Mening bobom kuloldir,

Ishi sofdir, haloldir.

Ko‘za yasar erta-kech,

Tinim bilmas ishlab hech.

Bobomning qo‘llari gul,

Loyga bag‘ishlaydi jon.

An’analar o‘lmaydi,

Gullab-yashnaydi chunon.

Jaloliddin SAYFULLAYEV,

Navoiy viloyati Xatirchi tumani

46-maktab 5-sinf

Tong otdi. Undagi musaffolikka

Sipqorib-sipqorib to‘ymaydi o‘pkam.

Mahliyo bo‘lsam men bu go‘zallikka

Dehqon-chi, dalaga ketmoqda o‘ktam.

Tarqalar odamlar ish-yumushiga,

Ammo menga nedir demoqda yurak.

Asli tong otishi bir saodatdir

Do‘stim, har yangi kun tongi muborak.

Sabina

Qishloqning havosi biram o‘zgacha,

Maysalari yerni quchib suyadi.

Shirin qovunlari pishar kuzgacha,

Yozning issig‘idan tanang kuyadi.

Bog‘lar o‘z ko‘rkiga mahliyo bo‘lsa,

Tonggi shabnamlardan suv ichar yaproq.

Kuzgi xirmonlardan omborlar to‘lsa,

Dehqonlardan mamnun bo‘ladi tuproq.

Sarvinoz

Erta sahar quyoshjon bizga

Jamolini qiladi ko‘z-ko‘z.

Ona yurtim og‘ushida men,

Unga dildan aytayin bir so‘z.

Bobo quyosh yog‘dusi bilan,

Yurtimizga sochilar ziyo.

Issiq nurli oltin do‘stimiz,

Nimanidir aytmoqchi go‘yo.

Qish bo‘lsa ham, yoz bo‘lsa hamki,

Kulib boqar bizga

Bugun har kundan ko‘proq,

Dilda hayajon, titroq.

Jaranglar jajji qo‘lda

Kelajakdan qo‘ng‘iroq.

So‘nggi dars, so‘nggi saboq,

Deb jaranglar qo‘ng‘iroq.

Shodmiz-u ko‘zlarda nam

Xayr, der bolalik ham.

Maktab ostonasiga

Ta’zim bilan egib bosh

Har yon uchib ketamiz,

Xayr endi,

Peshonasi yaltirar

Savob ishlar qilganning.

Mehnatsevar bo‘lishni

Chumolidan o‘rganing.

Ular juda kichkina

Lekin sabri osmonday.

Jam bo‘lishsa, birlashsa,

Barcha ishlar osonday.

Sitora SATTOROVA,

Surxondaryo viloyati Oltinsoy tumani

25-maktab

Yoz keldi-yu yoz keldi,

Bolalarga soz bo‘ldi.

Quyoshjon ishga tushar,

Bog‘larda meva pishar.

Gilos, uzum, shaftoli,

Til yorar shira, boli.

Yozda ko‘p chekar zahmat,

Bobodehqonga rahmat.

Odinaxon MAHAMATJONZODA,

Toshkent shahar 300-maktab 7-sinf

Shuningdek, sahifamizga Andijon tumani 17-maktab o‘quvchisi Marjona Ne’matova, Buxoro shahar 34-maktab 5-sinf o‘quvchisi Dilnoza Haydarova, Xorazm viloyati Urganch shahar 1-maktab 6-sinf o‘quvchisi Sohiba Ro‘zmetova,Qashqadaryo viloyati Chiroqchi tumani 125-maktab o‘quvchisi Sohibjon Xolboyev,Samarqand viloyati Pastdarg‘om

Bolakaylar o‘ynashar

Tap-tap urishib yerga.

Bechorani qiynashar

Tepishib birga-birga.

Bolalarni sevar koptok

Shunga qochib ketmaydi.

Do‘stga shodlik ulashish,

Bunga hech ne yetmaydi.

Ertakmi yoki sehr

Buvim ertak aytganda,

Darrov uxlaydi

Ona tilim – jon-u dilimsan,

Menga buyuk, suyuk ilmsan.

Navoiyning yangragan so‘zi,

Sen nurafshon, nurli yo‘limsan!

Yaxshilikni yaratgan so‘zing,

Yomonlikdan yiroqda o‘zing.

Ezgulikka hamisha yorsan,

Ming bor shukur, dunyoda borsan!

Gulsanam BAHRIDDINOVA,

Jizzax shahar Hamid

Bizni farzandidek suygan,

Ogʻrib qolsak yelgan, kuygan.

Jonin koʻp xatarga qoʻygan

Ey, fidoyi shifokorlar.

Ibn Sino avlodlari,

Pir tabiblar izdoshlari,

El-u yurtni asraguvchi

Ey, fidoyi shifokorlar.

Bu kunlar ham oʻtib ketar,

Halovatli kunlar kelar.

Xalq duosi sizni

Kelajak poydevori –

Tili biyron bolangning.

Umri boʻlsin ziyoda

Ochilgan gul, lolangning.

Shonlidirsan – Xorazmiy,

Beruniylar beshigi.

Taʼrifing bitay nazmiy

NurdIr Sharqning eshigi.

Tanti-ulugʻ xalqingning

Risq-u roʻzi but boʻlsin.

Erta bahor yomgʻiri

Dalalarga qut

Yurtimda toʻrt fasl bor,

Bir-biridan ziyoda.

Yoz, kuz, qish hamda bahor

Gir aylanar dunyoda.

Qishda yogʻar oppoq qor,

Quvalashib samoda.

Bahorgi yomgʻir esa

Jilolanar havoda.

Yozda mazza, yozda soz,

Choʻmilamiz anhorda.

Oftob nurini toʻkar

Hosilga toʻlgan

Kechalar koʻklarga figʻonlar qilib,

Dilimdan chiqarib ohlarim, zorim.

Shimol shamolidek tinimsiz yelib,

Qidirib topgandim seni, bahorim.

Bugun xohishim-la etayapman tark,

Qarorim qatʼiydir, maqsadim xolis.

Endi orzu bilan urmaydi yurak,

Bahorim ketyapman men sendan olis.

Bobomurod

Tomirida oqar Temurning qoni,

Iymon-eʼtiqodga sodiqdir oʻzbek.

Mehr-muruvvatga chulgʻangan bori,

Oʻzini anglagan millatdir oʻzbek.

Bugʻdoy boshoqlari tinchlik ramzidir,

Oppoq paxtalarda oppoq orzular.

Tinchlikni tilaydi, tinchlik istaydi,

Oʻzini anglagan millatdir oʻzbek.

Navoiy hikmatin diliga

Bahorimda otgan kurtaksan,

Chamanlarga chiroy qoʻshguvchi.

Tonggi nafis, sof hislarimni

Quchogʻingga olib suyguvchi.

Ilk bor ochib yumuq koʻzimni,

Seni tuydim onam bagʻrida.

Erkalatib, oʻpib yuzimni,

Qoʻllarimdan tutganlarida.

Oʻzingdirsan eng yaxshi darmon,

Madadkorsan betob

Yurtim jamolining bir boʻlagidir,

Koʻhna va boqiydir bu azim shahar.

Qadim binolar-u minor, qalʼalar

Soʻzlaydi tarixni, quloq tutsang gar.

Asrlar zarbiga soʻnmay dosh bergan

Togʻday buyukliging qayda yashirin?!

Koʻm-koʻk samodami yo shu tuproqda?

Loldirman, izlayman bilolmay sirin.

Balki Ibn Sino tergan giyohda,

Balki

Erta tongdan osmonda

Oppoq bulut suzmoqda.

Bulutga tikilgancha

Ukam savol bermoqda:

– Osmondagi paxtaqand,

Qachon yerga tusharkan?

Shirin boʻlsa kerak-a?!

Taʼtib koʻrsam boʻlarkan...

– Ukajonim, bulutlar

Shamollarda oʻynaydi.

Senga aytsam ularni

Sira ham yeb

Yangiyoʻl tuman gazetasi qoshidagi“Orzu” adabiy toʻgaragiga Oʻzbekiston xalq shoiri Rauf Parfi tamal toshini qoʻygan. Mana yarim asrdirki, bu toʻgarak yangiyoʻllik isteʼdodlarga ustozlik qilmoqda. Bolalar adabiyoti rivojiga munosib hissa qoʻshgan Abdurahmon Akbar, Muhayyo Toʻlaganova, Obid Rasullar ham shu toʻgarakda kamol topishgan. Bugungi kunda toʻgarakka isteʼdodli

Jaholat urugʻini

Sochishmoqchi biz tomon.

Kimlar yoʻldan adashgan,

Kimlar qalbida gumon.

Jaholatga qarshi yoʻl,

Soʻzsiz maʼrifat boʻlur.

Ongingdagi boʻshliqni,

Bilimlar bilan toʻldir.

Sen buyuk yurt ertasi,

Intil maʼrifat sari.

Seni qoʻllaydi Vatan,

Sen-chun ezgulik

Hovlimizda men uchun

Yaratilgan kichik bogʻ.

Zerikmayman u yerda,

Oʻtar har kun vaqtim chogʻ.

Gullar ekdim turli xil,

Atirgul, rayhon, jambil.

Bu bogʻimga qarasam,

Ochiladi bahri dil.

Har tong asalarilar

Gul shirasin teradi.

Ishonaman bu bogʻim,

Oʻz hosilin

Erta sahar doim uyqudan turib,

Sening nafasingni his etdim har vaqt.

Goʻzal ruxsoringni oydayin koʻrib,

Seni jonim dedim, jonim tabiat.

Koʻrkingga koʻrk qoʻshar, daraxtlar, gullar,

Nomingni kuylashga ojiz bulbullar.

Husningni koʻrganda yayrar koʻngillar

Seni jonim dedim, jonim tabiat.

Bagʻringda

Osmon toʻla yulduz charogʻon,

Zamin uzra turar termulib.

Koʻkda joyin almashib shu on,

Yulduz uchdi tilaklar olib.

Havo sokin, osmon musaffo,

Yulduzchalar turar moʻltirab.

Shunda men ham ruhimga shifo

Topdim nogoh, yulduzga qarab.

Olmosbek SAIDQULOV,

Toshkent

“Jaholatga qarshi kurashmoqning eng

kuchli vositasi kitobxonlikdir”.

Kim edik biz, kim boʻldik, bugun biladi dunyo,

Maʼrifatning quyoshi el uzra sochdi ziyo,

Jaholatning botqogʻi butkul koʻmildi, lekin,

Sen doim ilm ista, millatga ilm kerak!

Jaholat bu – razillik, oʻzligin unutmoqlik,

Oʻz

Tandirdan shirmoyi nonlarin tortib,

“Bolam” deb tutqizgan onamsan tilim.

Dalada yelkada ketmonin ortib,

“Xalqim” deb hayqirgan otamsan tilim.

Seni taniganman tugʻilmay turib,

Sen asli mehrga yugʻrilgan oftob.

Necha ming asrlar qaʼrida yurib,

Buyuk tariximdan qilursan xitob.

Dunyoga yoyildi Navoiy

Zulmatlarga nur bilan jon ato etgan,

Tun qaʼrida bedor oʻtgan, kurtak otgan,

Barcha shirin tushlarimni dilga bitgan,

Menga quyosh misol boʻlgan – Tong yulduzim.

U orzudir, osmonimda nurlar sochgan,

Qalb qoʻrimga ohor berib, mehr ochgan,

Anduhlarim, tugʻyonlarin dilda yanchgan,

Yuzlarimga kulgu bitgan – Tong

Vatan goʻyo bir daraxt,

Mevalari – farzandi.

Yuksakka koʻtaruvchi

Kelajagi – dilbandi.

Vatan goʻyo bir daraxt,

Unga parvarish kerak.

Parvarish qilsang sen ham

Unib oʻsarkan demak.

Vatan goʻyo bir daraxt,

Gullab, yashnar har vaqtda.

Farzandlari bor ekan

Yuksaladi

Qalbda oppoq orzu bor,

Umidlarga toʻlaman.

Kelajakda tengsiz, zoʻr

Men ijodkor boʻlaman.

Ijod qilish – ishimdir,

Kundalik tashvishimdir,

Ijod yoz-u qishimdir,

Men ijodkor boʻlaman.

Ijod – rasm chizishdir,

Sheʼr – soʻzlarni tizishdir,

Orzum – olam kezishdir,

Men ijodkor

Qoʻlimga ilk bora tutqazib qalam,

Har nafas boʻldingiz men bilan hamdam,

Saboq olmoqdaman Sizdan hali ham,

Birinchi ustozim – mehribon onam.

Sham misol qalbimni yoritgan zot Siz,

Oʻzligim oʻzimga tanitgan zot Siz.

Qalb koʻzim ilmga qaratgan zot Siz,

Birinchi ustozim – mehribon onam.

Ustozni azaldan

Bugungi yoshlar badiiy ijod olamiga har qachongidan ertaroq kirib kelmoqdalar. Bu bir jihatdan yaxshi, albatta. Ana shunday isteʼdodlardan biri Buxoro viloyati Kogon tumanidagi 3-oʻrta taʼlim maktabining 9-sinf oʻquvchisi Nilufar AKROMOVAdir. Nilufarning adabiyotga, sheʼriyatga boʻlgan mehri qoʻliga qalam tutqazdi. Oʻsha mehrning mahsuli sifatida uning birinchi kitobchasi

Ilm-u tafakkurdan dilga yoʻl ochgan,

Beminnat mehrini qalblarga sochgan,

Quyosh tafti goʻyo yuziga koʻchgan,

Mudom baland erur sizga eʼzozim,

Baxtimga bor boʻling, aziz ustozim.

Shogirdini oʻylar kun-u tunda ham,

Balki solgandirman yuragiga gʻam,

Qancha taʼzim qilsam, shuncha boʻlur kam,

Mudom baland erur sizga

Ilm-u maʼrifatdan soʻylar hidoyat,

Yetti pir nazari – ming bir rivoyat.

Qadim karvon oʻtgan azim yoʻllarda,

Tarixi uxlaydi hatto choʻllarda.

“Dil bayor-u dast ba kor” – asli haqiqat,

Naqshband bobomiz hayoti hikmat.

Buxoriy, Sino-yu Somoniy yodin,

Gʻurur-la eslaylik biz zurriyodi.

Dunyoni lol etgan

Orzular bagʻrida choʻmilsa yurak,

Baxtimdek tuyulsa goho armonim.

Doimo sogʻ boʻling menga shu kerak,

Qayda boʻlsangiz ham, aziz ustozim.

Men sizni sogʻindim, sogʻindim ustoz,

Vujudim nomidan aytmoqda yurak.

Qalbimda mujassam faqat bir tilak –

Siz menga keraksiz, juda ham kerak.

Ogʻabek

Ajdodlardan qolgan meros,

Taʼrifi yoʻq suyuk tilim!

Har bir soʻzi toza olmos,

Kelajagi buyuk tilim!

Oy misoli nur taratar,

Soʻzdan moʻjiza yaratar,

Jozibasi maftun qilib,

Dunyo ahlini qaratar,

Dono tilim – ona tilim.

Munavvara ERKINOVA,

Toshkent shahar Olmazor

Gʻovasoyda tugʻildim,

Ulgʻayib katta boʻldim.

Qishlogʻim juda koʻrkam,

Kishilari mard-oʻktam.

Baland-baland togʻlari bor,

Shaldiragan soylari bor.

Yozda keling dam olgani,

Soʻlim goʻsha, joylari bor.

Gulzoda ORTIQOVA,

Namangan viloyati Chust tumanidagi

12-maktabning

Osmonlarni toʻldirib asta,

Qorparchalar oʻynab tushmoqda.

Yer yuziga toʻshab oq parcha

Koʻnglimizga zavq ulashmoqda.

Bolalarning koʻzida quvonch,

Bir-biriga oq koptok otar.

Baʼzilari chana tortadi,

Yana kimdir qor uzra yotar.

Goʻzal qishning ajib ziynati

Doʻstlar shodlik koʻz-la

Gʻuborlarga toʻlib ketdi osmonim,

Ufq tomonga negadir talpinyapman.

Xayollarim hatto samoga yetdi,

Quyosh botdi, nurlarga intilyapman.

Ufqqa boqib, xayollarga choʻmaman,

Bu goʻzallik joʻsh uradi qalbimda.

Alvon kenglik aro goʻyo kezaman,

Dil sen uchun hatto kuylar yozmoqda.

Qizgʻish rangli osmon

Dunyoda kasblarning ulugʻi,

Aʼlochi shogirddir suyugi.

Kasbiga xiyonat qilmas hech

Chin ustoz millatning buyugi!

Vatanim oʻtmishin tanitgan,

Ong-u shuurimni boyitgan,

Qalblardan oʻchmagay ismi hech

Chin ustoz – millatning buyugi!

Sabina MUROTBOYEVA,

Qoraqalpogʻiston

Xudo yorlaqagan peshonasini,

Yovlar bosolmagay ostonasini,

Koʻzin qarogʻida asraydi doim,

Ota-onasi-yu dilporasini.

Ular Temurxonga munosib avlod,

Hech zogʻ buzolmagay darvozasini.

Hech narsa ustunmas Vatan mehridan,

Nokasga bermagay dilxonasini.

Bu Vatan – yengilmas alplar Vatani,

Manguberdi

Har tong libosini kiyarkan olam

Zaminga ulashib saxiy nurlarin.

Shafaq beixtiyor oʻzidan kechib,

Gʻunchalar yuzidan terar durlarin.

Yam-yashil oʻtloqdan qamashadi koʻz,

Tanni qizitadi quyosh quchogʻi.

Yangi tuygʻularni kashf etar shu on,

Qaynab toʻlib turgan qalbim bulogʻi.

Dilshodaxon

Yangi kun, yangi his,

Oʻzgacha tuygʻu.

Barchasi jamlashgan,

Senda Yangi yil

Bolalar quvonchi,

Sevinchi senda

Yangi baxt, yangi kun,

Sensan Yangi yil

Qishning fusunkori,

Bezagidursan.

Oppoq, mayin qorlar,

Yogʻdusidursan.

Yurtga quvonch, shodlik,

Olib kelguvchi,

Sen baxt

Siz borsizki, koʻngil tinch,

Musaffo osmonimiz.

Siz borsizki, hamisha,

Yangragay kuy-navomiz.

Vatanim posbonlari –

Jasur, mard oʻgʻlonlari.

Erta-yu kech tinmaysiz,

Kelajakni oʻylaysiz,

Vatan tinchligi uchun

Joningizni bergaysiz.

Vatanim posbonlari,

Jasur, mard

Ipak qurtin och qoldirsangiz,

Tut barglarin sizdan soʻraydi.

Qorinlarin toʻydirib sassiz,

Sekin-asta ipak oʻraydi.

Baʼzilar der: “Ishi bir tanga,

Mehnati sust, qadami mayda”.

Biroq ular xalqqa, Vatanga,

Keltirishar kattakon foyda.

Parvina SHERQULOVA,

Qashqadaryo viloyati

Yolgʻizoyoq soʻqmoqdan ketyotgan chogʻda,

Bir bedana uchratdim “Qoracha” togʻda.

Ajib sayrar edi baland ovozda,

Goʻyo kuy yangrardi gʻaroyib sozda.

Qoʻshigʻi dilimga berardi madad,

Tingladim, tingladim qanchadir muddat.

Har sahar shu yerda bedana sayrar,

Xush ovozin tinglab dilginam yayrar.

Bu tabiat

Misli gulga oʻxshaysan,

Yoqutdek tovlanasan,

Doim uchib yurasan,

Mittigina qor parcha.

Ayozdan berib darak,

Qoʻlga qoʻnsang qish demak,

Bundan shodlanmoq kerak,

Mittigina qor parcha.

Bolalar sen-la oʻynar,

Ham shodlanar, ham quvnar,

Dildan gʻubor yuvilar,

Mittigina qor

Bepoyon dalalar, musaffo osmon!

Quyosh erkalatib, uygʻotar har tong.

Eng buyuk shoirlar qilganlar doston,

Goʻzalligin koʻrib, hayron qolar ong.

Shiroq, Manguberdi, Toʻmaris kabi

Ajdodlar haqida soʻzlaymiz burro.

Tugadi tarixning ayanchli bobi

Oʻtmishlarda qoldi zulmkor shoʻro.

Baxt qushi doimo senga boʻlar

Ortda qoldi kunlar va yillar,

Ortda qoldi kecha-kunduzlar.

Ortda qoldi eh, beboshligim,

Ortda qoldi shoʻx, bolaligim.

Erkalanib shoshib yurardim,

Tashvish bilmay toshib yurardim.

Ne boʻlsa ham magʻrur turardim,

Ortda qoldi shoʻx bolaligim.

Sevinch SULTONOVA,

Toshkent shahar

Biram qulogʻing uzun,

Nega buncha oppoqsan?!

Dikirlaysan tun-u kun

Asli oʻzi qoʻrqoqsan.

Bor-yoʻgʻi ikki tishing,

Sabzi yeb, hech toʻymaysan.

Atrof bilan yoʻq ishing,

Lekin sira oʻsmaysan.

Firdavs SANAQULOV,

Toshkent shahar Shayxontohur tumanidagi

“Ziyo-zukko”

Sheʼriyat sultoni Navoiy bobom,

Jahon ahli sizni qilar ehtirom.

Har bir misrangizda hikmat-u maʼno

Nazm osmonida porloq quyoshsiz.

Tarixlarda qoldi oʻchmas izingiz,

Oʻsha iz qalbimda olovdek yondi.

Tafakkurga toʻla har bir soʻzingiz,

Siz tufayli dilda ijod uygʻondi.

Mendan soʻrasalar: “Bu dunyoda

Yosh qalbim nurafshon hislarga oshyon,

Yasharman hayotdan zavq olib shodon.

Nazmiy samo uzra aylabon parvoz,

Misralar bitarman baxtimdan chunon.

Joʻsh urar dilimda soʻngsiz orzular,

Bir lahza tinch qoʻymas rangin tuygʻular.

Ulugʻvor maqsadlar mudom hamrohim,

Irodam bukolmas alam-qaygʻular.

Istagim: