ynamoqqa.

Kechagina shahardan

Kelgan edik qishloqqa.

Buvim cho‘ntagimizga

Hovuchlab soldi mayiz.

Qo‘limizga pul berdi,

Xursand bo‘lib chopdik biz.

Shu on havas-la boqib,

Chopardi shamol ham tez.

Singlim birdan to‘xtadi,

Qo‘lin ko‘rsatdi shu kez.

— Aka, pulimni

Tomirimda To‘marisning qoni bordir,

Ajdodlarim xotirasi o‘chmas, pokdir.

Biz ularga gar munosib avlod bo‘lsak,

Manguberdi, Boburlarning ruhi shoddir.

Har on eslab, xotirlaymiz bobolarni,

Qiyosi yo‘q, nomi buyuk siymolarni.

Jisman yo‘qdir, ammo yodi mangu yashar,

Necha-necha dong‘i ketgan

Men ham bitgim kelar ikki misra she’r,

Tilim toleyidan ko‘zlarim porlab.

Buyuk ajdodlarim bunga nima der?

Bugun biz turibmiz baxtlarga chorlab.

Tilimning sehri-yu kamolin ko‘ring,

Uning go‘zalligi, jamoli o‘zga.

Davlat maqomida ijrosin ko‘ring,

Nufuzi yarashar o‘zbekcha so‘zga.

Mening tilim barcha

Qiqir-qiqir kular boychechak,

Jilg‘alar ham unga jo‘r bo‘lar.

Novdalarda jilmayar kurtak,

Dov-daraxtlar orzuga to‘lar.

Qaldirg‘ochlar raqsga tushar,

Maysa go‘yo chalar sibizg‘a.

Goh-goh bulut poyandoz to‘shar,

Tomchilardan yo‘llarimizga.

Orolanar sochini tarab,

Suvda aksin ko‘rib

Yo‘lda ketar shilliqurt

Uy qidirar, kezib yurt.

O‘tdi bog‘-u rog‘lardan,

Qir-adir-u tog‘lardan

Bosib qancha-qancha yo‘l,

Bir manzilga yetganda,

Boshi toshga tekkanda,

O‘ylab qoldi u darhol:

“Bor-ku egnimda kosa –

Zo‘r turar-joy, toshpana.

Ham qulay, doim toza,

Kimda bor bu boshpana?”

Qidirishdan

Qop-qorong‘u tunlarda

Mitti yulduz porlaydi.

Samo uzra uchishib,

Dillarni xo‘p chog‘laydi.

Go‘yo xarita kabi

Yo‘l ko‘rsatar yulduzlar.

Nogoh  adashib qolsak,

Qo‘l cho‘zar sodiq do‘stlar.

Nilufar ITOLMASOVA,

Qashqadaryo viloyati Kasbi tumani 22-maktab 6-sinf

Samo ko‘zgusini yerga tutgan dam,

Nazmiy gulistonda barq urdi ijod.

Qo‘ng‘irtov bo‘yida surgancha xayol,

Uni shoir qilib yaratdi hayot.

So‘zni ko‘ngil bilan terdi qirlardan,

Ko‘zlarin qadagan tog‘lar purviqor.

Daryolar mavjiga mudom jo‘r bo‘ldi,

“Vatanim manim” deb kuyladi ilk bor.

So‘z ila qayradi

Yerdan ko‘kka sakraydi,

Tinim bilmay o‘ynaydi.

Rosa tepki yesa ham

Charchash nima bilmaydi.

Bolalardan kechmas hech,

Tishga bosib tishini.

Mahallani changitib,

Eplaydi o‘z ishini.

Muhammadsodiq QOSIMOV,

Andijon viloyati Andijon tumani 10-maktab 8-sinf

Bobom ekkan keksa tut –

Ko‘p tarixning guvohi.

Necha yilki bu tutning

Ko‘pga tushgan nigohi.

Umri bo‘yi mevasin

Insonlarga ulashgan.

Shifo topib dardiga,

Bemorlar dovon oshgan.

Shuning uchun bu tutning

Qadri baland biz uchun.

Ta’rifiga she’r bitib,

Maqtanmay men ne

Qush parvozni o‘ylardi tinmay,

Yuragini chulg‘ab olar g‘am.

Uni chorlar edi faqat nay,

Bechoraga endi o‘lim kam.

Qush talpinar erkinlik sari,

Giryon bo‘lar, kezar sarsari.

Goh umidi uzilar bir-bir,

Kuzgi xazonrezgi singari.

Silkitgan chog‘ qafasni shamol,

Yashnab ketdi umid

Qiyot tuprog‘iga qo‘ysam gar qadam,

Bobom izlarini izlayveraman.

Ular ekkan tutni ziyorat qilib,

Atrofin aylanib bo‘zlayveraman.

Ruhimga ruhlari ko‘chib boradi,

Vujudim oralab shirin bir titroq.

Bobom hayotidan shivirlab so‘zlar,

Oqtut butog‘ida har bitta yaproq.

Uy muzeyi tomon buraman

Yurtim ona tuprog‘i tabarruk, aziz,

Ne-ne buyuk zotlar yotgan qadamjo.

Tarix bu o‘zlikdir deyilmas bejiz,

Moziylardan bizga beradi sado.

Beruniy, Xorazmiy, Ibn Sinolar,

Bunday ulug’ zotlar, ayting, qayda bor.

Ulug‘bek Uvaysiy, Boburmirzolar,

Buyuk O‘zbekiston degan joyda bor.

Temur bobom ruhi

Kelgin, singlim, sochingni

Men avaylab tarayman.

Husn qo‘shib husningga,

Qirqta kokil o‘raman.

Mehrim bir olam senga,

Balki buni bilmassan.

Yodingda tut, sen doim,

Har on menga keraksan.

Hattoki qizg‘onmaysan

Qo‘ldagi noningni ham.

Yolg‘iz tashlab qo‘ymagin

Eng qiyin onimda

Do‘stim bilan bir kuni

Kelishdik qush tutishga.

Rosa kutdik o‘ljani,

Shoshilmadik ketishga.

Har qayoqqa pirillab,

Uchishardi chumchuqlar.

Biz sochgan don-dunlardan

Qochishardi chumchuqlar.

Shovvozlarni kechgacha

Poylab-poylab tolmadik.

Urinsak-da harchand biz

Chumchuq ovlay

Dilda surur, tilda shukrona,

Yashayapmiz qarang, shohona.

Har kun bayram, zo‘r shodiyona,

Sen tufayli, Onajon tilim.

Navoiy va Bobur misli sher,

Yozdi doston, yozdi g‘azal she’r.

O‘zing menga o‘tkir qalam ber,

Shirin so‘zim, jonajon tilim.

Shevasida jilolari bor,

Zo‘r ohangi, imlosi

Otam-onam mehribon,

Onam-chi mehrga kon,

Otam-chi, issiq makon,

Ular bizga soyabon.

Akam mustahkam qo‘rg‘on,

Opam sirdosh dugonam,

Ukam sho‘x biram biyron,

Bunga hatto baxt hayron.

Ular borki, doimo

Baxtlidirman har bir on!

Mehri Nigor

Oftobda qolganda

Boshimga soyam.

Qoqilsam, qo‘limdan

Tutgan o‘zingsan.

Qora kunlarimda

Sen qilgan motam,

Jonimga jondoshim

Vatan – o‘zingsan!

Qo‘limda torim ham,

Dilimda borim,

Otamdek ulug‘im

O‘zingsan, Yurtim!

To‘rt devor xonam ham,

Bog‘imsan o‘zing.

Ko‘zimda nurim

Osmonlarning bag‘ridan kulib,

Jilmayganda tanti quyoshim.

To‘lin oyni hovuchlarida

Tutayotir o‘n olti yoshim.

Otilarkan, kaftlari muzdek

Yillar, kunlar manglayim sari.

Uchib borar parcha yulduzdek

Toza ruhning kabutarlari.

Uchib borar yillarim ma’yus,

Yashash asli bir dalli

Ustozim bor ajoyib,

Bilimlarning bulog‘i.

Ular xuddi sehrli

Qaynar xumcha o‘chog‘i.

Ham bilimdon, suxandon,

Ham ustoz-u shoira.

Mehribonim ustozim,

Unga rahmat ming karra...

Munisaxon MAMBETSOLIYEVA,

Qoraqalpog‘iston Respublikasi

To‘rtko‘l tumani 45-maktab 6-sinf

(“Kecha va kunduz” romanidan ta’sirlanib)

Men seni sotdim, qizim,

G‘aflatga botdim, qizim.

Bir johilga qiz berib,

Tikonda yotdim, qizim,

Balchiqqa botdim, qizim.

Boylik meni aldadi,

Eshon buvam avradi.

Jon qizima-a, jon qizim,

Meni Xudo  qarg‘adi,

Meni hamma

Ustozlar qadrini bilmoq ilmdir,

O‘gitiga amal qilmoq ilmdir.

Har bir kalomidan yuksalgay shuur,

Ustoz – yo‘llarimiz yoritguvchi nur.

Bekorga otaga qiyos etilmas,

Kamolot qasriga usiz o‘tilmas.

Minnat, ta’ma nima bilmas ustozlar,

Bahosin zarga teng qilmas ustozlar.

Sharafga burkangan, qadami qutlug‘,

Olamda ustozdek fidoyi

Qanot qoqadi viz-viz,

Tinmayin kecha-kunduz.

Yarar deb qish kuniga

Bol to‘playdi iniga.

Dam olmaydi sira, hech,

Mehnat qilib erta-kech.

O‘rnak bilib arini

Yeylik erta g‘amini.

Robiyaxon HASANBOYEVA,

Farg‘ona viloyati Oltiariq tumani 9-maktab 7-sinf

Biz osmonni ko‘zlagan edik,

Yurtboshimiz tutdi yelkasin.

Dunyolarga dovrug‘in soldik,

O‘zbek degan yurt afsonasin.

Biz yoshlarmiz, kelajak avlod,

Tomirlarda Temuriy qoni.

Vatanimiz ozod va obod,

Ertangi kun sharafli, shonli.

Gar jurnalist bo‘lsak birimiz,

Ikkinchimiz IT

Kattagina javonda

Turar bitta kitobcha.

Unda olam yashirin,

Udir go‘yo oftobcha.

Nogahon ko‘zi tushib,

Jajji Salim hayratda.

Onasidan minnatdor,

Kitob olgan, albatta.

– Onajon, shu kitobni

Menga o‘qib bersangiz.

Yashirin bilimlarin

Mag‘zin chaqib

Bobom – fikratda yakto,

Qo‘lidan tushmas kitob.

Bizga ham u doimo

“O‘qing!” deb qilar xitob.

Mahalla-ko‘y, aqrabo

Undan olar zo‘r o‘git.

So‘zi qalbdan olib joy,

Yoritar misli xurshid.

Bir kuni semiz kitob

Bizga tutib, dedi shart:

“Qaysing bitkazsang o‘qib,

Ming so‘m bergayman,

Bugun ko‘zdan oqdi bir tomchi ko‘z yosh,

Onamning sochida oqlar ko‘rindi.

Yuribman o‘zimni yaxshi farzand deb,

Onam qarigani endi bilindi.

Yonida yuraman sezmadim chog‘i,

Gullarga to‘lmadi onam quchog‘i.

Men nodon o‘zimni o‘ylab yuribman,

Onam qariganin endi bilibman.

O‘chirdim xayoldan dunyo

Yil bo‘yi seni  kutdik,

Nihoyat senga yetdik.

Oromgohga ham bordik,

Mazza qilib, dam oldik.

Tog‘lar bag‘ri juda zo‘r,

Qo‘shiqlar aytamiz jo‘r.

Raqsni kanda qilmay,

Sportda tinim bilmay,

Vaqtimiz o‘tmas bekor,

Ijodga ham imkon bor.

Xullas, aytsam men sizga,

Ta’til zavqlidir bizga.

O‘g‘il-qizga

Qurtning ko‘rinishi chiroyli emas,

Ammo ko‘rkam bo‘lar kapalak bo‘lsa.

Istaydi, bir kunlik qisqa umrini

Gullar ichra uchib, go‘zalroq qilsa.

Hayotin oxiri quvonchli edi,

Zahmatli onlari bo‘ldi unut ham...

Endi udir ko‘kda uchib yurguvchi,

Bu dunyodan mamnun mitti bir sanam!

O‘ylashimcha, birgina

Moviy tiniq samosi

Sofdir uning havosi.

Dillar yayraydi unda,

Bulbul sayraydi bunda!

Osmono‘par binolar,

Jalb etadi o‘ziga.

Yam-yashil, go‘zal bog‘lar,

Ilhom berar kishiga!

Zilolaxon KOMILJANOVA,

Qoraqalpog‘iston Respublikasi Ellikqal’a tumani 43-maktab 6-sinf

Har faslda daraxtlar

Bezanadi o‘zgacha.

Ko‘klam gulga burkanib,

Nozlanadi yozgacha.

Yozda hosilga kirib,

Qomati bukiladi

Sharbat yig‘gan mevalar

Kuzakda to‘kiladi.

Qishda esa oq qordan

Kiyadi oppoq libos.

Ona tabiat – rassom,

Didi nozik va

Oyi, sizga bir savol

Bermasam bo‘lmaydi hech.

Javobini bilmasam,

Ko‘nglim ham to‘lmaydi hech.

Quyosh bobo, Oy esa

Momo emish, oyijon.

Bundayin so‘zlar meni

Rosa qildi-ku hayron.

Quyosh va Oy farzandi

Millionlab yulduzlarmish.

Demak, har ikkisi ham

Bolani ko‘p suyarmish.

Koinot

Ha, men o‘sha do‘stingiz,

Bilimga boy kitobman.

Meni o‘qimasangiz,

Bulut to‘sgan oftobman.

Betlarim yirtib olib,

“Samolyot” yasadingiz.

Ichiga xatlar yozib,

So‘ng chizib tashladingiz.

Turfa ma’lumot menda,

Nahot hecham qadrim yo‘q?!

Tashlab ketmasman yo‘lda

Hoy, ko‘nglingiz bo‘lsin to‘q!

Qo‘lga

Buvim aytarlar doim:

“Erta tongda tursa kim,

Rizq-u ro‘zi mo‘l bo‘lar,

Nasibasi ko‘l bo‘lar”.

Keksalar o‘gitiga

Har dam quloq solaylik.

Duo olgan omondir,

Doim duo olaylik.

Soliha AHMADJONOVA,

Toshkent shahar Uchtepa tumani 193-maktab, 8-sinf

Nima yetmay qoldi-yu?

Neni bo‘lib bo‘lmadi?

Kimdan nuqson o‘tdi-yu?

Kimning ko‘ngli to‘lmadi?

Joningizda halovat,

Taningizda yo‘q toqat.

Yer-u davlat talashib,

Topyapsizmi rohat?

Har yon to‘zon, to‘polon,

Uylar bo‘lar vayrona.

Holingizni ko‘rganlar,

Bo‘layotir hayrona.

Onangizni

Gulzor kezasan har on,

Raqslaring bir jahon.

Uchavergin har tomon,

Bo‘lgin hamma vaqt omon.

Jasmina ABDUHAKIMOVA,

Samarqand viloyati Ishtixon tumani

77-maktab, 8-sinf

Sahar, buloqlarning jildir-jildiri,

Yurak tabiatning mehriga to‘yar.

Sodda insonlarning sodda yo‘llari,

Beg‘ubor ko‘ngilni ranglarga bo‘yar.

To‘yinaman bugun sofdil kuylarga,

Qaldirg‘och ovozi bezar qalbimni.

Shahar ko‘chasida yurib bildimki,

Qishloq ko‘chasining tog‘dek qadrini.

Taqdirning haq

Kitob yo‘lingdagi ilmning nuri,

Eng yaqin hamrohing hayot yo‘lingda.

Kitob o‘qi, undan tonmagin sira,

Axir hayotingning shudir mazmuni.

Beg‘ubor davringda senga suyanchiq,

Bilimli insonning yaqin yo‘ldoshi.

Yorqin orzularning tilla qanoti,

Yaxshilik kuychisi, baxtning quyoshi.

Endi ochilgan yosh g‘uncha misoli

O‘sib,