Ozod Vatan qoʻynida,

Ochildi gul-lolalar.

Madh etamiz shodlikni,

Biz baxtiyor bolalar.

Osmonimiz musaffo,

Tiniq otar tongimiz.

Kelajakka nur sochar –

Shuurimiz, ongimiz.

Bolalikning sofligin,

Shalolaga qiyoslar.

Yuqoridan kuzatib,

Chaqnab ketar

Buzuq soat devordan

Bitta vaqtni ko‘rsatar.

Go‘yoki berib yordam,

Hammaga gap o‘rgatar:

— Yurmayapman atayin,

Soatlarga ibratman.

Senlar — baring betayin,

Men bir so‘zli soatman.

Yana, kamgapman juda,

Ko‘pincha jim yotaman.

Bor-yo‘g‘i ikki marta,

Vaqtni to‘g‘ri

– Osmon  to‘la  yulduzlar,

Yashnab  turar  chamanday.

Sanab  chiqdim  ko‘z  uzmay,

Mingdan  ziyod  chamamda. –

O‘zicha  so‘zlab  Omon,

Yuzlanar  ammasiga:

– Qachon  uchib  boraman

Ularning 

Chumolini Chigirtka

Taklif qildi o‘yinga.

Chumoli der: – Yumush ko‘p,

Do‘stim, bu gal qo‘ying-a.

– Yuring, jo‘ra, kuylaylik,–

Keldi yana peshinda.

– O‘rtoq, qishni o‘ylaylik,

Xalal bermang ishimga.

Subhidam kelgan vaqtda,

Oy ohista botardi,

Chumolivoy uvatda

Xurrak otib

Kecha echkim bog‘imda

Ishni boplab qo‘yibdi.

Daraxtlarni yo‘g‘imda,

Oppoq “oqlab qo‘yibdi”.

Shamol o‘tdi ichimdan,

Yurakkinam to‘kildi.

O‘ch olaymi echkimdan,

Barmoqlarim bukildi...

Bu o‘zimning xatoyim,

Gunoh yo‘qdir echkimda.

O‘zingdan o‘tsa doim,

Aytolmaysan hech

Yaxshi udum, yaxshi kalom:

“Choyga keling, choyga keling!”

Lekin faqat dasturxonmas,

Zo‘r dasturlar tuzing, bo‘ling.

Shahd-shiddatda ilm-u fan ham,

Tezkor, shoshqin zamon bu kun,

Kimlar uchun oltin – har dam,

Va bir qadam osmon bu kun!

Chorlar ular ko‘k to‘ridan:

“Oyga keling! Oyga

Xo‘b mehribonga o‘xshab

Aylanasan o‘rgulib.

To‘ringga tushar o‘lja,

Mehring – tuzoq, ko‘rgulik.

Ayyorliging ko‘p ko‘rdim,

Bari ishing yolg‘ondan.

E, bor, men ham o‘rguldim

Sendaqa mehribondan!

Dilshod RAJAB

Chiqib olib burunga

“Hunar”ingni boshlaysan:

Chor atrofni ko‘zimga

“Qora” qilib tashlaysan.

Qoralashdan nima naf,

Kuya surkab bariga?

Yaxshiyam, boramiz zap

Oq-qoraning farqiga.

Oynaksan. Shu fe’l bilan

Odam bo‘lsang, (o‘ksima)

Qorasini ko‘rsatmay

Qochar edi do‘sting

Shoximdan qushlar uchdi,

Boshimdan hushlar uchdi,

Tanimga bolta tushdi,

Qalqib tushdim zarbidan.

Yerdan oyoq uzgan ko‘p,

Lekin menda xohish yo‘q,

Bo‘lar quruq yog‘och-cho‘p,

Kim uzilsa bag‘ridan.

Ey, soyamda yotgan zot,

Mevalarim totgan zot,

O‘tin qilib sotgan zot,

O‘tib mening bahrimdan,

Javobdan

Yaxshi taniysan, oshna,

Uchrashamiz har kuzda.

Qovunxonga yon qo‘shni,

Men Qo‘zivoy tarvuz-da.

Bahslashdik qovoq-la,

Endi maysa paytimiz:

“Pishsak rosa yetilib,

Shirinroqmiz qaysimiz?!”

Emib Quyosh nuridan,

Yerdan oziq simirdim.

Pushta uzra yonboshlab,

Kundan kunga semirdim.

Qovoq bo‘lsa

Uyin buzgan dushmanin

Ari quvdi vizillab.

Ta’qibidan raqibning

Lola qochdi g‘izillab.

Yetvoldi-ya, baribir,

Ari chaqdi jizillab.

Og‘rig‘iga chidolmay

Lola yig‘lar izillab.

Qora charos ko‘zidan

Yoshlar oqar tizillab.

Chopib qoldi onasi

Oshxonaga tuz izlab.

Dadasi ham kep qoldi,

Qulupnayni

Tarvuzning yon qo‘shnisi,

Poliz suygan qovunman.

Shirinlikda asalga

Eng birinchi m(u)ovinman.

Men pishmasdan, desalar:

“Handalak yeb, ovun, ma”,

Tatib ko‘rib so‘ng uni,

Qovun shu deb ovunma.

So‘rab yurmay totimni

G‘arazgo‘y-u xolisdan,

Meni izlab yo‘lga chiq,

Topajaksan polizdan.

Dimog‘ingni

Ona Vatan baxti deb

Urar jajji yuragim.

Yashnayotgan bog‘larni

Asrash mening tilagim.

Mustaqil yurt meniki

Borliq olami bilan.

Xizmatiga yarayin

Qo‘lda qalamim bilan.

Buloqlar suvlaridan

Yashnaganday qir-adir.

Ekinzor dalalarni

Yashnatuvchi biz,

Uzoqlarga borma, qo‘y,

Kezaverma ko‘p shahar.

Atrofingga bir qara,

Tog‘da yashaydi bahor!

Qishin-yozin yashil to‘n

Archalarda yashar u.

Bunda chaman bog‘larning

Gullarida yashnar u.

Bu – na’matak, tanib qo‘y,

She’r bo‘lar gullagani.

Borliq kuylar, tabiat

Jim bo‘lar

Ustoz ulug‘ otangdek,

Tik boqmagin ko‘ziga.

Hurmatin qil odamdek,

Amal qilib so‘ziga.

Kechamiz o‘tdi qantdek,

Bugun shod yashayapmiz.

Ertamiz qayda, qanday?

Sabog‘in olib shaymiz.

Chunki naqddir ertasi

Ustoz ko‘rgan bolaning,

Ayondir ta’m, mazasi

Nonidan

Bolajonim, sho‘xliging,

Sog‘lomliging tinchlikdir.

Usti butun, to‘qliging,

Polvonliging tinchlikdir!

Dunyodagi yaxshilar

Urushga choh qazirlar.

Gullarga, daraxtlarga

Tinchlik so‘zin yozarlar.

Gul bo‘lib, daraxt bo‘lib

O‘sib boradi tinchlik.

Urush – halokat yo‘lin

To‘sib boradi

Katta tanaffusda biz –

Zubayda, Yashin, Ramz,

Sarvar, Dilbar, Ma’suda

Bahslashdik bir mavzuda.

Mavzu edi ko‘p bahsli

“Kimga qayerda yaxshi?”

Uyga topshiriq edi,

Topshiriq qiziq edi...

–  Baliqlar yayrar suvda! –

Boshlab berdi Ma’suda.

–  Qushlarga samo yaxshi... –

Qo‘shimcha qildi

Posbonmiz buyuk yurtga,

Himoyada – sergakmiz.

Shahdam qadam tashlaymiz!

Sinovlarda tirgakmiz.

Bir, ikki, uch...

Vatan deya yonamiz,

Vatan – faxr, sururli!

Istiqlol nishonasi –

Baland tuting g‘ururni!

Bir, ikki, uch...

Yurt tug‘i hilpirasin

Jahon

– Turgin, – onam uyg‘otdi,

– Buncha bo‘lma dangasa.

Doim uxlab qolasan

Biz seni uyg‘otmasak.

Badantarbiya mashqin

Bajargin zavqqa to‘lib,

Quv g‘aflat aravasin

Kuchli, g‘ayratli bo‘lib.

Irodali bo‘l, o‘g‘lim,

O‘z yo‘ling top gurillab.

O‘zim ko‘maklashaman

Soat qulog‘in

Umidni asrash kerak,

Umid yotar beshikda.

Aziz bo‘lsin mehmoning,

Rizqi kirsin teshikdan.

Tomorqada ishlayman,

Goho o‘qiyman kitob.

“Hovli supur, kir yuvgin”

O‘zimcha qildim xitob.

Umidni asrash kerak,

Loqaydlikdan kechish shart.

Insonning hayotini

Belgilaydi

Bir taqsim nol – cheksizlik,

Matematik ifoda.

Sakkiz soni yastanib

Yotgani tushar yodga.

Cheksiz olam,

Cheksiz yurt

Ko‘zlarimda ko‘kargan.

Yurakdan suya-suya,

Bor mehrimni to‘karman.

Hammayoq obod, hilol,

Lol boqadi bosh qashib.

Iqbol uchun kurashar

Odamlar jon

Ustoz deydi: – Har kuni

Unutmang, sizlar shuni!

Mayli, quruq yoki ho‘l,

Mevadan yenglar mo‘l-ko‘l.

Masalan, yong‘oq, mayiz,

Foydalidir yuz foiz.

Ko‘ring, yong‘oqning mag‘zi

Xuddi miyaning ramzi.

Shart emas ta’rif, bayon,

Shaklidan bari ayon.

Ochil TOHIR

Bo‘lsa maqsad-muddao,

Qilmay aslo iddao,

Qo‘lga olib o‘zingni,

Isbotlasang so‘zingni,

Senga ishonch oshgaydir,

Izingdan ergashgaydir,

Katta-kichik – barcha yosh,

Bo‘lgaydir senga  safdosh.

Og‘izda bo‘lsa niyat,

Ko‘rsatmasang qat’iyat,

Ko‘kdan enib kelmas kuch,

Qolgan bari sarob –

Boshimga tushdi olma,

(Dedi: – Menga chalg‘ima).

Bo‘lsang sen dono, oqil,

Fikringni tezda jam qil.

Uchmas nega ko‘k tomon?

Pastga shoshmasa buncha?

Ko‘nglimdan kechdi shu on

O‘zgacha bir tushuncha.

Bu chindan ham ajoyib,

Nega bo‘lmayin g‘oyib,

Yerga o‘zini otdi?

Qandaydir bir

Hovuzga  tushib  doim,

Suvga  sho‘ng‘irkan Qodir.

Jilmaygancha muloyim,

Der: “Sog‘likka foydadir:

Suvda cho‘milsa   odam,

Yayrar tana – borlig‘i.

Bo‘lib tetik va  bardam,

Yaxshilanar sog‘lig‘i”.

Ma’qul bo‘lib menga ham,

Cho‘mildim qilmay kanda.

Sizga